Morgunblaðið - 15.04.1986, Síða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ,ÞRIÐJUDAGUR15.'APRÍL1986; I
„ þ&tt(x e-r i/crúfLykLase-tt. '*
áster___
8-ZV
ImJLo
... að fagna sigri í
íþróttum.
TM Reg. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
®1985 Los Angeles Times Syndicate
'TARNCr^íjK)
Með
morgunkaffinu
Vaknaðu maður. Það er
kominn laugardagur og þú
slærð þá hólmann!
HÖGNI HREKKVÍSI
Iþróttir bama og unglinga
í sjónvarp og útvarp
Kæri Velvakandi.
Núna hafa blöðin komið með
íþróttasíður barna og unglinga ein-
staka sinnum og er það vel af sér
vikið. En hvað með útvarpið og
sjónvarpið? í þeim fjölmiðlum er lít-
ið sem ekkert fjallað um íþróttir
bama og unglinga. Nú þegar búið
er að velja í mörg unglingalandslið,
bæði stúlkna og drengja, þá finnst
mér að þessir fjölmiðlar mættu taka
til hendinni og búa til íþróttaþátt
fyrir börn og unglinga. Ég er alveg
viss um að þeir myndu verða vinsæl-
ir.
Þar sem ég er nú unglingur og
fylgist svolítið með íþróttum, veit ég
að sumir leikir í yngri flokkum eru
mjög spennandi og skemmtilegir
og eru þess virði að vera sýndir í
sjónvarpi, og ég tala nú ekki um
unglingalandsliðsleiki.
Um páskana komu hingað til
lands tvö þýsk unglingalandslið í
handknattleik stúlkna og drengja
og spiluðu við íslensku unglinga-
landsliðin. Það voru fáir sem vissu
af þessu vegna þess að það var lítið
um þetta fjallað.
Af hveiju er ekki hægt að sýna
brot úr leikjum eins og þegar ungl-
ingalandsliðið í handknattleik (U-
21 árs) fór út og keppti á HM á
Ítalíu í desember 1985 og líka þegar
drengjalandsliðið í knattspymu
(U-16 ára) tók þátt í Norðurlanda-
mótinu sl. sumar?
Hvað framtíðina varðar þá verð-
ur að leggja aukna áherslu á íþrótt-
ir bama og unglinga. Þetta er hópur
sem á eftir að erfa landið og sá
hópur má ekki liggja hugsunarlaust
úti í horni. Það myndi draga stór-
lega úr áhuganum.
Og eitt enn í sambandi við íþrótt-
ir í fjölmiðlum. Það em kvenmenn.
Af hvetju er ekki hægt að lýsa og
sýna úr landsleikjum kvenna alveg
eins og karla? Þegar A-landslið
kvenna fór út og tók þátt í B-keppni
heimsmeistaramótsins sl. haust, var
mjög lítið fjallað um það í öllum
fjölmiðlum.
í sjónvarpinu hafa tveir nýir
popptónlistarþættir fyrir unglinga
hafið göngu sína og kunna ungling-
arnir vel að meta það. En hvað um
íþróttaþátt? Þó margir unglingar
hafi áhuga á tónlist, hafa aðrir líka
áhuga á íþróttum.
Með fyrirfram þökk fyrir birting-
una.
Unnur.
Víkverji skrifar
Víkveiji hefur haft spurnir af
tveimur atvikum núna síðustu
tvær þijár vikurnar þar sem stúlkur
hafa í sakleysi sínu svarað ósköp
meinleysislegum „atvinnuauglýs-
ingum“ og uppgötvað að stima-
mjúka karlmannsröddin í símanum
var raunar að falast eftir því að
þær stripluðust — flettu sig klæðum
— í svokölluðum einkasamkvæm-
um. Ekkert dónalegt, var tónninn.
Bara að hleypa svolitlu lífi í selskap-
ið. Og rífleg þóknun í boði.
Engum getum skal að því leiu
hvoit þetta sé nýjasta afbrigðið af
„nærfatasýningunum" sem ollu
nokkru fjaðrafoki í blöðunum fyrir
skemmstu, en aðstandendur þessa
fyrirbæris kenndu það við kaupskap
og segjast víst enn þann dag í dag
einungis vera að auglýsa vaming.
Nú munu þessar kroppasýningar —
eða enn eitt afsprengi þeirra —
raunar komnar á ennþá æðra við-
skiptaplan og uppfyrir nuddið og
faðmlögin sem svo eiga að heita
og eru kryddið í kaupskapnum. Nú
býðst kvenfólki í þokkabót sú dýrð-
lega upplifun að troða peningum
undir pjötlur þær á sýningarherrun-
um sem eiga að heita nærflíkumar.
xxx
Veitingamaðurinn sem innleiddi
þennan fagra sið (og hefur
meira að segja verið með sérstök
„dömukvöld") lét hafa það eftir sér
í einu dagblaðanna fyrir skemmstu
að hann væri bara að punta upp á
skemmtanalífið hér í bæ og væri
sannarlega tími til kominn að auka
fjölbreytnina í þessum efnum.
Blessaður maðurinn er sem sagt
bara að ryðja nýjar brautir, að sýna
þegnskap og þjónustuvilja sem góð-
ur og gegn borgari sem fylgist með
tímanum. Ýmsum kann samt að
sýnast framlagið fremur svona ris-
lágt. Þegar grannt er skoðað virðist
satt að segja blasa við að það sé í
naumri mittishæð í almesta lagi.
En mennirnir eru jafn misjafnir
og þeir eru margir og veitingamenn
ei-u þar engin undantekning. Sumir
bjóða up[> á sífellt glæsilegi-i húsa-
kynni í reiptoginu um viðskiptavin-
inn, magnaðri hljómsveitir, góm-
sætari krásir, hóflegra verð, lipurri
þjónustu, notalegra viðmót. Aðrir
bjóða upp á rassaköst kófsveittra
stráklinga.
XXX
Einn af kunningjum Víkvetja
hefur nöldrað yfir því árum
saman hve íslensk stjórnvöld séu
„seinheppin í sparnaðinunT eins og
hann orðar það. Hann komst upp
á háa e-ið í tvígang núna nánast í
sömu vikunni: fyrst vegna af-
greiðslutregðu á heyrnartækjum
fyrir heyrnarskert aldrað fólk og
þá vegna nýju kjaranna sem öryrkj-
um býðst vegna bílakaupa sinna.
„Aðhaldsstefnan" bitnar langtum
of oft á röngu fólki, fullyrðir þessi
kunningi Víkveija.
Víst er það að eftir því sem þeim
ellilífeyrisþegum hefur fjölgað sem
þarfnast heyrnartækja og eiga rétt
á þeim, þá hefur fjárveitingin til
þessara hluta farið „snarminnk-
andi“; og er hér vitnað til nýlegra
ummæla Ingimars Sigurðssonar
hjá heilbrigðisráðuneytinu. Um síð-
astliðin mánaðamót var ástandið
orðið þannig að bæði skorti fé til
kaupa á tækjunum og síðan til þess
að leysa þau út úr tolli og þá var
biðtími þeirra sem sótt höfðu um
fyrirgreiðslu, kominn upp í átta
mánuði.
Um afsláttinn til öryrkjanna —
tuttugu og fimm þúsund kall, var
það ekki? — er hins vegar það að
segja að þeir hafa naumast rokið
um koll af einskæru þakklæti þegar
þeim bárust tíðindin. Að minnsta
kosti ekki þeir úr hópnum sem báru
þetta kostaboð saman við fríðindin
sem ónefndir góðborgarar njóta við
kaupin á sínum fákum.