Morgunn - 01.06.1948, Blaðsíða 106
96
MORGUNN
rannsóknanna. Þessar raddir voru mjög veikar, en þá var
tekið það ráð, að hafa í tilraunaherberginu lúður úr perga-
menti eða mjög þunnum málmi. Hef jast þessir lúðrar „sjálf-
krafa“ í loft upp og í gegnum þá verða þessar dularfullu
raddir miklurn mun skýrari. Þessa fyrirbrigðis gætir hjá
allmörgum nútímamiðlum.
1 fyrstu var mönnum fullkomin ráðgáta, hvernig þetta
fyrirbrigði gerist, nú eru sálarrannsóknamenn á þvi, að úr
ectoplasmanu byggi hinir ósýnilegu gestir upp einskonar
raddbönd og talfæri, sem þeir noti til þess að mynda orðin.
Frú Marshall var einn fyrsti miðillinn, sem þessa fyrir-
brigðis varð vart hjá, og sálarrannsóknamaðurinn W. H-
Ilarrison segir frá reynslu sinni með henni á þessa leið:
„Borð og stólar voru á ferðinni um herbergið í dags-
birtunni og hófust stundum í loft upp , en þegar myrkur
var á fundunum heyrðum við raddir tala og lýsandi fyrir-
brigði birtust inni hjá okkur. Okkur var sagt, að andar
framliðinna kæmu öllum þessum fyrirbrigðum til vegar.
Þessvegna ákvað ég að sækja fundina að staðaldri, unz ég
annað tveggja, gæti gengið úr skugga um að þetta vseri
satt, eða mér tækist að afhjúpa svik. . .
Röddin, sem talaði, nefndi sig „John King“ . . . Fyrst
gerði ég ráð fyrir, að herra Marshall framleiddi þessa rödú
með því að tala sjálfur í myrkrinu. Fljótlega gekk ég úr
skugga um, að ekki gat það staðizt, þvi að herra Marshall
talaði sjálfur við okkur á meðan dularröddin var að tala-
Þá gerði ég ráð fyrir því, að frú Marshall byggi sjálf til
þessa rödd. Eitt kvöldið komst ég að raun um, að ekki gat
svo verið, því að meðan ég sat við hlið hennar, hafði hana
til hægri handar mér og hélt um hendur hennar, talaði
samtimis rödd „John King“ í vinstra eyra mér.
Næsta tilgáta mín var sú, að einhver fundarmanna léki
rödd „John King,“ og þessvegna fékk ég fund með Mars-
hallhjónunum einum, en samt kom röddin og talaði á
fundinum . . .Ég fékk ennfremur fund með þeim hjónura
hjá fólki, sem var þeim allsendis ókunnugt, og í húsi, sem