Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 35

33
Annars koma sjer mjög illa hjá
öllum, sein þurfa eða óska að læra
einhverjar setningar úr bibliunni, hvað
orðabreytingarnar eru margar fram
og aftur og aftur og fram i hverri
nýrri útgáfu nýja testamentisins að
undanförnu. Það er t. d. enginn
smáræðis orðamunur á n. testam. frá
1906, sem farið er að fá töluverða
útbreiðslu, og i n. testam. frá 1912.
Svo verða líklega nokkrar nýjar breyt-
ingar enn í nýja testamentinu frá
1914 (vasaútgáfunni). Og hver veit
hvað stutt sú þýðing kann að full-
nægja „kröfum tímans" ?
2) (bís. 26). Ef nokkur skyldi ef-
ast um, að þet.ta sje rjettmæt að-
finning hjá mjer, þarf hann jafnvel
ekki annað en iíta á efnisyfirlitið í
einhverri, segjum þýskri, textafræði
v „die Handschriften" (handritin grísku)
eru þar jafnan alveg greind frá „die
tíbersetzungen" (þýðingunum). Forn-
ar heimiidir eru rjettu orðin um
hvorartveggju.
3) (bls. 26). Það ætii að vera
sæmilega augljóst, hvað varasamt er
að treysta vitnisburði Codex D (Cam-
bridge-handritinu) gegn frumleik þess-
ara og annaraorða í Lúkasar-guðspjalli,
þegar þess er gætt, að í þremur
síðustu kapítulum Lúkasar-guðspjalls
sleppir þetta handrit (samanborið við
almenna textann) 354 orðum og af
þeim eru 260 orð sem h v e r g i