Morgunblaðið - 18.12.1985, Qupperneq 63

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR18. DESEMBER1985
63
Gerðu ráð fyrir
Ora
á diskinum!
ora
Fengi Shirley Maclaine forsíðumynd og 8 blaðsíöna umfjöllun í virtasta
vikuriti á Vesturlöndum vegna bókarinnar „Á ystu nöf“, nema bókin væri
frábær? Bókaútgáfan Geislar — Sími54674.
Bókin fær stórkostlegar viðtökur!
Á YSTU NÖF
acLaine
UHOEILD
METSOLUBÖK
Hallgrímur Jóns-
son — Minning
Fsddur 18. desember 1910
Dáinn 21. september 1984
í dag minnumst við afa okkar,
Hallgríms Jónssonar, en hann
hefði orðið 75 ára einmitt í dag.
Hann fæddist á Patreksfirði
þann 18. desember 1910, sonur
hjónanna Jóns Snæbjörnsen og
Sigríðar Ástu Bachmann. Voru
þau barnmörg og oft þröngt í búi
og settu þau því drenginn í fóstur
er hann var á öðru aldursári, til
barnlausra hjóna, Þórdísar Guð-
mundsdóttur og Ólafs Sigurðsson-
ar. Þar ólst hann upp ásamt fóst-
ursystur í ástríki og við góðan
aðbúnað.
Hann lauk skólagöngu á Pat-
reksfirði eins og önnur börn og
vann síðar við ýmis störf þar i
plássinu. Á sumrum var hann
hjá afa og ömmu um helgar, en á
heimili þeirra vorum við alltaf
meira en velkomin og þar undum
við okkur vel.
Besta áhugamál afa voru veiði-
ferðir og í þeim ferðum sinum
kynntist hann landinu vel. Hann
undi sér vel i óbyggðum, við göngu-
ferðir og náttúruskoðun. Einkum
voru Vestfirðir honum kærir og
hafði hann sérstaka unun af að
koma til Patreksfjarðar, æsku-
stöðvanna, og hitta þar vini og
vandamenn. Þó urðu heimsóknirn-
ar þangað færri er árunum fjölg-
aði.
Annað áhugamál afa var lestur
gamalla bóka og varðveisla þeirra.
Hann var ágætur bókbindari og
batt hann inn margar fágætar
bækur.
Einnig var hann virkur félagi i
Frímúrarareglunni, og starfaði af
rniklum áhuga á þeim vettvangi.
Við barnabörnin sem vorum svo
lánsöm að eiga góðan afa, minn-
umst hans með söknuði.
Minning hans er okkur sem ljós
i svartasta skammdegi, ljós sem
aldrei slokknar,
Barnabörn
ævinlega í sveit á Saurbæ á Rauða-
sandi.
18 ára að aldri hélt hann til
Reykjavikur að afla sér menntun-
ar og hóf nám i húsamálun við
' Iðnskólann í Reykjavík. Lauk hann
prófi þaðan árið 1937 og var eftir
það nokkur ár til sjós. Meistara-
réttindi við iðn sina hlaut hann
1945. Hann gerðist símstöðvar-
stjóri Landsímans á Patreksfirði
1942 og gegndi þvi embætti til
1951. Eftir það vann hann við
húsamálun en réð sig til starfa við
Fasteignamat ríkisins árið 1965.
Þar starfaöi hann til æviloka þó
að heilsan leyfði ekki að hann ynni
nema hálfan daginn síðustu árin.
Þann 25. júli 1942, gekk hann
að eiga ömmu okkar, Valgerði
Guðmundsdóttur. Foreldrar henn-
ar voru Guðmundur Magnússon,
bakarameistari, (1897—1968) og
Lilja Hjartardóttir (1895—1925).
Afi og amma stofnuðu sitt fyrsta
heimili á Patreksfirði en bjuggu
eftir það í Reykjavik. Þeim varð
fjögurra dætra auðið. Þær eru
Lilja f. 1943, Þórdis ólöf f. 1946,
Sigriður Ásta f. 1950, og Margrét
f. 1954 d. 1980.
Afi var mikill dýravinur og hafði
rnikið lag á þeim. Hann lét sér t.d.
annt um smáfuglana og fór venju-
lega út á vetrum og gaf þeim eitt-
hvað að kroppa, þegar þröngt af i
búi hjá þeim. Hann var og vel að
sér i dýrafræðum og þekkti flesta
fugla af hljóðum þeirra.
Börn hændust ekki síður að
honum og ófáir eru leikirnir og
vísurnar sem hann kenndi okkur,
að ógleymdum sögunum sem hann
sagði okkur frá æsku sinni og
uppvexti. Einnig hvatti hann okk-
ur óspart í leik og starfi og fylgdist
alltaf vel með því sem við vorum
að gera hverju sinni. Því er ekki
að furða að aðalskemmtun okkar
lengi frameftir aldri var að gista

Nú fœst Ora-rauðkál í nýjum og betri umbúðum.
X-Töfóar til
X Afólks í öllum
starfsgreinum!