Fróðskaparrit - 01.01.1959, Qupperneq 12

18 Nýggir tilburðir við tuberklasjúkum í Eiðis læknadømi
eftir andlát abbans, er pirkið +. Plussið var til útsjóndar,
sum tað ofta er hjá nýsmittaðum, og fekk fulla breidd
uppá 2 dagar (frá 28/s til 3%).
Positivt úrslit av tuberkulinroynd og fyrstu onnur sjúku»
merki fyri smittuhita koma minni enn so altíð ísenn; men
tað man vera sjáldsamt, at, sum her, heilur mánaður er
ímillum fyrstu sjúkubrøgdini (her hálstak) og positivt úr<
slit av pirking, og tað er helst ikki vanligt, at plussið fær
fulla breidd uppá so stutta tíð (2 samd.).
At inngangurin til smittuhitan var lint hálstak er einki
løgið. Vit síggja hetta ferð eftir ferð við smittu ígjøgnum
lunguni; men tað kemur altíð um tað bilið, tá ið plussið
kemur fram og ikki sum her 3—4 vikur frammanundan.
Sjáldan kemur eitlatrotið saman við hálstaki, og hendir
tað, er hann altíð lítil og hvørvur brátt.
Tuberklasmitta ígjøgnum mandlurnar man vera sjáldsom,
hon er ið hvussu er lítið kend. Kann tí vera, at henda
sjúkusøga er eyðkend fyri tann, ið smittaður verður hendan
vegin.
Smittuhitin hevur bæði sjálvkend og funnin sjúkueyð*
kenni.
Sjálvkendu sjúkueyðkennini. Tað er ofta ógviliga egið at
koma inn í stovu, har onkur liggur við smittuhita. Sjúkh
ingurin er hóast hita og onnur sjúkubrøgd væl tilpassar.
Hetta ger, at ikki er altíð lætt at fáa tílíkar sjúklingar at
liggja í seingini. Tað eru bert tvey sjálvkend eyðkenni, ið
hava nakað at týða. Tey eru A.: Pína, tá ið tú svølgir og
B.: Stingur. Einstøk hava høvuðpínu. Hjá tveimum teirra
var hon ógviliga ring og var frá fyrsta sjúkudegi. Báðir
hesir sjúklingarnir doyðu av tuberklum í mønu< og heilaí
serki.
Ikki heilt fá hava kent á sær, at okkurt bilaði, men
hóast ein varhuga av sjúku hava tey als ikki ligið í seingini,
ella hava bert lagt seg av og á. Tann, ið sjúkur hevur verið
á hendan hátt, gloymir skjótt sjúkuna og sigur bert fáar
vikur seinni, at honum (el. henni) als einki hevur bagt.