Fróðskaparrit - 01.01.1959, Side 57

Um navnaliðin *inga í nøkrum staðanøvnum í Suðuroynni 63
angeraa* eller »Salttangeraa« med tilknytning til ordet
^tange®*.1) I mannsnavninum Ellindur — sum tykist at vera
fyrndargamalt í Suðuroynni (enn t. d. nýtt í Hvalbø og í
Fámjin) — heldur Chr. Matras, at tvey norr. nøvn Erlendr
og Erlingr eru blandað saman.2) í uppskrift Svabos av
kvæðinum Ellindur bóndi á Jaðri hevur í hvussu so er hitt
seinna norr. navnið bæði formin Ellindur (»Edlindur«) og
Ellingur (»Edlingur«).3) At báðar hesar hjáljóðabroyting=
arnar eru at finna í ljóðlinari støðu í sama máli, hava vit
prógv um t. d. í donskum.4) Tá ið nú hesi føroysku døm*
ini, sum vit hava nevnt, skilliga vísa, at broytingin ng > nd
hevur verið til í okkara máli, vilja vit halda, at tað ljóð=
frøðiliga skuldi verið góð líkindi, at hin broytingin nd > ng
hevur eisini verið til her. At hetta sjónarmið ikki er burtur
av leið, síggja vit best av, at d kann í aðrari hjáljóðagreipu
(rd) í før. broytast til g sum t. d. í lýsingarorðinum rang=
vørgur (sbr. nýísl. ranghverfur og nýno. rangsnudd, rang=
vend), sum má koma av einum eldri før. formi: rangvørdur <
fornfør. *ranghverfðr (viðv. ljóðbroyt. hv > v og e > ø, sbr.
norr. hvarmar > før. (eygna)varmar, norr. hverfa < før.
hvørva).
Viðvíkjandi broytingini av e til i í ljóðlinari støðu í før*
oyskum er tað eingin ivi, tí har eru fleiri dømi (vide supra:
Ellindur). Soleiðis má t. d. eftirfestið dndi í føroyskum navn*
orðum (ørindi o. s. fr.) yvirhøvur vera komið av norr. eftirí
festinum >endi.5)
Tað er eyðvitað, at broytingin *nd > ng í *inga(*) hevur
ikki gjørt stóran vørr um seg í føroyskum staðanøvnum,
men tað er kortini líkt til, at hon er at finna í einstøkum
*) Strejflys over de fær. stednavne, s. 71.
2) Sí: Stn. Norð., s. 41.
3) Sí: Matras: Svabos fær. Visehaandskrifter (Kbh. 1937—1943), s.
317—321 og navnalistan.
4) Nordisk Kultur, b. V, s. S8.
5) M. Hægstad: Færøymaalet, s. 92.