Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 53

51
við Vesturlönd („vestræni text-
i n n“) og þann þriðja við Alexandríu
(„Alexandríu textinn “). —
W. og H. bæta enn við: „ h 1 u t -
lausa textanum“, sem aðrir
telja með Alexandríu textanum. —
„Sýrlenski toxtinn“. Flest grísk
handrit og þýðingar, og meiri hluti
kirkjufeðra eru í fyrsta flokki eða
styðja yfirleitt þann texta, og allir
fræðimenn játa, að hann hafi verið
almennastur í kristninni, að minsta
kosti síðan á 4. öld e. Kr. Fáeinir texta-
fræðingar (t. d. Burgon og Miller og
að nokkru leyti Serivener og Godet)
telja hann frumlegastan og segjast
geta rakið sögu hans hjá ýmsum
rithöfundum til byrjun 1. aldar. —
E. Miller telur upp (í The Trational toxt
bls. 99 o. s. frv.) 76 rithöfunda og fornrit,
öll frá 4 fyrstu öldum lcristninnar, til að
sýna fram á að getgátur W. og H. um
almenna textann sjeu rangar, og að hann
hljóti að minsta koBti að vora miklu eldri
en frá seinni hluta 4. aldar. Segist Bliller
geta bent á 2630 staði í þessum forn-
heimildum, sem styðji ási’einings leshætti
almenna textans, en 1753 staði er sjeu
þeim mótfallnir. — Og á oftir telur hann
upp 30 mikilsverða staði úr guðspjöllun-
um, sem ágreiningur er um, og tilfærir
með fullum heimildum 530 vitnisburði
kirkjulegra rithöfunda frá 2., 3 og 4. öld
er styðji þar leshætti almonna textans, þar
sem ekki sje hægt að bonda á nema 170
samskonar vitnisburði frá þeim tímum
gegn þeim.
3*