Morgunn - 01.06.1948, Blaðsíða 70
60
MORGUNN
an, bundið utan um þau og böndin innsigluð, en lítill „griff-
ill“ látinn fylgja með. Stundum hélt miðillinn á spjöldunum,
stundum einhver fundarmanna og stundum voru þau látin
liggja á borði í herberginu, eða undir borði. Meðan miðill-
inn var í transinum heyrðist ,,griffillinn“ ýskra á stein-
spjöldunum, og þegar umbúðirnar voru teknar utan af
þeim, stóðu langar orðsendingar ritaðar á spjöldin. Oft
voru þessar orðsendingar svo smátt ritaðar, að lesa þurfti
þær með stækkunargleri. Þær voru tíðum skrifaðar með
skýrri rithönd framliðinna manna, og oft fólust í þeim
merkilegar sannanir fyrir návist framliðinna. Eins og áð-
ur segir fór Henry Slade víða um lönd, og margir merkir
vísindamenn rannsökuðu fyrirbrigðin, sem hjá honum gerð-
ust, en þau urðu til þess að sannfæra fjölda manna um
sannleiksgildi spíritismans.
Mikill styrr stóð stundum um Slade og nokkur vafi leik-
ur á, að hann hafi æfinlega farið hreinum höndum um
hina merkilega gáfu, sem hann var gæddur, og það má
einnig segja um samtíðarmann hans dr. Monck, sem lengi
starfaði sem miðill. Líkamningafyrirbæri gerðust merkileg
hjá honum og spjaldskrift með sama hætti og hjá Slade,
en þótt miðilsferill hans væri engan veginn lýtalaus stend-
ur sú staðreynd óhögguð, að einhver mesti afburðamaður
innan vísindanna á þeirri tíð, dr. Alfred Russell Wallace,
sem af mörgum var talinn jafnoki sjálfs Darwins um þró-
unarkenninguna, rannsakaði fyrirbæri Moncks vandlega,
og staðfesti, svo að yfir allan efa var hafið, að hann væri
gæddur stórfelldri miðilsgáfu.
Einn stærsti sigur spíritismans á þessum árum var sá,
að dr. A. Russéll Wallace gerðist eindreginn fylgjandi máls-
ins. Hann var einn þeirra manna, sem hinn menntaði heim-
ur niustaði á, er hann tók til máls, og af öllum viðurkennd-
ur einn hinn skarpgáfaðasti meðal vísindanna 19. aldar-
innar. Hann lagði hina mestu alúð við rannsókn fyrirbrigð-
anna og reyndi með ýmsu móti að fá stéttarbræður sína til
að gefa gaum þessu máli, sem hann sá, að var eitt mesta