Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 73

71
ótal bókum í fjölda ímyndaðra frum-
rita, og þeir hafi við alveg eins góð
rök að styðjast, sem noti reglur þessar
tilj aðjjskifta Mósebókum í 10 til 20
frumrit (eins og sumir lærðir guð-
fræðingar gjöra) eins og hinir, sem
telji þau 4. Möller álítur, að Mósebækur
sjeu í öllu verulegu frá dögum Móse.
Mismuijur orðfærisins stafi af mis-
munandi efni, og frásagan sjalf sje
óslitin heild, en engin samsteypa úr
ýmsum ritum. Fer hann mjög ná-
kvæmlega út í sögu Abrahams til að
sýna þetta. Möller þessi var í fyrstu
áhangandi Wellhausens, en kveðst hafa
yfirgefið stefnu hans eftir ýtarlegar
rannsóknir; hefir hann fyrir nokkrum
árum skrifað annað rit gegn stefnu
Wellhausens, og er það þýtt bæði á
ensku og dönsku.
Enn má nefna lærðan Þjóðverja,
síra Jóhannes Dahse, er skrifaði ný-
lega vísindalegt rit gegn frumrita-
kenningunni1). Leggur hann mikla
áherslu á að sundurgreining textans
í frumrit eftir ólíkum nöfnum Guðs
sje ímyndun ein. Nefnir hann sömu
ástæður og Eerdmans og ýmsar fleiri.
Það virðast vera allar Hkur til þess,
segir Dahse, að hin forna kapítula-
greining frumtextans hafi valdið því,
hvort nafnið Elohim eða Jahve var
1) Textkritische Matorialon zur Hexa-
teuchfrage, Giesson 1912 (181 lils.).