Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 30

28
(frá 4. öld) bæði þessi vers og allur
þorri annara handrita (18 forn upp-
hafstafa handrit og nokkur hundruð
litlu stafa handrit) og flestar fornar
þýðingar, meðal þeirra „Peshittó",
sýrlensk þýðing frá 2. öld.4)
Enginn kirkjufeðranna mótmælir
ritvissu þeirra, en u m 4 0 kirkjufeður
á 5 fyrstu öldum kristninnar stað-
festa hana, og meðal þeirra Jústínus
og íreneus, er báðir voru uppi á 2.
öld eftir Krist.
í þessum umræddu orðum ber svo
mikið á manneðli Krists að ótrúlegt
er að nokkur, sem hjelt fast fram
guðdómseðli hans, hafi farið að bæta
þeim síðar inn í guðspjallið.
Orð frelsarans: „Faðir fyrirgef þeim,
því að þeir vita ekki hvað þeir gera,
í Lúk. 23. 34. fá svipaða neðanmáls-
umsögn: „vantar í sum elstu hand-
rit“, „í nokkrar íornar heimildir",
segja þýðendur ensku biblíunnar end-
urskoðuðu.
Þessar fornu heimildir eru vati-
kanska og Cambridge-handritð 3
litlu-stafa handrit, 7 fornar þýðingar
og þær ekki sjerlega merkar. Á hinn
bóginn eru orðin í Sínaí-handrinu
Alexandríu-handriti, 16 öðrum elstu
upphafstafa handritum og öllum
elstu þýðingunum, nema þessum 7,
(t. d. Peshittó).
Yflr 30 kirkjulegir rithöfundar eða
kirkjufeður staöfesta sömuleiðis rit-