Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 50

48
rangt sagt, því að jeg vil fremur vita rjett
en hyggja rangt.
Það má líta á textarannsóknir
nýja testamentisins frá s ö g u 1 e g u
sjónarmiði og spyrja með forn-
fræðingum: Hvað er frumlegast? —
Það má líta á þær frá „praktisku"
sjónarmiði, þar sem hjer er um
bók að ræða, sem hefir meiri áhrif
á hugsunarhátt almennings en nokk-
ur önnur, og spyrja: „Hvað er rjett-
ast?“ — Og það má líta á þær frá
trúarlegu sjónarmiði og spyrja: „Hvað
skrifuðu höfundarnir að tilhlutun
Guðs?“ — En alt ber að sama brunni:
Sannvísindalegar textarannsóknir eru
mikilsverðar, og sjáifsögð skyida atlra
lærðra biblíuþýðenda að hagnýta sjer
þær með sjalfstæðari dómgreind, en
láta hvorki sjertrúarkreddur sínar
eða lotningu fyrir einstökum fræði-
mönnum ráða öllum úrslitum.
íslensku þýðendurnir munu víðast
hvar hafa alveg beygt sig fyrir dómi
Westcott’s og Horts í þeim efnum,
en þoir höfðu að engu textann, sem
almennastur hefir verið í kristninni
undanfarnar 15 aldir, og ýmist er
nefndur „textus receptus" (viðurkendi
textinn) eða sýrlenski textinn. Er uú
altítt, að stórir og smáir textafræð-
ingar feti í fótspor þeirra að þessu
leyti, og telji elstu grísku handritin
sem til eru frá 4. og 5. öld miklu
ábyggilegri, þegar verið er að skera