Morgunn - 01.06.1948, Blaðsíða 152

142
MORGUNN
fengið þá þjálfun, sem ég hlaut á jörðunni, hefði ég ekki get-
að komist inn í þennan dýrlega heim. Á jörðunni eigum
við að iæra lexíurnar, en í þessum heimi njótum við upp-
skerunnar. Hér er okkar raunverulega, sanna heimkynni.
Hér fáum við að lifa skinið eftir skúrina".
Þegar maður les hinar fjölmörgu frásagnir um lífið eft-
ir dauðann í bókmenntum spíritistanna, er eðlilegt að
spurt sé: Að hve miklu leyti má treysta þessum frásögn-
um? Það vekur manni tiltrú að verða þess var, hve sam-
ræmið í þeim innbyrðis er mikið. Það eykur stórlega sann-
leiksgildi þeirra. Það mætti segja, að þetta samræmi í
þessum mörgu lýsingum stafaði af því, að þær væru allar
komnar frá einni og sömu uppsprettunni, en það er fjar-
stæða. Margar þessarra frásagna eru komnar frá fólki, sem
með engu móti hefði getað fengið skoðanir sínar frá öðr-
um, og eru þó hver annarri samhljóma í hinum smæstu
atvikum. Til dæmis vig ég nefna, að í Ástralíu kynnti ég
mér lýsingar af lífinu fyrir handan, sem ritað hafði fólk
á afskekktum stöðum, fólk, sem var fyllilega trúverðugt
og var sjálft undrandi yfir því, sem það hafði skrifað. Eitt
furðulegasta dæmið er af hr. Hubert Wales. Þessi maður
var þá, og er e. t. v. enn fullkominn efasemdamaður. En
þegar hann hafði lesið grein eftir mig um lífið eftir dauð-
ann, þaut hann til og fann plagg, sem hann hafði sjálfur
ritað ósjálfrátt um þetta efni, en hann hafði tekið með
mikilli undrun og algerðri tortryggni, þegar það skrifaðist
hjá honum. Hann reit mér þá á þessa leið:
„Þegar ég las grein yðar varð ég undrun lostinn. Það,
sem þér segið frá og segist hafa tékið saman eftir mörg-
um heimildum, er jafnvel í smæstu atriðum nákvæmlega
samhljóða þvl, sem skrifaðist með penna mínum og tjáði
sig að vera lýsing á lífinu eftir dauðann."
En bréf herra Hurbert Wales er í heild sinni þetta:
„Ég get ekki hugsað mér, að neitt, sem ég hefi lesið,
hafi getað valdið þessu samræmi (milli þess, sem hjá mér
hefir skrifazt um lífið eftir dauðann, og þess, sem spíritist-