Morgunn - 01.06.1948, Blaðsíða 26
16
MORGUNN
„Frœðslan að handan segir oss, að svefninn sé miklu
furðvlegra fyrirbrigði en oss grunar. 1 værum svefni, er
oss sagt, að sálin yfirgefi likamann og fari oft á meðan til
æðra heims og dveljist þar í unaði með íbúum þess heims-
ins. En þegar hún hverfi aftúr til likamans ög vakni i þenn-
an heim, þá gleymi hún langoftast öllu þvi, sem gerst hafi
meðan líkaminn sva f .. .
Um samfundi þeirra, sem hverfa burt héðan, meðan lílc-
aminn sefur, við þá, sem dveljast í æðra heimi, er ýmislegt
sagt í boðskapnum að handan. Fegurstar þykja frásög-
urnar um samfundi barna úr báðum heimunum. 1 bók einni,
er fróðir menn um þessi efni télja mjög merkilega, er sagt
frá slíkum samfundi. Þar er lýst einskonar samkomustað,
þar sem börn alflutt yfirum — eða dáin, sem. kállað er —
taka á móti börnunum, sem koma yfir um aðeins að nœtur-
lagi, m. ö. o., sem enn eru lifandi. Um stundarsákir afklœð-
ast jarðarbörnin hóldslíkamanum og klæðast sálar- eða
andálikamanum, eins og andabörnin. Þau eru þvi jafningjar
um stund. Flest börnin, sem þar cr skýrt frá, voru sárfátæk
börn öreigálýðsins í skuggáhverfum stórborganna. Mörg
þein'a eiga ekkert heimili, en hafa ofan af fyrir sér með
því að selja blöð eða éldspýtur á strætum úti. En þegar
þau eru sofnuð, eru sálir þeirra fluttar til þessa samkomu-
staður, tilþess að unnt sé að gleðja þær, hugga eða styrkja,
svo að þau verði færari um að bera byrði dagsins, er þau
vakna aftur á jörðunni.
Sá, sem söguna segir að liandan, kemst svo að orði:
„Menn undrast, hvar börn þessi, sem álast upp á götunni.
læra þá manngæzku og nærgætni, sem að hreinleik hvat-
anna válda svonefndum kristnum mannvinum kinnroða,
hvar þeim sé kennt að hjálpa til að bera hver annars byrði,
hvar þau læri fyrst að framkvœma þá guTlvægu megin-
reglu. Ég get svarað þeirri spurningu. Þeim er kennt það
í byrjendaskólum himnarikis, en þar eru þau köUuð saman,
meðan likamir þeirra Uggja sofandi í skúmaskotum, á,