Morgunn - 01.06.1948, Blaðsíða 17
MORGUNN
7
olcTcur um, séu að leika sér með mannkynið og teygja það
út í fáránlega vitleysu. Þessi öfl yrðu að vera gæcld afskap-
legum vitsmunum og afskaplegri þeklcingu. Þau yrðu að
þekkja œviatriði einstaklinganna, ekki aðeins lifandi manna,
élcki aðeins nýlega látinna manna, heldur og manna, sem lif-
að hafa langt aftur í öldum. Þau yrðu að standa á hámarki
þeirrar vísindalegu þekkingar, sem mennirnir hafa nú.
Þau yrðu að vita meira á sumum sviðum en noklcur jarðn-
eskur maður veit nú. Þau yrðu að þekkja náttúrulög, sem
við berum ekkert skyn á. Og állt þetta vit og alla þessa
þekkingu notuðu pau þá til þess að blekkja mennina.
Þessi skýring verður enn flóknari og ólíklegri, þegar við
athugum hana betur. Þessi vitsmunaöfl yrðu að standa á
lágu siðferðisstigi, ef þau væru að blekkja okkur. En hvað
eru þau að boða okkur? Þau eru ekki eingöngu að boða
okkur það, að við lifum eftir dauðann. Þau eru líka að
koma okkur í skilning um, að velferð okkar eftir dauðann
sé komin undir því, hvernig við förum með þetta líf, —
hvað við höfum verið sannleikselsk, drenglynd, fórnfús,
kærleiksrík. Þau beina til okkar einhverri hinni skörpustu
áminning, sem komið hefir fram í kristninni um það, að
maðurinn uppslceri eins og hann sáir. Þau leiða hugi okkar
til Jesú frá Nasaret. Þau sýnast elckert láta ógert, sem i
þeirra vcddi stendur, til þess að reyna að gera okkur að
betri mönnum, — þessi afslcaplega slungnu, stórfróðu og
viðsjálu blekkingaröfl, sem ættu að vera að leika sér að
því, að draga mannkynið á tálar! Það er áreiðanlega állt
annað en visindálegt, að vera að skapa sér slíkar grýlur. Það
er eklcert annað en aumasta hjátrú. MiTli þessarar hjáta'úar
að öðru leytinu og viðurkenningarinnar um það, að sam-
band hafi fengizt við framliðna menn að hinu leytinu, verðiö
þið að velja, ef þið farið að kynna ykkur þetta mál i heild
sinni. Síðan er mér varð þetta Ijóst, hefi ég ekki verið í
neinum vafa.“
★