Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 32

30
þýðing. En einmitt í þessar sömu
heimildir vanta orð frelsarans: ,.Prið-
ur sje með yður“ i 36. versið rjett
á undan, og hafa þó íslensku þýð-
endurnir enga athugasemd gert við
það. — Er það skrítin „samkvæmni".
Allur þorri nýguðfræðinga og
margra annara fróðra manna hafa
handritin, sem kend eru við Sínaí,
Yatikanum og Alexandríu í mestum
metum, þessi handrit öll staðfesta
ritvissu þessara versa (12. 36. og 40.
í 24. kapitula Lúk).
Þýðendurnir geta um það neðan-
máls að orðin: „og varð upprunninn
til hirnins" og „þeir tilbáðu hann“ í
51. og 52. v. i 24. kap. Lúkasar
guðsp. vanti í „sum elstu handrit".—
Og spái jeg að einhverjum þyki það
góðar frjettir og haldi að þá sje siður
ástæða til að trúa því að Jesús hafl
orðið uppnumin, og minni ástæða til
að tilbiðja hann enn í dag. En sann-
leikurinn er sá að þýðendurnir hafa
fullyrt hjer fullmikið, enda þótt
Westcott og Hort Sbtji þessi orð í
tvöfalda sviga. Handritið í Cambridge,
sem kent er við Bezae, er sem sje
e i n a forngríska handritið þar sem
báðar þessar málsgreinar vanta').
i) . Jeg styð mig hjer sem oftar við
„Textkritiske Studier" í svensku trúvarnar-
tfmariti er Facklan nefnist, og hafa smá-
birst þar 4 undanfarin ár.4)