Morgunblaðið - 05.05.1998, Blaðsíða 60

60 ÞRIÐJUDAGUR 5. MAÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og bróðir,
STEFÁN ÖRN KÁRASON
fyrrverandi póstfulltrúi,
Melgerði 26,
Kópavogi,
andaðist á Landspítalanum að kvöldi föstu-
dagsins 1. maí.
Sigríður Magnúsdóttir,
Kári Stefánsson, Bjarnheiður Elísdóttir,
Björg Stefánsdóttir, Þorsteinn Steinþórsson,
Ernir Kárason, Elísa Káradóttir,
Sunna Þorsteinsdóttir, Sigríður Björg Þorsteinsdóttir,
Steinþór Örn Þorsteinsson, Kristjana Káradóttir.
t
Faðir okkar,
JÓN MAGNÚSSON,
Vesturbergi 78,
andaðist á Borgarsjúkrahúsinu sunnudaginn 3. maí.
Ingunn Ólafía Jónsdóttir,
Ríkharð Örn Jónsson,
Sólrún M. Jónsdóttir,
Lárus H. Jónsson,
Hilmar Þ. Jónsson,
Jenný Jónsdóttir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
ÁSA HJARTARDÓTTIR,
lést á Sjúkrahúsi Akraness mánudaginn 4. maí.
Gunnar Bjarnason,
Hjörtur Gunnarsson, Lilja Guðlaugsdóttir,
Atli Gunnarsson, Sigrún Þórarinsdóttir,
Ásdís Gunnarsdóttir, Pétur Björnsson,
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn,
INGÓLFUR GfSLASON,
Ysta-Skála
Vestur-Eyjafjallahreppi,
lést á heimili sínu sunnudaginn 3. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðrún Guðmundsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
GUNNLAUGUR BIRGIR DANÍELSSON
sölustjóri,
Kötlufelli 9,
sem lést á Landspítalanum þriðjudaginn
28. apríl, verður jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 8. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknarsjóð Oddfellowa st. 5 Þór-
steinn.
Birna Ólafsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Elskulegur unnusti minn, faöir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURÐUR JÓNSSON,
Hringbraut 72,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði miðvikudaginn 6. maí kl. 13.30.
Elínborg Elísabet Magnúsdóttir,
Örvar Sigurðsson, Erla K. Gunnarsdóttir,
Guðmundur Sigurðsson, Valgerður Knútsdóttir,
Jón Sigurðsson, Kristín Pétursdóttir,
Sig. Ómar Sigurðsson, Ágústa Hreinsdóttir,
Davíð Art Sigurðsson, Greta Sverrisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
HÁKON
STEINDÓRSSON
+ Hákon Stein-
dórsson fæddist
á Akureyri 16. júlí
1942. Hann lést af
slysförum í Vest-
mannaeyjum 24.
apríl síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Kópavogskirkju
4. maí.
Við þetta sviplega og
ótímabæra fráfall vinar,
spretta fram minningar
frá kynnum mínum við
Konna, einkum frá vori
lífs hans, þegar allt blómstraði.
Ég kynntist fljótt ýmsum eigin-
leikum sem mér fannst áberandi í
fari Konna. Hann var skapgóður og
skemmtilegur, hafði gaman af því
að umgangast fólk og var hrókur
alls fagnaðar. Smekkvísi og snyrti-
mennska var honum í blóð borin,
allt varð að vera vandað og glæsi-
legt. Hann var eldhugi sem smitaði
út frá sér bjartsýni og lífsgleði og
kom af stað skemmtilegum umræð-
um um þjóðmáhn, var opinskár og
hafði djarfar hugmyndir. Mikill at-
hafnamaður, nákvæmur, vandvirk-
ur og óhræddur að takast á við ný
verkefni.
Ég var á fermingaraldri þegar ég
kynntist Konna. Hann var þá um
tvítugt og í þann veginn að töfra til
sín (og taka frá mér) uppáhalds-
frænku mína, sem var nokkruin ár-
um eldri en ég og mín fyrirmynd.
Hann lagði sig fram við að heilla
fjölskylduna. Hann sýndi mér að
það væri engin ástæða til annars en
að við þrjú yrðum bestu vinir. Hann
bauð mér því oft með þeim í bíó og á
hina ýmsu viðburði. Hann sann-
færði mig endanlega um ágæti sitt
þegar við fórum á sýningu í tilefni
af afmæh Reykjavíkur og Konni
með sinn takmarkalausa tækniá-
huga sýndi okkur og útskýrði öll
tækniundrin sem þar voru sýnd.
Mér fannst ég mjög samfléttuð
fyrstu árum Konna og Gerðu og það
var mér dýrmæt lífsreynsla. Ég
fylgdist með þeirra tilhugalífi og
svo einnig þegar þau fóru að búa
sér heimili og eignast bömin. Þau
voru samtaka í því að gera heimilið
sitt fallegt og notalegt. Þau eignuð-
ust bömin fimm með stuttu millibili
og alltaf þurfti að vera að flytja í
nýtt og stærra húsnæði. Heimilið
varð sífellt glæsilegra. Mér til mik-
illar ánægju fékk ég að taka þátt í
þeirri uppbyggingu. Það var svo
spennandi að mála með þeim og
veggfóðra, leggja parkett og flísar,
kynnast þeirra vönduðu vinnu-
brögðum og góða smekk. Mér
fannst ég eiga dálítinn part í þessu
öllu og gerðist stoltur húsráðandi af
og til, þegar þau bragðu
sér frá og þurftu
bamapössun. Þá komu
mínir vinir og kunningj-
ar í heimsókn og mínir
vinir urðu einnig þeirra
vinir. Þannig urðu mað-
urinn minn og Konni
mestu mátar og miklir
sálufélagar. Þeir höfðu
svipaðar skoðanir á
þjóðmálum og höfðu
gaman af því að ræða
heimsmálin, um fjármál
og framkvæmdir,
byggja loftkastala og
skýjaborgir. Það era til
margar myndirnar af þeim úr fjöl-
skylduboðum sem kallaðar voru
dollaramyndir, þar sem þeir
gleymdu sér í samræðum og sagðir
vera að bjarga heiminum.
Konni hafði mikinn metnað, var
sífellt að setja sér ný markmið og
ná þeim. Ég held að það hafi veitt
honum mikla lífsfyllingu að leggja
sig allan fram við sín verk og sjá ár-
angur af starfi sínu. En lífið var
ekki alltaf dans á rósum og fjöl-
skyldan upplifði sorgina þegar
einkasonurinn Tryggvi lést af slys-
föram á unglingsáram. Konni og
Gerða þroskuðust hvort frá öðra og
tóku þá ákvörðun að fara hvort sína
leiðina. En ahtaf stóð Konni tein-
réttur í öllum vanda.
Það er stundum sagt að enginn
geti forðast elhna, en Konni náði
aldrei að kynnast henni, hann
kvaddi okkur í blóma hsins. Hann
dó eins og hann lifði, mitt í miklum
framkvæmdum. Hann náði ekki að
upphfa rólegt ævikvöld, haustið
þegar lífsblómið fölnar. Ég hef látið
hugann reika um vor lífsins, þegar
allt ilmar af gleði og bjartsýni.
Minningin um Konna sem ungan
mann með framtíðina fyrir sér, er
mér mikils virði og ég vil öðra frem-
ur heiðra þá minningu.
Ættingjar og vinir sakna hans
sárt, en mestur er missir dætranna
og bamabamanna. Elsku Kristín,
Ásgerður, Nanna og Kolbrún, ég
votta ykkur mína innilegustu samúð
og vona að þið getið fengið huggun í
þeim góðu gildum sem hann pabbi
ykkar lagði áherslu á og vora hon-
um svo mikilvæg.
Guðrún Yngvadóttir.
Góður maður er fallinn langt fyrir
aldur fram. Mér brá þegar spumir
bárast af hinu sviplega og ótíma-
bæra fráfalh Konna. Mér er í fersku
minni sá dagur þegar ég hitti
Konna vin minn fyrst.
Hann var lífsglaður maður,
skemmtilegur en jafnframt ákafa-
maður. Maður með sterkar tilfinn-
ingar og tjáði hug sinn á opinskáan
+
Bróðir okkar,
HAUKUR HERMÓÐSSON,
Mánagötu 16,
Reyðarfirði,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 6. maí kl. 10.30.
Systkinin.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTUR HALLDÓRSSON,
Bólstaðarhlíð 41,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 7. maí kl. 13.30.
Margrét Pétursdóttir, Róbert Pétursson,
Halldór Pétursson
og fjölskyldur.
hátt. Áhugi hans á þjóðmálum var
mikill og við fengum ótal hugmynd-
ir í veraldlegu brölti okkar. Stofnuð
vora fyrirtæki, við sáum gull í nánd
og umræða um heimsmálin rædd af
eldmóði hinna ungu framamanna en
hugmyndir okkar sameiginlegar
urðu ekki að veraleika.
Nú þegar ég kveð þig er mér efst
í huga hvernig þú varst í hátt, um-
gengni, vinnusemi þín, handlagni,
góður faðir og ógleymanlegar sam-
verustundir. Mér er vel kunnugt hið
mikla áfall þitt er einkasonur þinn
Tryggvi dó og það markaði djúp
spor í sálu þína. Það veit engin
hvenær kallið kemur. En ég þakka
þér fyrir handleiðslu fyrstu ár okk-
ar Guðrúnar í okkar búskap. Megi
minningar um góðan fóður og afa
veita birtu inn í líf ástvina. Góður
drengur er fallinn.
Jón Bjarni Þorsteinsson.
Mér var bragðið er þau tíðindi
bárast mér að gamall félagi hefði
látist af slysföram. Hákon Stein-
dórsson var lærimeistari minn í
þeim merkilega skóla sem við í dag-
legu tali köllum skóla lífsins. Hvað
ungur nemur gamall temur, segir
máltækið og átti það svo sannarlega
við í tilfelh okkar Hákonar.
Haustið 1990 réðst ég til starfa
sem sölumaður hjá fyrirtæki þar
sem Hákon starfaði. Þrátt fyrir
tveggja tuga aldursmun samdi okk-
ur vel, þar sem hann var þeim kost-
um gæddur að vera glaðlyndur,
ræðinn og síðast en ekki síst kom
hann fram við mig sem jafningja
sinn. Hann átti einnig einstaklega
auðvelt með að ná til viðskiptavinar-
ins með léttu gríni og óskiptri at-
hygli. Það var einmitt þá sem ég
óreyndur sölumaðurinn tók hann
mér til fyrirmyndar og lærði margt
og mildð af þessum öðlingsmanni.
Lærdómur sem seinna meir hefur
nýst mér vel og þá sérstaklega í því
starfi sem ég stunda í dag.
Eins og oft vill verða tekur tíma
fyrir unga menn að finna sér rétta
starfið í skóla lífsins og varð það svo
að leiðir okkar skildu en alltaf var
jafn gaman að rekast á gamlan læri-
meistara á fórnum vegi og rifja upp
gömlu góðu dagana og kitla hlátur-
taugarnar.
Eg kveð þig, Hákon, vinur minn
og lærimeistari, og þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar. Minningin
um traustan, glaðværan vin mun
lifa áfram í huga mér og hjarta. Ég
votta ættingjum og vinum Hákonar
mína dýpstu samúð.
Jón Rafn Valdimarsson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.

y
£ £
% g
Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Allan sólarhringinn