Goðasteinn - 01.09.1967, Page 86

Hér var ekkert hokurbú
og hjúin létt í sinni,
mig til rekur minni nú,
montinn af búslóðinni.
Var oft stofnuð veiðiför,
vönduð áhöld krækin,
ekki rasa skyldi um skör,
skunda í bæjarlækinn.
Þar var oftast föng að fá,
fiskur lá með steinum,
spannarlanga suma sá,
með silfurglansa hreinum.
Þannig fluttist björg í bú,
blómgast kætin sanna,
ráðskonan sem rausnarfrú
réttinn bar til manna.
Diskar borði dekktu á
dugðu vel í hófi,
kúskeljar þar stoltar stá,
stærri en karlmannslófi.
Þá var sjót um sinnið létt,
sólar morgunvaka,
ef í bókum upp er flett,
allt nú langt til baka.
Sízt með raunum sverti blað,
sól er enn í huga.
Bindur allt við stund og stað
stjórn hins almáttuga.