Goðasteinn - 01.09.1967, Síða 60

stund. Ekki vildum við gera fólki ónæði á bænum, þurftum heldur
einskis með, höfðum gengið frá okkur í Vaðnesi. Svo vat haldið
áfram að þæfa mýrina. Langstökk varð að þreyta yfir Markaskurð
og Háeyrarskurð. Þegar í Álfstétt kom, varð fastara undir fæti,
og óðum styttist heim. Loks stóðum við heima við húsdyr, og var
þá skammt til fótaferðartíma. Þetta sumar var kona Samúels, Mar-
grét Jónsdóttir, heima ásamt börnum þeirra þremur.
Útihúrðin var lokuð og lykillinn innandyra. Barið var að dyr-
um, en enginn kom til dyra. Þetta var ekki einleikið. Loks tókst að
opna hlera á útieldhúsi, bak við íbúðarhúsið. Þar opnaðist leið
til inngöngu. En ekki var um að villast, húsið var mannlaust og
meira en það, því eitthvað var horfið af rúmfatnaði. Hvernig sem
þessu var háttað, þá mat ég mest að ganga til náða. Samúel var
ekki rótt, að vita ekkert um sína nánustu, en nú heyrðist, að rjálað
var við útihurðina. Samúel hljóp til dyra, nú var auðvelt að opna
innan frá. Úti fyrir dyrum stóð Guðmundur á Grund með skörung
í höndum og reyndi að opna með honum dyrnar en gekk það illa.
Hann kvaðst vera í sendiferð fyrir Margréti eftir einhverju, er
hana vantaði, en lykillinn væri týndur. ,,En hvar er Margrét og
börnin?“ „Hún er heima í Geirlaugarbæ.“ „Því er hún þar?“ Hún
fór þangað eins og fleiri, hér úr nágrenninu, þegar ósköpin dundu
yfir.“ „Hvað var það?“ „Nú, hræringarnar.“ „Hvenær var það?“
„1 gærkveldi. Urðuð þið ekki varir við þær?“ „Nei.“
Þarna var lausnin á því, hvað olli grjóthruninu í Ingólfsfjalli,
því hvortveggja hafði borið upp á sömu stundirnar.
Hvað gerðist næstu klukkustundirnar, fór fram hjá mér, ég var
þreyttur eftir næturferðalagið. En mitt milli dagmála og hádegis,
var ég vakinn hastarlega. Þá marraði og brakaði hastarlega í hús-
inu, og ég sá, hvernig mænir þess hreyfðist sitt á hvað. Og Samúel
reis á fætur, úr næsta rúmi. Svona var þá jarðskjálfti, ég hafði
aldrei komizt í snertingu við hann fyrr.
Hús Samúels var þannig byggt, að grjótveggir voru á þrjá vegu
en timbur á einn veg cg svo port og stafnar ofan veggjanna úr
timbri. Efri hluti hússins hvíldi því mikið á grjótveggjunum. Nú
hafði Samúel heyrt fyrir hálfum sólarhring, hvernig Ingólfsfjall
brást við fyrsta kippnum. Húsveggir hans voru mannaverk, þeim
58
Goðasteinn