Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Blaðsíða 31

29
vissu þessara orða. Um þau tala t.
d. Hegesippus (um 180 e. Kr.)
Ireneus, Órigenes (182—254) Ambró-
síus (340—397) 11 sinnum, Híeró-
nýmus (345—420) 12 sinnum, Agúst-
ínus (354—430) 60 sinnum, o. s. frv.
„Það er nærri ótrúlegt" segir dr.
Scrivener, er hann hefur gert grein
fyrir ritvissu þessara orða, „að lærðir
menn skuli geta gengið fram hjá
öðrum eins vitnafjölda". — (með því
að vefengja ritvissu þeirra samt) —
„Sú stefna, sem hefur aðrar eins
afleiðingar, dæmir sjálfa sig"1).
Enn minni ástæða er til að setja
þessar neðanmáls vefengingar um
komu Pjeturs að gröf Krists í Lúkas
24. 12. Öll elstu og merkustu grísk
handrit nýjatestamentisins hafa það
vers nema eitt, „Codex Bezae“, sem
annars er hvorki elst nje merkast
eins og áður er sagt, allar fornar
þýðingar hafa það nema einar 5
latneskar, og enginn kirkjufeðianna
vefengir það, en margir minnast á
það, sem áreiðanlegt.
Hjer um bil það sama má segja
um 40. versið: „Og er hann hafði þetta
mælt sýndi hann þeim hendur sínar
og fætur“, í samakapitula. Allar bestu
og elstu heimildir hafa það nema
„Codex Bezae“ og þessar sömu 5 lat-
nesku þýðingar — og ein sýrlensk
1) Sbr. Facklan 38. bls. 1911.