Morgunblaðið - 31.07.1999, Blaðsíða 54

MORGUNBLAÐIÐ
-54 LAUGARDAGUR 31. JÚLÍ 1999
ÞORÐUR VALGEIR
EYJÓLFSSON
+ Þórður fæddist
29. ágúst 1918 í
Bolungarvík. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Bolungarvíkur 19.
júlí siðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Valgerður Ólöf Arn-
órsdóttir, húsfreyja,
f. 14.1. 1889 í Hest-
fjarðarkoti, Súðar-
víkurhreppi í N-Isa-
fjarðarsýslu, d. 26.4.
^ 1933, og Eyjólfur
Guðmundsson, bók-
bindari og verka-
maður, f. 2.3. 1885 á
Grundum í Bolungarvík, d. 21.1.
1972. Systkini Þórðar voru:
Indiana Salome, f. 1911, d. 1987;
Arnóra Friðrika Salome, f.
1913, d. 1937; Jónína Kristín
Júlíana, f. 1915, d. 1935; Bene-
dikt Þórarinn, f. 1923, d. 1983;
Jens Guðjón, f. 1924, d. 1970; og
Ólafia Margrét Helga, f. 1928.
Hálfbræður samfeðra; Sumar-
liði, f. 1904, d. 1989, og Rúnar, f.
1948, d. 1966.
Árið 1944 hóf Þórður búskap
með Soffíu Júlíönu Bærings-
t dóttur, f. 8.10. 1911, d. 23.3.
1973. Foreldrar Soffíu voru
Vagnfríður Vagns-
dóttir og Bæring
Einarsson. Soffía og
Þórður gengu í
hjónaband 30. des-
ember 1965. Soffía
átti þijú börn:
Gunnar Guðfinn Jón
Leósson, f. 26.1.
1933, d. 26.3. 1994;
Vagn Margeir Hr-
ólfsson, f. 25.4.1938,
d. 18.12. 1990, og
Ásdísi Svövu Hrólfs-
dóttur, f. 8.9. 1939.
Gunnar ólst upp
hjá móðurforeldr-
um sínum en Þórður gekk
Vagni og Ásdísi í föðurstað, en
faðir þeirra, Hrólfur Guðmunds-
son, drukknaði í ísafjarðardjúpi
þegar þau voru á unga aldri.
Þórður bjó lengst af í Bolungar-
vík, en á uppvaxtarárum sínum
dvaldi hann að Kvíum í Jökul-
fjörðum. Þórður starfaði sem
sjómaður á ýmsum bátum og
siðar sem verkamaður hjá fyrir-
tæki Einars Guðfinnssonar í
Bolungarvík.
Útför Þórðar fer fram frá
Hólskirkju í Bolungarvík í dag
og hefst athöfnin klukkan 11.
Mig langar að minnast með fáein-
um orðum afa míns, eða Tóta afa
eins og hann var ætíð kallaður.
Elsku afi, mikið á ég eftir að
sakna þín sárt. Þú hefur alltaf verið
einn af fostu punktunum í tilveru
minni og erfitt er að horfa á bak
allra ánægjulegu samverustund-
anna í gegnum árin. Margar minn-
ingar fljúga í gegnum hugann,
heimsóknirnar til þín voru alltaf
• jafnskemmtilegar og þú gættir þess
ætíð að allir gestir rituðu nöfn sín í
gestabókina. Það var alltaf ein
helsta hvatning barnanna í fjöl-
skyldunni þegar þau voru að læra
að skrifa að geta ritað nöfnin sín
sjálf í bókina hjá þér. Þú fylgdist
svo vel með uppvexti okkar systkin-
anna og ekki síst barna okkar. Þú
varst alltaf fyrstur til að gleðjast á
tímamótum í lífi okkar og ég veit að
þú munt halda áfram að fylgjast
með okkur úr fjarska. Ég tel mig
mjög lánsama að hafa kynnst þér
enn betur þegar ég vann á Sjúkra-
húsi Bolungarvíkur í sumar- og
jólaleyfum. Þar komst ég t.d. að því
að það voru fleiri en við barna- og
j_barnabarnabörnin sem kölluðum
' þig Tóta afa, því oft komu aðrir
krakkar í heimsókn og spurðu eftir
Tóta afa. Þú tókst daginn alltaf
mjög snemma og fórst oft í fyrsta
hjólreiðatúr dagsins um fjögurleytið
á morgnana þegar aðrir voru á leið
heim í háttinn. Þú hjólaðir um allt á
stóra þríhjólinu þínu, sem ég reyndi
oft við en tókst aldrei að ná þeirri
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útfór hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
✓
/I WþM §
£&,&. \.JL
Stofnað 1990
Persónuleg þjónusta
Sími: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@itn.is
leikni sem þú bjóst yfir. Ég náði því
miður ekki að heimsækja þig núna í
sumar, elsku afi, áður en þú fórst
yfir móðuna miklu, en ég er mjög
fegin því að Emil Þór sonur minn
skyldi sækja það fast að Addý
amma hans færi með honum að
heimsækja þig strax um kvöldið er
við komum vestur. Hann hætti ekki
fyrr en hann fékk ömmu sína með
sér í stutta heimsókn. Þetta sýnir
vel hvað það var alltaf gott að koma
til þín og hvað langafabörnin sóttu í
það. Núna er Emil Þór ætíð að tala
um langafa sem er dáinn og margar
spurningar hafa vaknað í kjölfarið
sem oft getur reynst erfitt að svara.
Elsku Tóti afi, við hér í Græna-
hjallanum munum sakna þín sárt.
Það er skrítið að hugsa til þess að
næst þegar við förum vestur til Bol-
ungarvíkur verði enginn Tóti afi til
að hitta. Minningin um þig mun
hins vegar lifa í huga okkar um
ókomna tíð.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
(V. Briem)
Hólmfríður Einarsdóttir
og fjölskylda.
Elsku Tóti afi, það var nú mikið
gott að mamma og pabbi ákváðu að
bruna til Bolungarvíkur eftir að við
vorum búin að vera á ferðalagi um
Norður- og Austurland, því við gát-
um farið til þín í heimsókn og kvatt
þig hinstu kveðju 18. júlí, daginn áð-
ur en þú kvaddir þennan heim. Það
var alltaf svo gott og gaman að
koma heim til þín, því þú varst alltaf
svo góður við okkur og við gleymum
ekki öllu namminu sem þú laumaðir
upp í okkur. Elsku Tóti afi, það var
líka ansi gaman að mæta þér þegar
þú varst úti að hjóla; okkur fannst
hjólið þitt svo rosalega flott. Elsku
o rs
áSrl
Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri útfararstjóri
MINNINGAR
Tóti afi, megi Guð varðveita þig alla
tíð og tíma.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú íylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Guðný og Þórður.
í dag verður lagður til hinstu
hvílu Þórður Eyjólfsson frá Bolung-
arvík, Tóti afi eins og hann var
alltaf kallaður, var seinni eiginmað-
ur ömmu okkar, Soffíu Bæríngs-
dóttur, en hún lést árið 1973. Áttu
þau engin börn saman en hann tók
að sér hlutverk „afa“ af miklum
myndarskap.
Hann fylgdist mjög vel með öllum
afkomendum ömmu þó að þetta
væri orðinn stór hópur. Það var gott
að koma til hans bæði þegar hann
hélt eigið heimili og eins í sjúkra-
skýlið. Þá var hægt að spjalla við
hann um heima og geima, en mest-
an áhuga hafði hann á því hvernig
gengi hjá okkur og okkar fjölskyldu
í lífinu, því hann hafði mikinn metn-
að fyrir „sínum“. Mjög mikilvægt
var að allir kvittuðu í gestabókina
hans og eru þær sjálfsagt orðnar
nokkrar. Lét hann sig aldrei vanta
ef veislur voru í fjölskyldunni og var
hann alltaf fyrstur að mæta í sínu
fínasta pússi. Það voru góðar stund-
ir. Afi var mikið fyrir að vera úti og
hreyfa sig og oft mátti sjá hann
hjóla um götur bæjarins og kom
hann þá við á bryggjunni og í beitn-
ingarskúrunum til að athuga hvern-
ig gengi.
Afi var mjög handlaginn. Það
voru ófáir hlutir sem hann bjó til í
föndrinu með eldri borgurum. Hann
málaði á dúka, púða o.fl., einnig fal-
lega muni úr keramik. Við fengum
að njóta góðs af því. Fyrir síðustu
jól sendi hann okkur systrunum fal-
leg jólatré með ljósi og eiga þau eft-
ir að gleðja okkur á jólum í framtíð-
inni. Um leið og við þökkum þér all-
ar góðar stundirnar sem við áttum
saman, vitum við að þú ert í góðum
félagsskap.
Guð blessi og varðveiti minningu
þína, elsku afi, þú munt lifa í minn-
ingum okkar alla tíð.
Fanný, Jóhanna og
Elín Gunnarsdætur.
Elskulegur afi okkar, Þórður
Eyjólfsson, er látinn. Fyrir okkur
er það merki um að enginn er eilíf-
ur, og að lífið gengur sinn gang. Við
minntumst hans frá unga aldri sem
Tóta afa sem var þá þegar orðinn
gamall, þunnhærður, með grátt,
krullað hár eins og kraga um höfuð-
ið ofan við eyrun, og nokkrar mjúk-
liðaðar krullur ofan á kollinum eins
og afa er siður. Andlitið var þá þeg-
ar mótað af hrukkum lífsins. Tóti afi
gekk föður okkar, Vagni, og systur
hans, Ásdísi, í föðurstað á þegar
faðir þeirra, Hrólfur Guðmundsson,
drukknaði frá eiginkonu sinni, Soff-
íu Bæringsdóttur, og þremur ung-
um börnum. Elsti sonur Soffíu,
Gunnar, ólst upp hjá móðurforeldr-
um. Tóti afi og Sossa amma bjuggu
þeim systkinunum öruggt og gott
heimili. Heimili þeirra varð síðar
okkur barnabörnunum, sem urðum
nítján að tölu, einstakt athvarf þar
sem alltaf var hægt að líta inn og
þiggja góðgæti. Minningarnar eru
margar. Við minnumst heimilis
þeirra við Skólastíginn, þar sem
stöðugur straumur var af skemmti-
legasta fólki þorpsins sem sagði
sögur og fékk kleinur og kaffi. Við
minnumst litla hússins frammi á
sandinum sem Tóti afi flutti þangað
til að búa þeim ömmu griðastað.
Þangað sóttum við barnabörnin öll-
um stundum ef við vissum af veru
þeirra þar. Glaðlyndi Sossu ömmu
og þolinmæði Tóta afa við að hafa
okkur barnaskarann allan í kring
um sig fyllir okkar djúpu þakklæti
nú þegar við minnumst hans. Við
munum líka fjárhúsin þeirra neðan
við Tröð. Við erum þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast búskapar-
háttum frá fyrri tíð - fengið að vera
í návistum við fólk sem lifði af því
sem landið gaf og fékk aldrei nóg af
því að fræða okkur börnin. I fjár-
húsunum fengum við stelpurnar að
stofna bú og halda okkar eigið
heimili. Við munum líka þegar kom-
ið var fram á unglingsárin og þau
amma og afi höfðu búið í litla húsinu
á Aðalstrætinu um tíma. Þá rýndi
maður í myrkvaðan eldhúsgluggann
smástund og fylgdist með hvort
amma sat þar með pípuna sína. Hún
hafði það fyrir sið að kveikja í henni
með stórum bunka eldspýtna
þannig að mikill logi myndaðist
augnablik. Þá var gott að stinga sér
inn og fá heitt kakó og ástarpung
áður en haldið var af stað aftur út í
kuldann. Það var mikill missir fyrir
Tóta afa þegar Sossa amma féll frá.
En hann hélt þó sínu striki, hélt
heimili fyrir sig um tíma og sá um
sig að öllu leyti sjálfur. Það var ekki
fyrr en síðustu árin að hann bjó í
íbúð fyrir aldraða og síðar í Sjúkra-
skýli Bolungarvíkur þar sem hann
lést. Tóti afí sinnti vel um sig og það
var okkur fjölskyldunni mikið gleði-
efni þegar hann tók sig til og fór að
hjóla sér til heilsubótar. Við þökk-
um honum fyrir allt það sem hann
var okkur og kenndi okkur. Við
vottum öðrum aðstandendum hans
okkar dýpstu samúð, en hluta fjöl-
skyldu hans höfðum við því miður
aldrei tækifæri til að kynnast. Megi
algóður Guð geyma hann og blessa
minningu hans.
Vagnsbörnin sjö.
Það er svo margt sem rifjast upp
þegar við minnumst Tóta afa okkar
en það kölluðum við afa ávallt.
Hann var fastur punktur í okkar til-
veru og var það okkar gæfa að fá að
alast upp nálægt honum og Sossu
ömmu. Það leið varla sá dagur að
við litum ekki inn til þeirra og helst
vildum við fá að gista hjá þeim, sér-
staklega í desember, því jólasveinn-
inn sem kom á Aðalstræti 16 var
sérstaklega örlátur.
Fjárbúskapur Tóta afa, sem hann
stundaði með vinnu sinni, vekur
margar skemmtilegar minningar.
Beðið var eftir því seinnipart dags
að hann kæmi labbandi upp göngu-
stíginn á leið í fjárhúsið og mátti þá
heyra: „Þarna kemur Tóti afi. Meg-
um við koma með í fjárhúsin?" Voru
það ekki bara við barnabörnin held-
ur líka börn í hverfinu en hann var
Tóti afi allra. Minnumst við þess að
eigingirni gætti stundum hjá okkur
þar sem við vorum ekki alltaf sátt
við það að hann væri kallaður Tóti
afí af öðrum börnum.
Á sumrin biðum við spennt eftir
því að Tóti afi og Sossa amma flyttu
sig fram í dal, en á hverju sumri
dvöldu þau í Kofanum sínum, en það
var þeirra sumarhús. Á þeim tíma
var ekki til bifreið innan fjölskyld-
unnar og var mikil tilhlökkun að fá
að sitja á dráttarvélarkerrunni þeg-
ar þau fóru í Kofann.
Alltaf vorum við velkomin í kaffi
til Sossu ömmu og Tóta afa á Aðal-
strætið. Var oft þröng á þingi við
eldhúsborðið hjá þeim í tíukaffinu,
en flest okkar unnu í frystihúsinu
sem var þar rétt hjá. Ávallt voru
miklar kræsingar á borðum og eftir
að Sossa amma dó sá Tóti afi til
þess að þær væru áfram til staðar í
tíukaffinu.
Þegar Tóti afi var orðinn fullorð-
inn fjárfesti hann í stóru þríhjóli
sem engu okkar tókst að hafa stjórn
á og vorum við mjög stolt af því
hversu duglegur hann var að hjóla
og mátti gjarnan mæta honum á Ós-
hlíðinni þar sem hann var á leið á
ísafjörð.
Tóti afi fylgdist vel með okkur
barnabörnunum og var notalegt að
finna að honum var mjög umhugað
um það að okkur gengi vel í því sem
við tókum okkur fyrir hendur. Sér-
staklega var honum umhugað um þá
sem stunduðu sjóinn í fjölskyldunni
og var vel upplýstur um aflabrögð.
Hjá manni eins og Tóta afa, sem
alla tíð hafði unnið hörðum höndum,
var vinnan dyggð.
Elsku Tóti afi, minningin um þig
mun lifa með okkur alla tíð og þökk-
um við þér fyrir allar yndislegu
stundirnar sem við áttum með þér.
Börn Addýjar.
Þórður Eyjólfsson eða Tóti eins
og hann var nefndur okkar á meðal
fæddist á höfuðdaginn 29. ágúst
1918 í Bolungarvík. Ég var svo lán-
samur að kynnast Tóta haustið 1974
þegar ég, 15 ára gamall, leitaði upp-
runa míns vestur á fjörðum og sett-
ist í leiðinni á skólabekk í Mennta-
skólanum á ísafirði. Um helgar átti
ég mér annað heimili hjá hjartkæru
skyldfólki mínu í Bolungarvík,
Vagni Hrólfssyni og fjölskyldu, en
Tóti var einmitt fósturfaðir Vagns
eða Agga eins og hann var í daglegu
tali nefndur, Addýjar og Gunnars.
Alltaf á sunnudögum kom Tóti afi
og borðaði hjá Binnu og Agga,
þannig kynntist ég honum íyrst.
Hann sýndi mér unglingnum strax í
upphafi áhuga og skilning. Hann
var fullur af fróðleik og vel að sér í
ættfræði sem gerði mig forvitnari
en ella um gengin ættmenni mín.
Hann var stilltur að eðlisfari, hávax-
inn og mikill smekkmaður. Honum
var annt um sína nánustu og fylgd-
ist vel með þeim hvar sem þeir voru
staddir á jarðarkringlunni. Tóti var
af þeirri kynslóð fólks sem þurfti
mikið að hafa íyrir lífinu og man
tímana tvenna. Hann var sjómaður
af lífi og sál. Eftir að ég stofnaði
eigin fjölskyldu og settist að í Kefla-
vík kom hann árlega í heimsókn til
okkar og dvaldi þá í nokkra daga,
notaði tækifærið til að heimsækja
ættingja og vini hér um slóðir. I
hvert sinn er hann kom í heimsókn
til okkar renndum við með hann í
bíltúr um Suðurnesin og í hverju
byggðarlagi var ekið niður að höfn,
tekinn púls á mannlífinu og afla-
brögð könnuð. Tóti heimsótti föður-
fólkið og tengdafólkið mitt og naut
sín vel í þeirra hópi þar sem oft
urðu fjörugar umræður um menn
og málefni líðandi stundar auk þess
sem ýmsir eftirminnilegir atburðir
úr fortíðinni voru rifjaðir upp.
Daginn áður en Tóti lést átti ég
tæplega klukkutíma ánægjulegt
samtal við hann í síma þar sem hann
var óðum að hressast eftir veikindi
undanfarið. Ef fram héldi sem horfði
yrði hann farinn að hjóla innan
skamms en Tóti var iðinn við hjól-
reiðar yfir sumartímann. Stundum
meira að segja hjólaði hann á góð-
viðrisdögum alla leið frá Bolungar-
vík til Isafjarðar og staldraði við í
Hnífsdal en að öllu jöfnu var hjólað
út að vita sem kallað er og aftur til
baka.
Ég og fjölskylda mín viljum að
lokum þakka Tóta fyrir vináttu og
tryggð í gegnum 25 ár. Við vottum
aðstandendum okkar innilegustu
samúð. Megi minning um mætan
dreng lifa.
Ketill G. Jósefsson og fjölskylda.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
STEINÞÓR ÁRNASON
prentari,
Samtúni 12,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mið-
vikudaginn 4. ágúst kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans er bent á heimahlynningu Krabbameins-
félagsins eða Krabbamameinsdeild Landspítalans.
Inga Ásta Ólafsdóttir,
Ingunn Steinþórsdóttir, Marteinn Gunnarsson,
Helga Steinþórsdóttir, Bjarni Ásgeirsson,
Oddný Stefanía Steinþórsdóttir, Ólafur Magnús Einarsson
og barnabörn.