Morgunblaðið - 23.04.1998, Side 59

:
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 1998 59
AÐSENDAR GREINAR
■ Virðing Alþingis
Dæmið strax, svo þér verðið síður dæmdir sjálfir
ÞAÐ skiptir sjálfsagt
ekki miklu máli álit
| mitt á Alþingi og störf-
| um þess. Þó stendur
gömlum þingmanni í
| tvo áratugi ekki á sama
um viðgang þess og
fulltrúa þjóðarinnar
þar.
Til þessa hefur mér
verið hugsað að undan-
fórnu þegar ég hefí séð
bregða fyrir dómum
nokkurra þingmanna
á um mig og málefni mig
varðandi. Þetta eru
° þingmennirnir Pétur
( H. Blöndal, Sturla
Böðvarsson, Hjálmar
Arnason, Gunnlaugur
Sigmundsson og Einar Guðfinnsson.
Allir þessir menn þykjast eiga mér
grátt að gjalda nema Sturla
Böðvarsson sem talar í barnaskap
sínum.
Auðvitað hrökkva menn í keng af
4 hræðslu þegar sjálfur Pétur H.
Blöndal þingmaður gengur fram fyr-
I ir skjöldu á sannleiksleitandi síðum
| DV eða Dags og vitnar um siðleysi í
fjármálum. Ef ég man rétt er þetta
sami maðurinn og harðast barðist á
liðnu ári gegn fjármagnstekjuskatti
og var raunar valinn í sérstaka
nefnd til að fjalla um málið. En hin
sterka siðferðiskennd þingmannsins
í fjármálum skipaði honum að skipta
strax um skoðun þegar honum var
I boðið að fella nær alveg niður skatta
3 af arði hans af öllum hlutabréfunum
f sem hann sefur á.
á í morgunútvarpi fyrir tveim til
’ þremur vikum voru leiddir firam
tveir gæðingar úr
þingsölum og kynntir
sérstaklega sem stjórn-
arþingmenn, sem hefur
sjálfsagt verið til að
auka mikilvægi þeirra í
augum manna. Þetta
voru þeh- Hjálmar
Arnason framsóknar-
þingmaður af Suður-
nesjum og Sturla
Böðvarsson sjálfstæðis-
maður úr Stykkishólmi.
Enda voru þeir ekki
hjátækir sér í andsvör-
um og úrskurðum.
Töldu báðir fráleitt að
fyrirtæki í eigu ríkisins
stunduðu að bjóða við-
skiptamönnum til lax-
veiða. Slíkt ætti ekki að eiga sér stað
og löngu úr sér genginn ósiður.
Stjórnendum ríkisfyrirtækja bæri
að fara með almannafé af stakri
kostgæfni og ýtrustu sparsemi, og
voru í orði hinir skörulegustu.
Eg bið fyi'ir góðar kveðjur til vin-
ar míns Sturlu Böðvarssonar með
kæru þakklæti fyrir síðast. Ég hef
ekki hitt hann síðan við vorum báðir
saman boðsgestir í Þverá í Borgar-
firði í ágústbyrjun í fyrra og þurft-
um hvorugir að borga veiðileyfi né
veitingar. Raunar var hann gestgjafi
minn þar sem hann á sæti í stjórn
fyrirtækis sem bauð, tilnefndur í
stjórnina af Finni Ingólfssyni, enda
ríkið lengst af meirihlutaeigandi í
fyrirtækinu.
Hafi sú stefna verið mótuð að
þingmenn og ráðherrar hætti að
þiggja boð til laxveiða hvort heldur
sem í hlut á ríkisfyrirtæki eða einka-
Hafí þingmenn og ráð-
herrar hætt að þiggja
boð til laxveiða, segir
Sverrir Hermannsson,
hefur sú stefna ekki
komið til framkvæmda
nema hjá Finni á sumri
komanda.
fyrirtæki, þá er það ný stefna sem
ekki hefur frétzt af fyrr, enda ekki
komið til framkvæmda nema hjá
Finni á sumri komanda.
Hjálmar Arnason er vaskur maður
til vopna sinna. Hann bauðst til þess
á síðasta ári að hjálpa Landsbankan-
um við að koma eignum bankans á
Suðumesjum í lóg, skipum og veiði-
heimildum. Að vísu krafðist hann
þess að þessar eignh- yrðu seldar í
kjördæmið hans með 240 milljón
króna afslætti, en fékk því ekki ráðið.
Fyrir þá upphæð mætti sjálfsagt
leigja allar laxveiðiár Islands í eitt
eða tvö ár, en hins vegar ekki vitað
hvað hægt væri að kaupa mörg at-
kvæði fyrir upphæðina.
Gunnlaugur Sigmundsson fór
mikinn í kröfum sínum um afsögn
bankastjóra Landsbankans. Gunn-
laugur þessi var eitt sinn fram-
kvæmdastjóri Þróunarfélags ís-
lands. Einn góðan veðurdag ákvað
stjórn þess félags að selja nokkurt
magn hlutabréfa. En í heimild til
framkvæmdastjórans var engin
Sverrir
Hermannsson
heimild til þess að Gunnlaugur seldi
sjálfum sér og fjölskyldu sinni. Þetta
gerði hann þó og er talinn hafa
hagnazt af aðferðinni um álíka upp-
hæð og Landsbankinn varði í lax-
veiði sl. fimm ár. Allt löglegt en
spurninguna um siðferði tók stjórn
Þróunarfélagsins svo hastarlega upp
að það gaf Gunnlaugi kost á að segja
upp starfi sínu hvað hann gerði, því
annarra kosta átti hann ekki völ. Af
sjálfsdáðum fann hann að sjálfsögðu
enga hvöt til þess, enda glögg-
skyggnari á annarra syndir. Og hver
skyldi nú hafa átt þessa fjármuni
sem þingmaðurinn sölsaði undir sig
með þessum hætti?
Einar Guðfinnsson skrifar upp á
kaup í DV enda vettvangur sem
hæfir honum. Hann telur sig, sem
vonlegt er, miklu hæfari til að
stjórna þjóðarskútunni en skipum
frá Bolungarvík, sem er að vísu enn-
þá ósannað mál, sem m.a. má sjá af
því að hann er ekki enn þá farinn að
standa við kosningaloforð sitt frá ‘95
um að hann myndi aldrei styðja rík-
isstjórn sem stæði að fiskveiðistjórn-
un eins og sú stjórn gerir er nú situr
við völd.
Kjartan Gunnarsson fram-
kvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins
hafði hið mesta ónæði af manni þess-
um á árunum. Einar nuddaði í hon-
um í hálft ár um að Landsbankinn
gæfí sér eftir háa fjárhæð sem hvíldi
á höllinni hans vestra. Auðvitað tók
Kjartan þetta hlutverk ekki að sér
en ég tjáði honum einnig að slíkt
kæmi auðvitað ekki til greina. Síðan
hefur Einar þingmaður Vestfjarða
ekki heilsað undirrituðum og leitað
leiða til að koma á hann höggi, sbr.
greinar hans varðandi sölu hluta-
bréfa Landsbankans í Samskipum.
Strangheiðarlegri manni en
Kjartani Gunnarssyni í öllum við-
skiptum hef ég ekki áður kynnzt, né
jafngrandvörum í hvívetna. Hann
gætti þess stöðugt að halda aðskild-
um störfum sínum hjá stjórnmála-
flokki og störfum í þágu bankans.
Svo mjög að mér þótti á stundum
nóg um. En kostgæfni hans og sam-
vizkusemi í störfum fyrir Lands-
banka Islands má alls staðar finna
stað óvefengjanlega. Ég nefni t.d.
lausn lífeyrismála fyrirtækisins við
formbreytinguna en þar vann hann
afreksverk fyrir starfsfólkið og fjár-
hag bankans.
Mér er sérstaklega minnisstæð
frammistaða Kjartans í viðureign-
inni við Eimskipsmenn, Hörð og
Indriða. Þeir sóttu það pólitískt með
miklu offorsi að ég hætti rekstri
Samskipa og gerði fyrirtækið gjald-
þrota. Kjartan stóð við hlið mér eins
og klettur og bifaðist ekki þótt fast
væri á sótt.
Næsta ræða sem ég heyrði Hörð
forstjóra flytja fjallaði um mikilvægi
samkeppni í siglingum. Þá flaug mér
í hug að sagt var að Robespierre
hinn franski hefði endað allar ræður
sínar á að tala um dyggðina.
Að ekki var gefið eftir í þessu máli
hefur munað Landsbankann hund-
ruðum milljóna króna.
Það er svo annað mál að þeir Eim-
skipsmenn snarhættu að bjóða mér í
laxveiðar í Þverá, einhverjar dýrð-
legustu veiðiferðir sem um getur.
Slíkur var mannfagnaðurinn í mat
og drykk að yfirtak var. Og sérstak-
ur þjónn sem elti mann um árbakk-
ana með heitt kaffi og kruðerí.
Þarna var ekki aldeilis verið að eyða
fjármunum skattborgaranna heldur
bara okkar hluthafanna.
Sl. sunnudag ætlaði kona mín að
lyfta huganum í hæðir þar sem hún
dvelur á sjúkrahúsi og hlusta á út-
varpsmessu. Kemur hún niður þar
sem séra nokkur í Njarðvíkurkirkju
er að tala af stólnum og segja iðrun-
arlausri eiginmannsskepnu hennar
til syndanna í Jesú nafni.
Einhvern tíma í tómi ætla ég að
leggja leið mína í kirkju guðsmanns-
ins og heyra og sjá með eigin augum
hvernig hann les Biblíuna sína.
Höfundur er fv. bankastjórí.
Í
i
Í
i
í
i
o k k u r
a p r í 1
Gæddu þér á ljúffengu lambakjöti um páskana.
Á veitingahúsum okkar verður ferskt og ófrosið lambakjöt
í sérstöku öndvegi dagana 7.-26. apríl. Njóttu þess að
borða betra lambakjöt í hlýlegu umhverfi.