Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 27

25
ustu handrit" sje sama og „sumar
gamlar heimildir".
En þar sem sáriítið er um slíkar
athugasemdir og textasamanburð ann-
arstaðarínýjatestamentinu, oghjernot-
uð töluvert sterkari orð til að vefengja
ritvissuna en enska þýðingin gerir,
og þar sem teknar eru sumar aðrar
málsgreinar úr tvöföldum svigum at-
hugasemdalaust frá W. og H. (t. d.Matt.
16. 2.3.) þá, er síst að furða þótt sá
grunur vakni, að hjer hafi trúarskoð-
anir, eða öllu fremur efasemdir þýð-
endanna sjálfra haft áhrif á texta-
rannsóknir þeirra.
Jeg kannast við að þetta eru þung-
ar ásakanir þar sem slíkir menn eiga
hlut að máli, en mjer kemur ekki í
hug að hræsna fyrir þeim hvorki
í þessu nje öðru. — Það verða nógu
margir samt til þess. — En gleði
væri mjer það, ef þeir gætu sannfært
mig um að þessi grunur minn og
i ýmsra anDara sje tómur misskilningur.
Af því að þessar málsgreinar eru
flestar svo mikilsvarðandi, verð jeg að
víkja nánar að þeim, svo að almenn-
ingur geti fremur dæmt um hverju
óhætt er að trúa í þessum efnum.
Orðin: „sem fyrir yður er gefinn,
gerið þetta í mína minningu. Og á
sama hátt tók hann eftir kvöldmál-
tíðina bikarinn og mælti: Þessi bikar
t er hinn nýi sáttmáli í mínu blóði,
sem fyrir yður er úthelt", (Lúk. 22.
2
L