Morgunblaðið - 10.04.1986, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR10. APRÍL1986
við Grímudansleik að því
leytinu að í báðum þessum verkum
er tónlistin falleg og fellur vel að
smekk almennings, en þó verð ég
að segja, að Verdi er aldeilis stór-
kostlegur," segir Sigríður Ella
Magnúsdóttir, en hún leikur sí-
gaunakonuna Azucenu á móti
Hrönn Hafliðadóttur.
„Þetta er dramatískt mezzo-
hlutverk, ákaflega hressilegt hlut-
verk, sem gefur manni nóg að gera
út alla sýninguna og það kann ég
vel að meta. Kerlingin hún Azucena
ber reyndar uppi sýninguna, þetta
er hennar saga.“
— Óperan er flutt á itölsku,
heldur þú að áhorfendur skilji
efni hennar?
„Örugglega. Að vísu er vissara
fyrir áhorfendur að vera búnir að
lesa leikskrána áður en sýningin
byijar, en tónlistin svíkur engan,
hún er stórkostleg og það þarf
enginn undirbúning til að geta notið
hennar.“
— Hvernig er hlutverk Azuc-
enu?
„Það er mjög krefjandi, líklega
svipað og hlutverk Ulriku, sem ég
lék í Grímudansleik, karakterhlut-
verk. Bæði þessi hlutverk eru þann-
ig að eftir tíu ár ætti ég að geta
flutt þau jafnvel betur en í dag.
Það er líklega gott að geyma sér
svona hlutverk fram á gamals aldur
og eiga þá alls kostar í þau.“
— Þú ert siður en svo byrjandi
í stórum óperuhlutverkum.
Finnst þér leiklist söngvara eitt-
hvað ábótavant?
„Stundum og stundum ekki. Ég
lærði „tekníska" hluti í óperuskól-
um og veit því nokkuð um leiklist.
En fólk má ekki gleyma því, að
söngurinn og tónlistin eru númer
eitt í óperum, og þannig á það að
vera. Aður skipti ekki máli þótt fólk
kynni alls ekkert að leika. Það hefur
nú samt breyst sem betur fer. Á
svona litlu sviði skiptir leiktúlkunin
meira máli en á risastórum sviðum
í útlöndum, þar sem áhorfendur
sjá varla svipbrigði leikaranna."
— Er rétt að tvískipta aðal-
hlutverkunum?
„Það finnst mér tvímælalaust
rétt. Óperuflutningur er í raun allt
of sjaldgæfur á íslandi svo að það
er ekki nema sjálfsagt að gefa fleir-
um tækifæri. Svo er öll samkeppni
svo holl og nauðsynleg. Við Hrönn
túlkum hlutverkið líklega á mis-
munandi máta. Svo geta söngvarar
fengið kvef og þá er gott að hafa
einhvem til að taka við.“
— Er sýningin góð?
„Þetta er „kvalitetsýning“, hún
er heildargóð og það er vandað til
allra hluta, sjáðu til dæmis búning-
ana, leiktjöldin og lýsinguna. Eg
veít að fólk fær góða skemmtun á
þessari sýningu, hún á við alla sem
á annað borð hafa áhuga á tónlist."
„Sterkar konur“
„Leonora kemur mér fýrir sjónir
sem sterk persóna. Hún stingur í
stúf við þá viðteknu skoðun að
konur fyrr á öldum hafí verið hug-
litlar. Konur voru sterkar. Hlut-
skipti Leonoru var að giftast greif-
anum, en hún hrífst þess í stað af
trúbadomum, farandsöngvara, sem
hún kynnist. Eftir það sér hún
ekkert annað," segir Ólöf Kolbrún
Harðardóttir, sem leikur Leonom á
móti Elísabetu F. Eiríksdóttur.
„Söguþráður ópemnnar er mjög
flókinn og það kann að vera svolítið
erfítt að botna í honum undirbún-
ingslaust. Leonora er ástarsagan
sem fléttast inn í hina harmrænu
frásögn ópemnnar.
Leonora brýtur af sér öll bönd
og lætur greifann, þann volduga
mann, horfa upp á það. Hún er aila
tíð samkvæm sjálfri sér og gefur
ekkert eftir. í lokin er greifínn búinn
að fangelsa elskhuga Leonom og
fellst hún á að heitast greifanum
ef hann láti elskhugann lausan.
Eftir að greifínn hefur gert það
tekur Leonora inn eitur, því hún
vill ekki ganga á bak orða sinna
og hún vill ekki heldur svíkja unn-
usta sinn.“
— Telur þú þig hafa náð tökum
á hlutverkinu?
„Um það verða nú aðrir að
dæma. Ég skil Leonoru mjög vel
og hef reynt eftir mætti að setja
Sigríður Ella Magnúsdóttir í hlutverki Azucenu.
Garðar Cortes sem Marico, og Ólöf Kolbrún Harðardóttir sem
Leonora.
íslenska óperan frumsýnir II Trovatore:
Ein stórkostlegasta
ópera Verdis
Óperan H Trovatore verður
frumsýnd hjá íslensku óperunni á
föstudaginn. Óperan þykir með
þeim stórkostlegustu af óperum
Giuseppe Verdis. í henni fara
saman ljúfar aríur og mikilfengleg-
ir kórar. Flestir ættu að kannast
við einhvem hluta tónlistarinnar,
hvort sem þeir em óperuunnendur
eða ekki, — svo oft hefur hún verið
spiluð í útvarpi, sjónvarpi og á
myndböndum. Nefna má að efni
óperunnar er byggt á ástríðuf ullum
harmleik og er meginefni hans
örlög og hefnd. Sagan segir frá
tveimur herforingjum, Luna og
Manrico. Þeir em fjandmenn, ekki
aðeins i styrjöld, heldur keppa þeir
einnig um ástir sömu konu. Inn i
sögima tvinnast örlög sigaunakonu,
sem sögð er vera móðir Maricos.
Leikstjóri er Þórhildur Þorleifsdóttir
og hljómsveitarstjóri er Gerhard Deck-
ert. Æfingastjórar eru Peter Locke
og Catherine Williams.
Óperan byggist upp á átta atriðum
og er því leikmyndin vandaverk, ekki
síst á svo litlu sviði sem er í Óperunni.
Englendingurinn Una Collins gerði
leikmyndina og sá einnig um búninga-
hönnun með aðstoð Huldu Kristínar
Magnúsdóttur. Saumastofa Óperunn-
ar sá um búngagerðina undir stjóm
Huldu Kristínar. Er það mál manna
að mjög vel hafi tekist til með búninga,
t.d. hefur fagfólk álitið að búningar
séu allir fengnir erlendis frá, en það
er ekki rétt, eins og fram hefur komið.
Lýsingunni stjómar David Walters
og sýningaratjórar eru Kristín S.
Kristjánsdóttir og Ingunn Ósk Stur-
laugsdóttir.
Aðalhlutverk í Býningunni leika
margir af helstu söngvumm íslend-
inga. Aðalkvenhlutverkin eru tvö,
Leonora og sígaunakonan Azucena.
Ólöf Kolbrún Harðardóttir og EKsabet
F. Eiríksdóttir skiptast á um að leika
Leonom. Sigríður Ella Magnúsdóttir
og Hrönn Hafliðadóttir skiptast á um
að leika Azucenu.
Aðrir helstu leikendur em Kristinn
Hljómsveitarstjórinn Gerhard Deckert.
Sigmundsson, Garðar Cortes, Viðar
Gunnarsson, en þetta er fyrsta meiri-
háttar óperahlutverk hans, Elísabet
Waage, Stefán Guðmundsson, Sigurð-
ur Þórðareon og Snorri Wium.
„Eitt af óska-
hlutverkunum“
„Leonora brýtur af sér öll bönd
vegna ástar sinnar. Hún er tilbúin
til að fóma lífí sínu fyrir þann sem
hún elskar. Leonora er ákaflega
samkvæm sjálfri sér og þar af leiðir
að hún kýs frekar dauðann en að
bindast öðrum, segir Elísabet Ei-
ríksdóttir, en hún leikur Leonoru á
móti Ólöfu Kolbrúnu Harðardóttur.
„Þetta er ákaflega spennandi
hlutverk, eitt af óskahlutverkunum
í einni af þekktustu óperum heims.
Mér fínnst ég skilja þetta hlutverk
alltaf betur og betur. Svo er tónlist-
in svo ákaflega falleg og heillandi.
Mér fínnst hlutverkið ekki erfítt
frá tónlistarlegu sjónarmiði, en það
er ekki bara söngur heldur einnig
leikur og túlkun og hún er marg-
breytileg. Ég verð að lýsa tilfínning-
um Leonoru á margvíslegan máta
og sjaldnast eins frá einu atriði til
annars, þetta er sveiflukennd túlk-
un. Leonora sýnir dýpstu sorg upp
í mikla og fölskvalausa gleði.
Til dæmis er misskilningur henn-
ar ákaflega sérstæður. Hún heyrir
í ástvini sínum og sér skugga manns
og hleypur í fang hans, en það er
þá greifínn og á þetta horfír elsk-
huginn og heidur að hún sé að svíkja
sig. Leonora þarf því að sannfæra
hann um tilfínningar sínar. Þettí
er stórkostlegt atriði.
Svo magnast þetta stig af stigi
uns Leonora hyggst ganga í klaust-
ur því hún heldur að ástvinur sinn
sé dáinn. Þá hittir hún hann aftur.“
— Telur þú þig ná góðri túlkun
á Leonoru?
_Það er annarra að dæma um
Viðar Gunnarsson sem Ferrando.
það. Ég er sjálf að verða sáttari
og sáttari við hlutverkið. En ég
verð að segja það, að þar sem
söngur er kenndur og raddþjálfun
fer fram þarf leiklist að vera stór
hluti af þjálfuninni. Það eykur
öryggi manna og treystir sviðs-
framkomu ekki aðeins fyrir þá sem
ætla sér í óperur heldur almennt."
Elísabet hefur sungið töluvert af
minni hlutverkum í óperum, en
fyrsta stóra hlutverk hennar var
Amelía í Grímudansleik.
— Fá áhorfendur góða
skemmtun á óperunni II Trovat-
ore?
„Það er ekki vafamál. Ég held
að fólk eigi eftir að njóta þessarar
óperu, uppsetningin er orðin mjög
sannfærandi."
„Dramatískt mezzo-
hlutverk“
„Það má kannski bera óperuna