Morgunblaðið - 05.05.1998, Síða 55

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 5. MAÍ 1998 55
i
I
J
I
J
I
I
I
i
1
1
MINNINGAR
SIGRÍÐURI.
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ SigTÍður I. Guð-
mundsdóttir
fæddist í Berserkja-
hrauni í Helgafells-
sveit 23. október
1918. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur hinn 25. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðmundur Sig-
urðsson, bóndi, f.
23. ágúst 1887, d.
30. september 1946,
og Kristín Péturs-
dóttir, f. 24. ágúst
1887, d. 6. desember
1976. Sigríður átti 10 systkini.
Sigríður giftist 24. apríl 1936
Hún amma er dáin, okkur langar í
örfáum orðum að minnast ömmu
Siggu sem nú hefur fengið hvfldina
eftir erfíða sjúkdómslegu. Amma
var einstök manneskja, hún var
alltaf svo hlý og góð við okkur bræð-
uma og tfl hennar var alltaf gott að
leita. Fyrir tæpum fímm árum dó
afi, Karl Petersen, og var söknuður
ömmu og okkar mikill því afi var
mjög skemmtilegur maður. Þar sem
við eigum heima í Vestmannaeyjum
voum við ekki í daglegum samskipt-
um við afa og ömmu, en þeim mun
skemmtilegri og ánægjulegri voru
samverustundirnar þegar við hitt-
umst. Skemmtilegast þótti okkur að
fá þau heim til Eyja og eftir að afi
kvaddi kom amma heldur oftar til
okkar og dvaldi lengur og alltaf var
jafngott að vera í návist hennar.
Afi og amma bjuggu á Hringbraut
91 og var heimili þeirra hlýtt og
notalegt og þar höfum við bræðumir
átt margar ánægjulegar stundir. Það
verða því mikil viðbrigði og tómleiki
sem því fylgir að koma til Reykjavík-
ur og geta ekki hitt þá bestu vini
sem við höfum eignast, en það voru
þau amma og afi svo sannarlega.
Elsku amma, við þökkum þér fyr-
ir allt sem þú hefur gert fýrir okkur.
Nú hefur þú fengið hvfldina og þið
afi sameinast á ný. Eftir sitjum við
með góðar og dýrmætar minningar
um ykkur. Guð blessi ykkur.
Óskar og Karl.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast hennar Siggu, eða Sigríðar
Guðmundsdóttur, sem lést eftir
nokkur veikindi á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 25. aprfl sl.
Karli Petersen bíl-
sfjóra og síðar
brunaverði hjá
Flugmálastjórn, f. 8.
ágúst 1914, d. 3.
nóvember 1993. Þau
eignuðust fjögur
börn, Þóri K., f. 12.
ágúst 1936, Guð-
mund, f. 18. nóvem-
ber 1940, Jónínu, f.
25. maí 1945, og
Guðbjörgu, f. 8. maí
1956.
Utför Sigríðar fer
fram frá Fossvogs-
kirkju á morgun,
mánudag, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Siggu kynntist ég fyrir um þrem-
ur áratugum þegar hún ásamt hon-
um Kalla sínum bjó í Fossvoginum í
sömu raðhúsalengju og frænka mín.
Síðar flutti hún á Hringbraut 91 þar
sem hún bjó alla tíð síðan.
Gosárið 1973 flutti fjölskylda mín
til Reykjavíkur og bjuggum við um
skamman tíma skammt frá heimili
Kalla og Siggu og efldust kynni okk-
ar á þeim tíma. Tengsl fjölskyldna
okkar urðu síðan enn nánari eftir að
Haraldur bróðir minn og Guðbjörg
yngsta dóttir þeirra gengu í hjóna-
band árið 1976. Á árunum 1977-1981
stundaði ég háskólanám í Reykjavík
og um tveggja ára skeið leigði ég
herbergi í kjallaranum á Hringbraut
91. Þann tíma naut ég daglegrar
gestrisni þeirra Kalla og Siggu og
voru þau mér mjög hjálpleg og vin-
gjamleg í alla staði.
Sigga var góður gestgjafi og
skemmtilegt að spjalla við hana yfir
kaffibolla og oft var talað
tæpitungulaust. Því hefur það verið
nánast ófrávíkjanleg regla að koma
við á Hringbrautinni þegar leiðin lá
til Reykjavíkur og var sama hver í
fjölskyldunni átti í hlut.
Sigga var gift Karli Petersen sem
lést árið 1993 og eignuðust þau fjög-
ur börn. Tvö þeirra, Þórir og Jónína,
búa í Bandaríkjunum, Guðmundur
býr í Reykjavík og yngst er Guð-
björg, mágkona mín, sem býr í Eyj-
um. Sigga kom því oft í heimsókn í
Eyjarnar og var því hægt að endur-
gjalda henni gestrisnina hér á
heimaslóð. Siggu þótti einkar vænt
um ömmustrákana sína hér í Eyj-
um, þá Óskar og Kalla, og er missir
þeiiTa mikill að sjá á bak Ömmu
Siggu eins og hún var ávallt kölluð.
Ég og fjölskylda mín viljum að
lokum senda aðstandendum og fjöl-
skyldum þeirra okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur og biðjum góðan Guð
að styrkja ykkur og vemda um
ókomin ár.
Hörður Óskarsson.
Ég vil með nokkrum orðum
minnast móðursystur minnar, Sig-
ríðar Guðmundsdóttur.
Það er af mörgu að taka, en ég
man hvað okkur krökkunum á
Hömram þótti gaman þegar Sigga
og Kalli komu í heimsókn. Þá var líf
og fjör og ekki brást að þau höfðu
komið við í lakkrísgerð og færðu
okkur glænýjan lakkrís.
Þegar ég kom til Reykjavíkur, þá
útvegaði Sigga mér vinnu á Landa-
koti. Það var oft mikið fjör í kring-
um Siggu enda talaði hún ekkert
rósamál, heldur lét hlutina flakka á
sinn skemmtilega hátt.
Oft er sagt að aldurinn sé afstætt
hugtak og átti það vel við í okkar
sambandi, þvi hún Sigga var mér
miklu meira en frænka, hún var
mér góð vinkona. Þó nærri hálf öld
skildi okkur að, þá kom aldursmun-
ur aldrei upp í hugann.
Það var alltaf svo gaman að koma
til Siggu, við gátum setið lengi yfir
kaffibolla og rætt allt milli himins
og jarðar. Hún tók svo vel á móti
öllum og átti alltaf eitthvað gott
með kaffmu og það þýddi ekkert að
malda í móinn, alltaf var það besta
borið á borð.
Nú er hún lögð af stað í ferðalagið
langa og eflaust búin að hitta Kalla
sinn. Ég veit að hennar verður sárt
saknað af mörgum og ég sendi böm-
um hennar og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Sorgin er gríma gleðinnar. Og
lindin, sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af tárum. Skoðaðu hug
þinn vel, þegar þú ert glaður og þú
munt sjá að aðeins það, sem valdið
hefur hryggð þinni, gerir þig glað-
an. Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín. (Kahlil Gibran.)
Takk fyrir allt, elsku Sigga mín.
Þín
Hrönn.
Það verður tómlegt í húsinu núna
þegar Sigga er dáin. Okkur fannst
svo gott að koma upp til þín og
spjalla við þig smástund. Þú varst
okkur alltaf svo góð. Það var líka
svo gaman að gera þér greiða því þú
tókst alltaf eftir því sem við gerðum
og við vissum líka að þú yrðir svo
glöð. Við þurftum ekki að fá önnur
laun fyrir greiðann en „takk“ þó að
þú gæfir okkur oftast líka eitthvað
gott í poka.
Við vorum alltaf vanar, og
mamma og pabbi líka, að kíkja upp í
eldhúsgluggann þinn þegar við
komum heim og oftar en ekki vink-
aðir þú til okkar og við vissum að
þér liði vel.
Við horfum ennþá af gömlum
vana upp í eldhúsgluggann þinn
þegar við komum heim og söknum
þess að fá ekki vink frá þér. Við
söknum þín mikið og vonum að þér
líði vel núna hjá Guði.
Steinunn, Heiðrún og Árdís.
Aftur er komið að því að kveðja
góðan nágranna. í tæp 10 ár höfum
við orðið þeirrar gæfu aðnjótandi að
búa í húsi þar sem aldrei hafa orðið
árekstrar né illdeilur milli sambýl-
inga. Við fluttum inn í kjallarann að
húsinu á Hringbraut og kynntumst
strax fólkinu sem fyrir var í húsinu.
Sigga og Kalli höfðu búið lengi á
efstu hæðinni og voru bæði hætt
störfum. Kalli var öllum stundum að
dytta að húsinu og lagði mikið upp
úr því að hafa snyrtilegt í kringum
sig. Þau voru bæði svo hlý og góð og
höfðu gaman af því að fá meira líf í
húsið, sem óneitanlega fylgdi dætr-
um okkar. Garðurinn sem hafði ver-
ið lítið nýttur um árabil fylltist oft
af fjörugum krökkum, en aldrei
truflaði það nágranna okkar - frek-
ar var það að litlum pokum með
margsháttar góðgæti væri skutlað
til þeirra út um gluggann á efstu
hæðinni. Enda fór það svo að stelp-
uraar okkar fóra að sækja upp að
heimsækja gömlu hjónin og vora
ávallt velkomnar svo fremi sem
heilsan leyfði. Þegar Kalli dó fyrir
nokkram áram var missir Siggu
mikill.
Þrátt fyrir heilsubresti gafst
Sigga aldrei upp, hún fann alltaf
fyrir návist Kalla og vissi að hann
fylgdist með henni og biði hennar
þegar hún færi til hans, enda var
hún alltaf ákveðin í að úr húsinu
flytti hún ekki. Við dáðumst oft að
dugnaði hennar og sjálfstæði og
með dyggri aðstoð barna hennar og
bamabarna var henni gert kleift að
búa áfram í húsinu sem henni var
svo kært. Það er ekki síst vegna
þessara góðu granna sem við búum
ennþá í húsinu, í íbúðinni okkar sem
við eram löngu búin að sprengja ut-
an af okkur - það hefur bara verið
svo góður andi í húsinu og svo mildll
velvilji í okkar garð þrátt fyrir út-
þenslustefnu okkar í kjallaranum.
Okkar góðu grannar hafa liðið okk-
ur að leggja undir okkur ýmis horn
og afkima í sameigninni, vitandi það
að við þurftum með stækkandi fjöl-
skyldu meira rými en íbúðin okkar
býður upp á.
Við viljum þakka samfylgd þeirra
heiðurshjóna í þessi góðu ár - minn-
ing þeirra mun ávallt lifa í hugum
okkar og einkennast af þakklæti
fyrir alla þeirra góðvild og greið-
vikni.
Bömum og barnabömum Siggu
og Kalla viljum við þakka góð kynni
á undanfömum árum, við vottum
ykkur samúð okkar, ykkar missir er
mestur.
Þorgerður og Óttarr Magni.
Kveðja frá
starfsmannafélaginu Sókn
Nú þegar okkar ágæti heiðursfé-
lagi í Starfsmannafélaginu Sókn er
fallinn frá langar okkur að minnast
hennar sérstaklega. Sigríður Guð-
mundsdóttir vann á Elli- og hjúkr-
unaheimilinu Grand í fjögur ár og
síðar á Landakoti eða frá 1981 til
starfsloka. Sigríður fór að hafa af-
skipti af félagsmálum hjá Sókn og
mætti vel á fundi en hún ásamt
Bjarney Guðmundsdóttur og Huldu
Snæbjömsdóttur sáu um félagsvist
fyrir félagið fyrst á Freyjugötunni
og síðar í Sóknarhúsinu. Éyrstu ár-
in var spilað á örfáum borðum en
þegar starfsemin var flutt inn í
Skipholtið var hafin samvinna við
Verkakvennafélagið Framsókn og
stofnuðu félögin spilanefndir sem
sáu um félagsvistina. Mest var spil-
að á 36 borðum. Þær stöllur sáu um
allan undirbúning fyrir spilakvöldin
og áttum við oft afar ánægjulegar
stundir saman og er mér minnis-
stætt hve hrein og bein Sigríður var
og sagði alla tíð það sem henni bjó í
brjósti. Sigríður var sérlega traust-
ur félagi og sinnti sínum trúnaðar-
störfum af mikilli samviskusemi.
Mér er líka minnisstætt þegar Karl
maðurinn hennar kom að sækja
þær á kvöldin hversu elskuleg þau
hjón vora í alla staði. Sigríður var
kosin heiðursfélagi Sóknar á 60 ára
afmæli félagsins 20. júlí 1994 fyrir
vel unnin störf að félagsmálum. Sig-
ríður var merkisberi þeirra tíma
þar sem samviskusemi og áreiðan-
leiki vora sett ofar öllu, virðing fyrir
því að það er manneskjan sem
skiptir máli og með framkomu sinni
ávann hún sér traust og virðingu
þeirra sem hana þekktu. Við hjá St-
arfsmannafélaginu Sókn vottum
fjölskyldu hennar samúð um leið og
við þökkum góðri konu fyrir sam-
fylgdina á undanfömum árum.
Þórunn Sveinbjömsdóttir.
J
0
0
;
0
O
0
0
AUÐUR
ÞORBJARNARDÓTTIR
+ Auður Þorbjarn-
ardóttir fæddist í
Grímstungu í Vatns-
dal 3. desember
1923. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 26. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Þor-
bjöm Kristján Jóns-
son og Sigrún Una
Karlsdóttir, þau em
bæði látin. Auður
ólst upp á Brúsastöð-
um í Vatnsdal hjá
föðursystur sinni
Sveinbjörgu Jóns-
dóttur og manni hennar Benedikt
Blöndal.
Árið 1942 fluttist Auður að
Snæringsstöðum í Svínadal og
kynntist þar sambýlismanni sín-
um Steingrími Guðmannssyni, f.
5.8. 1912, d. 19.12. 1992. Þau
bjuggu á Snæringsstöðum til
1971 en fluttust þá til Reykjavík-
ur. 1994 flyst Auður á Blönduós
og bjó hún þar til dauðadags.
Auður og Steingrímur eignuðust
Qögur börn. Þau
em: 1) Guðrún, f.
16.8. 1943, búsett á
Blönduósi. Maður
hennar var Grétar
Sveinbergsson, f.
13.10. 1938, d. 2.10.
1992. áttu þau þrjú
börn. Seinni maður
Guðrúnar er Bjarni
Hólm Jónsson. 2)
Benedikt Sveinberg,
f. 12.2. 1947, bóndi á
Snæringsstöðum.
Kona hans er Hjör-
dís Þórarinsdóttir og
eiga þau þrjú böm.
3) Guðmann, f. 20.7. 1953, búsett-
ur á Blönduósi. Kona hans er
Konkordia Svandís Guðmanns-
dóttir. Eiga þau þrjár dætur. 4)
Þorbjörn Ragnar, f. 25.9. 1965,
bóndi í Enni í Unadal. Kona hans
er Hrefna Óttarsdóttir. Barna-
börn Auðar eru níu og barna-
barnabörnin sex.
títför Auðar fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
_L
Elsku amma mín. Þá er dagsverki
þínu lokið og þú hefur fengið hvfld-
ina. Þegar ég sit hér og minnist þín
kemur margt upp í hugann. Ég man
þegar ég var lítil stelpa og var að
fara suður með pabba þegar hann
keyrði flutningabíl frá Blönduósi til
Reykjavíkur, alltaf var jafn gaman
að fara að hitta ömmu og afa í
Tunguselinu. Spenningurinn var því-
líkur að manni fannst maður vera
heila eilífð suður. Við feðginin voram
varla komin inn þegar þið afi voruð
búin að fylla eldhúsborðið af ýmis-
konar kræsingum og yfirleitt varst
þú búin að elda eitthvað. En þú elsku
amma, varst alla tíð mikið gefin fyrir
matseld og þegar þú eldaðir var það
svo mikið að við gerðum oft grín að
því að þú værir að elda fyrir alla
blokkina sem þú bjóst í. Margar
fleh-i minningar á ég um ykkur afa
sem alla tíð eiga eftir að verða mér
ofarlega í huga.
Kaflaskipti urðu í lífi ömmu þegar
hún missti mann sinn eftir erfið veik-
indi á jólafóstu 1992. En aðeins
tveimur mánuðum áður hafði ástkær
faðir minn látist snögglega, en hann
hafði verið á ferðalagi með móður
minni að heimsækja ykkur afa. En
pabbi hafði verið heimagangur á
heimili ykkar öll þau ár er hann
stundaði keyrslu milli Blönduóss og
Reykjavíkur. Varð ömmu oft tíðrætt
um hversu mikilvægar og hressandi
þessar heimsóknir hefðu verið þeim.
Amma fluttist norður á Blönduós
sumarið 1994 til að eyða ævikvöldinu
nærri fjölskyldu sinni. Stutt var fyrir
mig að fara yfir til ömmu meðan ég
bjó á Blönduósi því þegar hún kom
norður fluttist hún í parhús við end-
ann á raðhúsinu okkar mömmu. Svo
um haustið 1995 fluttist ég til Skaga-
strandar til unnusta míns Óla Hjörv-
ars, en honum tókstu alltaf vel frá
fyrstu kynnum. Þú komst nokkrum
sinnum til okkar og vai- mjög gaman
að fá þig í heimsókn, en þér fannst
alltaf gaman að skreppa og hitta
fólk, og það var einmitt það sem þú
gerðir um páskana, er þú dreifst þig
suður að hitta ættingja og vini, en
elsku amma, ekki komst þú norður
aftur því þú veiktist á fóstudaginn
langa og fórst á sjúkrahús. Þú
hresstist svo aðeins aftur og á sum-
ardaginn fyrsta drifum við okkur, við
Óli og mamma, suður að hitta þig og
óskuðum þér gleðilegs sumars. Þú
varst svo ánægð að hitta okkur og
spurðir hvort þú gætir ekki fengið
far með okkur norður og brostir. En
elsku amma, daginn eftir hrakaði
þér mjög og að morgni sunnudagsins
26. aprfl fékkstu hvfldina.
Ég kveð þig, elsku amma mín,
með miklum söknuði um leið og ég
vil þakka þér fyrir árin sem við átt-
um saman. Ég veit að þér á eftir að
líða vel þarna hinum megin og þér
verður vel tekið af þeim félögum afa
og pabba. Þú munt ávallt eiga stóran
hlut í hjarta okkar Óla.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Megi Guð geyma þig, elsku amma
mín.
Þ£n
Auður Sandra.