Morgunn - 01.06.1948, Blaðsíða 68

58
MORGUNN
er hann fór að vega þunga líkamninganna. Hann hafði ná-
kvæma vog í tilraunaherberginu, og sérstaklega tókust til-
raunirnar vel með kvenveru, sem birtist mjög greinileg
og sterk. Einu sinni steig hún fjórum sinnum á vogina
sama kvöldið. 1 fyrsta sinn reyndist þungi hennar vera
88 pund, þá 58 pund, í þriðja sinn aftur 58 pund og i f jórða
og síðasta sinn 65 pund. Miðillinn vóg sjálfur 179 pund.
Mörg önnur tæki hafði Olcott til að mæla styrkleika fyrir-
brigðanna, og voru rannsóknir hans og athuganir hinar
merkustu. Áður en skilizt er við rannsóknir hans, langar
mig til að birta hér stutta greinargerð, sem Sir A. Conan
Doyle birti um rannsóknir Olcotts í hinni stórmerku bók
sinni, The History of Spiritualism:
„Compton-ummyndunin sýnir oss, andspænis hvílíkum
leyndardómum vér stöndum, er vér gefum oss við sálar-
rannsóknunum. Á þessum leyndardómum höfum vér sára-
litla þekking enn. Miðillinn var frú Compton, hún var lok-
uð inni í litla byrginu sínu, og þræðir höfðu verið dregnir í
gegn um götin á eyrnasneplum hennar og festir í stólbakið
að aftanverðu. Skyndilega kom grannvaxin, hvítklædd vera
fram úr byrginu. Að beiðni Olcotts sté hún á vogina, hún
reyndist vera 77 pund. Aftur var sama tilraun gerð með
sömu veruna, en þá reyndist hún vera 59 pund. Eins og um
hafði verið talað áður, gekk Olcott nú inn í byrgið en lík-
amaða veran var frammi í tilraunaherberginu. MiðiTlinn
var horfinn! Stóllinn stóð þama, en miðillinn sást ekki.
Olcott gekk fram í tilraunaherbergið aftur og vóg líköm-
uðu veruna í þriðja sinn, og nú reyndist hún að vera 52
pund. Veran hvarf nú inn í byrgið en aðrar verar tóku að
koma út úr því. Olcott segir:
„Ég fór inn í byrgið með ljós og nú sat miðillinn þar
með öllum sömu ummerkjum og við höfðum gengið frá
honum í byrjun fundarins. Allir þræðirnir vora eins og
við höfðum gengið frá þeim í fundarbyrjun, ekkert inn-
sigli var brotið! Miðillinn, frú Compton, sat þarna og hall-
aði höfðinu upp að veggnum. Hold hennar var fölt og kalt