Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 25

23
og komu svo til leiðar ótal „smá-
villum" í handritunum.
Einn „kost“ sje jeg líka að svona
viðbótavorð geta haft. Þegar t. d.
prófessor Jón Helgason er að glíma
við sjálfan sig um „bókstafsinnblást,-
ur“ biblíunnar, — sem jeg veit ekki
til að nokkur fullyrði um nokkra ís-
ienska biblíuþýðingu—, þágeturhann
hikiaust lagt hönd á hjartað og sagt
um þessi orð: „Ekki hefur heilagur
andi innblásið þau, því þau eru inn-
blílsin af oss háskólakennurunum".
Sú biblíuþýðing er varasöm, þar
sem gætinn lesandi getur sjeð guð-
fræðilegar skcðanir þýðandans í orða-
vali, úrfellingum eða athugasemdum,
og því miður virðist svo sem þessi
biblíuþýðing sje ekki alveg laus við
þann galla sumstaðar. — Því til sönn-
unar má einkum nefna sumar athuga-
semdirnar neðanmáls í nýja testa-
mentinu.
Við Lúkas 2. 5. — þar sem sagt
er. að Jósef hafi farið með Maríu heit-
konu sinni — stendur neðanmáls:
Annar lesháttur: Maríu eiginkonu
sinni. —- — Það væri fróðlegt að fá
að vita, hvar þeir hafa rekið sig á
þann leshátt. Hvorki Westcott og
Hort nje enska þýðingin frá 1885
minnist á hann. — En lesháttur þessi
getur verið ofurlítill stuðningur fyrir
þá,„sem vilja ekki trúa því, að Jesús
hafi verið getinn af heilögum anda,
j