Morgunn - 01.06.1948, Blaðsíða 16

6
MORGUNN
}JEf ég væri sjmröur að því, hvað af þvi, sem talið sé sann-
anir fyrir ósýnilegum heimi og sambancli við framliðna
menn, hafi sannfært mig mest, þá væri ég ekki i neinum
vafa um svarið. Og ég tel það álveg vist, að allur þorri
þeirra manna, sem hafa verulega þekkingu á þessu rnáli,
og ekki eru blindaðir af einhverjum hleypidómum, mundu
svara á lika leið og ég: Það er heild f yrirbrigð anna.
1 henni er langmest sönnun fólgin. Það er blátt áfram ékkert
annað en fásinna, að vera að skaka með einhver fá fyrir-
brigði og fjargviðrast út af þvi, hve þau sanni lítið. Það
má jafnvél halda uppi óendanlegum stœlum um einstakar
tegundir fyrirbrigðanna. Þegar heildin er athuguð, horfir
málið á allt annan veg við. Þá hafa hugsandi menn, sem
hafa næga þekking á málinu, ekki nema um tvennt að
vélja:
Annaðhvort verða þeir að ætla, að annar, ósýni-
legur heimur sé að gera afarstaðfastlegar, afarvhturlegar
og afarmargvíslegar tilraunir til að sanna sig fyrir okkur,
jarðneskum mönnum. Framliðnir menn leita lags, eftir því
sem skilyrðin eru. Stundum sýna þeir sig sem svipi, stund-
um i jarðneskum bráðabyrgða-líkömum. Stundum tekst
þeim að sýna gerfi sitt á Ijósmyndum, þó að við sjáum þá
ekki. Stundum leggja þeir allt kapp á að sanna okkur, að
þeir séu sömu verumar, sem þeir segjast vera. Stundum
er sérstök gangskör gerð að þvi að sanna okkur, að þeir
hafi miklu meiri þekking á sumum sviðum en nokkur jarðn-
eskur maður hcfir. Stundum lúta fyrirbrigðin mest að því,
að fræða okkur um þann heim, sem framliðnir menn segjast
vera komnir inn í. Hvar sem fyrirbrigðin gerast á jarð-
arhnettinum, þá er aðalmarkmiðið undantekningarlaust
og ævinlega það sama: Að gera okkur það kunnugt, að ó-
sýnilegur heimur sé til, og að í þeim lieimi lifi framliðnir
menn. Annaðhvort er að kannast við það, að þetta hafi
framliðnum mönnum tekizt, —
Eða menn verða að hugsa sér, að einhver ískyggíleg,
dularfúll vitsmunaöfl, sem við getum enga hugmynd gert