Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 17

15
W. og H. fóru aðallega eftir 2 elstu
grísku handritum af nýjatestamentinu,
sem kunn eru, bæði frá 4. öld; og
köliuð eru „Códex Vaticanus" og
„Sinaitícus", einkum eftir því fyr-
nefnda, en þar eru fjöldamargar úr-
fellingar og breytingar frá gríska
textanum aigenga. Ýmsir visinda-
menn1) og þá dr. Burgon fremstur í
flokki fuilyrtu að aldur þessara hand-
rita væri engin sönnun fyrir frumleik
þeirra, hitt væri alveg eins líklegt
að þau hefðu geymst öðrum hand-
riturn betur af því að þau hefðu
þótt öðrum lakari. og þvi verið not-
uð miklu minna og þá alt af verið
að lagfæra þau. — Sínaí-handritið
var t. d. lagfært 10 sinnum fyrir
byrjun 13. aldar. — Sömuleiðis væru
til miklu eldri textaheimildir en þessi
hp.ndrit, þar sem væru ýmsar þýðing-
ar, tilvitnanir hjá kirkjufeðrum og
pistlar og guðspjöli kirknanna, og
þær heimildir styddu margoft algenga
testann gegn þessum handritum.
Dr. Burgon þótti vitanlega alt of
íhaldssamur hjá breytingagjörnum
fræðimönnum, en óvíst er enn um
málalokin. G. Salmon (ý 1904),
guðfræðisprófessor og háskólarektor
i) t. d. F. L. Godet (•[• igoo), prófessor (
Neuchatel í Sviss, og Scrivener (•[• 1891)
frægur textaransóknari ensluir, sat í end-
urskoðunarnefndinni, en var í niinni hluta
þar.