Goðasteinn - 01.09.1967, Qupperneq 21

að auki getur Guðmundur þess sem sjónarvottur, að Jón gæfi sér
einnig tíma til að krossa sig, áður en hann hófst handa um björg-
un hestsins. Mætti og kunnugum manni það til hugar koma, því að
Jón Ásmundsson var trúmaður mikill og lítillátur fyrir guði sínum,
enda sá tíðarandi í þá daga að krossa sig, er út var komið að
morgni dags.
Á dögum Jóns á Lyngum og lengi síðan voru skipsströnd í Með-
allandi engin nýlunda. Voru þá uppboð haldin á strandvarningi og
oft fjölmennt á þau úr nálægum sveitum. Haft er eftir Runólfi
Jónssyni hreppstjóra í Holti, er var á einu slíku uppboði í Meðal-
landi, að Jón á Lyngum væri þar staddur í fjörunni og fjöldi manna,
annarra. Uppboðið hófst ekki á tilsettum tíma og hímdu menn að-
gerðarlausir í fjörunni. Hélzt þeim illa á hita, því að kalt var í
veðri. Ungir menn toguðust þar á um kaðalspotta, sem Jón á
Lyngum varð fyrir þeim. Bjóða þeir honum nú að taka í spottann
á móti þeim. Hann lét tilleiðast og gerði sér spor, djúp, í sandinn.
Segist þá vera tilbúinn. Fjórir halda í .endann á spottanum, móti
Jóni, en þeir fá með engu móti haggað honum úr sporum.
Önnur saga þessari lík segir, að menn hugðust draga línu úr
höndum Jóns, en hann bað þá bíða, meðan hann setti á sig vett-
lingana. Jón var þá orðinn gamall, og var gengið í milli og komið
í veg fyrir sviptingar, er ekki þóttu hæfa, er við gamlan mann var
að eiga.
Saga er um það, að tveir menn í Meðallandi, Ólafur Ingimundar-
son og Unnsteinn Sigurðsson, garpar miklir og fullhugar, unnu að
kyndingu á íslenzku melkorni á Lyngum. Það óhapp henti, að eld-
ur komst í sofninn, og óttuðust þeir, að sofnhúsið með öllu log-
aði upp á skammri stundu. Gamall taðhaugur var þar hjá húsinu,
og hugðust þeir brjóta hann upp með járnkarli og nota til að kæfa
eldinn, en haugurinn var gaddaður og sóttist illa að brjóta hann
upp. Jón gamli Ásmundsson sér, hvað á seyði er, og hvatar sér til
þeirra félaga. Grípur hann járnkarlinn og molar hauginn niður á
svipstundu. Haft var eftir Ólafi, að þá hefðu hamskipti Jóns verið
furðuleg, svo hrumur sem hann virtist þá vera.
Jón Ásmundsson var tvíkvæntur. Fyrri kona hans var Steinunn
Jónsdóttir frá Heiðarseli. Hún var glæsileg sýnum, gáfuð og
Goðasteinn
19