Menntamál - 01.12.1964, Blaðsíða 21

MENNTAMÁL
163
skrifstofum einstakra bæjar- og sveitarfélaga heimilað að
reka starfsfræðslu.
Starfsfræðsla skólanna var svo lögfest árið eftir með sér-
stökum lögum (Education Act). Á ýmsum stöðum voru
gerðar tilraunir með að koma upp sérstökum stofnunum
fyrir starfsfræðslu, en mest voru þetta fálmkenndar til-
raunir og höfðu enga þýðingu.
í Þýzkalandi, þar sem starfsfræðslan var frá byrjun tengd
vinnumiðlunarskrifstofunum, var það fyrst og fremst stöðu-
útvegun, sem starfið beindist að.
En í Ameríku, þar sem starfsemin hófst af einstakling-
um og tengdist fljótt skólunum, var það hin uppeldislega
hlið málsins, er skipaði forsæti. Þar var það upplýsinga-
þjónusta fyrst og fremst, og ungt fólk var búið undir starfs-
val með því að kynna því sem bezt, hverja möguleika það
Iiefði til starfs.
Hjá Englendingum sköpuðust fljótt vandamál vegna
þessara tveggja lagasetninga, sem áður er getið. Bæði vinnu-
miðlunarskrifstofurnar og skólarnir veittu starlsfræðslu.
Tveir hópar unnu að starfsfræðslunni án nokkurrar sam-
vinnu eða samræmdrar stefnu í starfsfræðslunni. Sums stað-
ar bitust þessir aðilar um að veita starfsfræðslu, en annars
staðar var hún engin. Aftur og aftur var málið tekið til
meðferðar, en það var ekki fyrr en 1945, að ein miðstöð
var mynduð fyrir starfið, og lögin, sem nú gilda í Eng-
landi um starfsfræðslu, eru frá árinu 1948.
Fróðlegt væri að rekja þróun þessara mála í fleiri lönd-
tim, en það yrði of langt mál hér. En segja má, að starfs-
fræðslan gangi í gegnum hreinsunareld í tveim heimsstyrj-
öldum og aðhæfist nýjum tímum með nýjum kröfum. Þjóð-
irnar leggja síaukna áherzlu á bætta menntun fólksins og
starfshæfni. Af jressu leiðir endurskoðun á starfsfræðslunni,
°g hún er hafin, þar sem hún var engin áður.
Skiptar skoðanir hafa verið um, á hvað beri að leggja
megináherzlu við starfsfræðsluna, og svo er raunar enn.