Menntamál - 01.12.1964, Blaðsíða 46

188
MENNTAMÁL
þessum flokkum. Af 40 nemenda hóp eru þá e.t.v. 10 að
dunda sér við kennsluvélar, aðrir tiu að skoða skuggamynd-
ir, þriðji hópurinn að hlusta á segulband og sá fjórði að
spjalla við kennarann. Auk skólastofunnar eru mcirg smærri
vinnuherbergi. Þessi þróun á að gefa kennaranum tækifæri
til að kynnast vandamálum hvers einstaks nemanda og veita
honum þá persónulegu hjálp, sem þörf er á liverju sinni.
Kennarinn þarf að þekkja sitt fólk. Hann þarf að skilja
tilgang námsstarfsins og þekkja þau meðul, sem nærtæk
eru til að ná settum markmiðum.
Samanburður á notkun bóka og véla hefur leitt í ljós, að
ekki virðist þar ýkja rnikill munur á árangri, ef á heildina
er litið. Nokkuð fer það eftir eðli námsins, hvaða tæki
lienta bezt hverju sinni. Ef bækur eru notaðar, virðist auð-
velt að lesa svarið fyrirfram (Linear bækur), og fyrirgera
þær þar með leyndardómi aðferðarinnar. Fidlyrt er, að
slíka freistingu sé ekki vandasamt að fyrirbyggja með réttu
siðgæðisuppeldi viðkomandi stofnunar. Hins vegar virðast
vélarnar hal'a seiðmagnaðan persónuleika fyrir yngri nem-
endur; þeir fyllast keppnisanda gagnvart þessu undratæki,
sem segir þeim alltaf strax, og án allrar þykkju, hvort þeir
hafa svarað rétt eða rangt. Ef þeir svara rangt, þá eru þeir
ekki skammaðir, og engin hlær að þeim eða stríðir þeim.
„Reinforcement“ kenningin er ekki út í loftið. Hún veldur
því, að nemendur leysa viðfangsefni sín á mun skemmri
tíma en áður og læra sízt verr. Tækni þessi skorar kenn-
ara á hólm; hún krefst þess, að þeir búi sig undir tímana,
skipuleggi vinnubrögð sín.
Enda þótt í grein þessari sé fyrst og fremst byggt á banda-
rískum niðurstöðum, þá er rétt að geta þess, að fjölmargar
Evrópuþjóðir liafa þegar tekið tækni þessa í þjónustu sína,
þótt ekki sé Jiað í eins stórum stíl og þar vestra. Til dæmis
framleiða Bretar, Þjóðverjar og Rússar sín eigin tæki í
Jressum tilgangi.