Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 45

43
að grísku-kunnátta ungu prestanna
er á förum, og að búast má við, að
þær skoðanir haldi áfrain, að ryðja
sjer til rúms, „að Jesús hafi ekki
verið „guðs sonur" í annari merk-
ingu en aðrir góðir menn“.----------
I bibliuþýðingu verður maður að
ætlast til, að farið sje eins nákvæm-
lega eftir frumtextanum og málið
frekast leyflr, en því meira sem jeg
les af brjefunum i þessari síðustu
þýðingu, því viðar rek jeg mig á, að
svo er e k k i gjört. Skýringar- og
viðbótarorð eru þar hópum saman,
og margt af því er engan veginn
vel valið. Hefl jeg áður minst á það
nokkuð (bls. 21—23), en get bætt
þessu við:
í Rómv. 15. 19. og Gal. 1. 7. er
í frummálinu toevangelion tou Iíristou
(fagnaðarerindi Krists), sem skilja
má bæði um „fagnaðarerindið, sem
Kristur flutti" og „fagnaðarerindið
um Krist", en þýðendurnir hafa tekið
síðari merkinguna eina og segja:
fagnaðarerindið um hinn Smurða. —
Smáræði er það þó hjá hinu, hvað
þeim hættir til, að draga úr orðum
Páls, þegar hann táknar lifssamfje-
lagið milli Krists og trúaðra manna
með því að segja, að þeir sjeu „í
Kristi" (en Kristó).
Þessi orð (en Kristó) þýða þeir
t. d.: „tilheyrandi Kristi" (Gal. 2. 4),
„fyrir samfjelagið við Krist" (Gal.