Morgunn - 01.06.1948, Blaðsíða 24
14
MORGUNN
„Sumir 'prestanna halda því fram, að í þessum efnum sé
engin þékking fáanleg. Um þau eigi trúin ein að fjalla.
En á slík ummœli Tít ég sem hvert annað hjal fáfræðinnar.
Kristnin sjálf hófst með þekking á þessum efnum, en ekki
tómri trú. Mér finnst ég miklu betur staddur í prestsstarfi
mínu eftir að ég hefi bætt þeirri þekking, sem ég hefi
aflað mér, við þá trú mína, sem ég átti fyrir.“
★
„Ég ætla mér að standa í kirkjunni á meðan ég fæ.
Aðrir verða að byggja mér út, eigi ég að fara þaðan. Og
mér gengur þrennt til þess:
1. Eg fæ eigi skilið, að kirkjan geti sett sig á móti
neinni staðreynd, sízt þeirri, sem snertir tilverurœtur
hennar sjálfrar.
2. Ég veit mig vera i samræmi við frumkristnina, sem
var trúarjátningalaus, en trúði á verkanir andans,
kraftaverkin og andagáfurnar og vænti komu guðs-
ríkis fyrst og fremst að ofan.
3. Eg finn mig eiga heima í lútersku kirkjunni, því að
tílveruréttur hennar sem sérstakrar kirkjudeildar
byggist á því, að hún hefir haldið uppi hugsunar- og
samvizkufrélsinu. Ég trúi þvi eigi, að hún sé nú þar
komin, að hún þóli eigi, að menn beri sannleikanum
vitni. Sé ástandið orðið slíkt, læt ég héldur vísa mér
á dyr en að ég breyti móti samvizku minni. Sjálfur
Lúter taldi það ekki ráðlegt.(t
'(Úr „Kirkjan og ódauOleikasannanirnar").
★
„Þótt mér finnist ég vera að mörgu leyti í þakklætis-
skuld við ýmsa erlenda guðfræðinga og kennimenn, eink-
um enska, þá tél ég mig þó eiga miklu meira að þakka rit-
um beztu sálarrannsóknamanna vorra tíma. Þau hafa haft
mjög mikil áhrif á skilning minn á heilagri ritningu og
kristindóminum, og frætt mig með margvíslegum hætti