Menntamál - 01.12.1964, Qupperneq 45

MENNTAMÁL
187
andi andsvara af hálfu tilraunanemendanna. Auk þess hafa
útgefendur programa stöðugt eftirlit með skýrslum um
árangur af notkun þeirra, reiðubúnir að fleygja þeim, ef
sýnt þykir að alvarlegir gallar hamli jákvæðum árangri.
í Bandaríkjunum liggja þegar fyrir ýmsar skýrslur um
árangur tilrauna með P. I. á öllum stigum, allt frá smá-
barnaskólum til háskóla, svo og tilrauna í iðnaði og við her-
þjálfun. Samanburður ltefur verið framkvæmdur á hefð-
bundnum aðferðum og notkun beggja kerfanna og þá bæði
notaðar bækur og vélar. Ekki er hér staður til að lýsa til-
raunum þessum að neinu ráði. Fullljóst ei af tilraunum
þessum, að P. I. hefur hvergi sýnt verri útkomu á loka-
prófum en hin hefðbundna aðferð, en í mörgum tilfellum
betri. En hvað sem líður varanlegu gildi námsins, þá er
þegar ljóst, að í allflestum tilfellum var um verulegan tíma-
sparnað að ræða, oft einn þriðja og í fáeinum tilfellum allt
að helmings sparnað á tíma.
Athyglisverð tilraun var gerð við Kaliforníuháskóla með
fyrirlestra byggða á þessari kennslutækni. Kom í ljós, að
nemendur skiluðu svipuðum árangri eftir slíka fyrirlestra
°g aðrar „Programed'1 aðferðir og að hinir hefðbundnu
fyrirlestrar voru mun síðri.
Við þær rannsóknir, sem hér var drepið á, kom í ljós,
að talsvert má spara í kennarahaldi við einangrað nám með
sjálfum kennsluvélunum. En varlega skyldi farið í að draga
þær ályktanir, að hér sé á döfinni „tækni“, sem leysi kenn-
arann af hólmi. Hitt virðist sönnu nær, að tilkoma þess-
arar kennslutækni hafi e.t.v. undirstrikað enn betur en fyrr
gtldi kennslustarfsins og aukna þörf á vel menntuðum
ntönnum í þeirri grein; þessi tæki eru ekki handa „amatör-
Urn“. Uppeldisvísindi, eins og þau eru túlkuð á okkar tím-
únt, kunna hins vegar að liafa varanleg álnif á framkvæmd
kennslustarfsins. Þannig er t.d. fyrirbrigðið „bekkur“ í
skóla að leysast upp í „vinnuflokka". Hlutverk kennarans
breytist í samræmi við það; hann verður „verkstjóri" yfir