Morgunblaðið - 31.07.1999, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 31. JÚLÍ 1999 57
______________UMRÆÐAN
Urbdta er þörf
ÞAÐ MUN samdóma
álit manna að of hraður
akstur orsaki langflest
umferðarslys, jafnvel
fleiri en níu af hverjum
tíu. Þessvegna hlýtur
það að vera forgangs-
verkefni umferðar-
stjómar að finna þann
ökuhraða farartælqa,
sem líklegur er til að
valda sem fæstum slys-
um. Viðunandi árangri
verður vafalaust ekki
náð nema með ítarleg-
um og langvarandi
rannsóknum, þar sem
aðstæður allar eru
mjög margvíslegar,
hvort heldur er á veg-
um úti eða í þéttbýli. Valt er að
treysta á erlendar rannsóknir ein-
göngu, því Island á sína sérstöðu í
ýmsu falli, þótt meginatriðin séu
vafalaust hin sömu. Enginn vafi
leikur á um ágæti hraðahindrana í
þéttbýli, sem mjög hafa rutt sér til
rúms hin síðari ár.
Af umferð á vegum úti er aðra
sögu að segja. Þar hefir hámarks-
hraði verið ákveðinn 90 km á klst.,
sem hér um bil allir ökumenn virða
að vettugi. Þetta er þeim mun
ískyggilegri staðreynd sem fregnir
berast af því frá Noregi, að þar í
landi hyggist menn lækka hámarks-
hraða úr 80 km í 70 km, byggt á
rannsóknum þar í landi.
Nú kunna aðstæður að vera ólík-
ar í Noregi og á íslandi. En þegar
öllu er á botninn hvolft er mjög
ósennilegt að íslenzkai'
aðstæður bjóði upp á
meiri hraða að jafnaði
en norskar. T.d. ef
breidd vega er höfð í
huga.
Ný vinnubrögð lög-
regluyfirvalda í um-
ferðinni og reglur, sem
þau hafa sett, eru til
bóta. Löggæzla í
nokkrum héruðum er
sérstaklega að því
kunn að reyna að hafa
hemil á ökuföntum.
En betur má
ef duga skal
Sá sem hér heldur á
penna, hefir sett sér það um nokk-
urra ára skeið að aka aldrei hraðar
en hina leyfilegu 90 km. Hann er
m.a.s. svo vel settur nú orðið, að
hann getur látið tölvu sjá um að bif-
reiðin fari ekki hraðar.
Og hver skyldi ólygin reynsla
hans vera?
Þar sem hann ekur á sínum 90
km kemur það hér um bil aldrei fyr-
ir að hann aki fram úr öðru farar-
tæki en stöku heyvagni eða mykju-
dreifara. Fram úr honum aka allir
nema þau. Og margir með þvílíkum
hraða að hann verður á bíl sínum
sem varða við veginn. Komist þeir
ekki fram úr samstundis af ein-
hverjum ástæðum, myndast löng
bílalest á eftir skrifara, sem honum
þykir ekki skemmtilegt.
Fjöldi bifreiða fer yfir landið á
130-150 km. hraða. Slíka vitfirringu
Akstur
Oftar en ekki alsak-
laust fólk, segír Sverrir
Hermannsson, sem
verður fyrir barðinu á
ökuníðingum.
verður að stöðva með öllum ráðum,
annars er áframhaldandi voði vís. A
þessu sviði sem ýmsum öðrum mun
löggæzlan vera alltof fáliðuð. Úr því
þarf að bæta hið bráðasta.
Hér er ekki verið að leggja til
breyttan hámarkshraða á vegum
úti, 90 km er ekki mikill hraði á góð-
um vegum ef aðgát er viðhöfð.
Reglur eru að vísu nauðsynlegar,
en þó er enn meiri nauðsyn á að
móta nýtt viðhorf ökumanna. Að fá
þá til að gera sér grein íyrir að öku-
lag þeirra er ekki þeirra einkamál.
Að ökutæki á ofsahraða er háska-
gripur, honum og öðrum vegfarend-
um. Raunar er það oftar en ekki al-
saklaust fólk sem verður fyrir barð-
inu á ökuníðingum.
Úrbóta er þörf
Einskis má láta ófreistað til að
fækka sem mest hinum skelfilegu
umferðarslysum. Um það ættu
a.m.k. allir landsmenn að geta sam-
einast þótt kífgjamir séu.
Höfundur er alþingismaður.
Sverrir
Hermannsson.
Nýr formaður Sambands
ungra sjálfstæðismanna
SAMBAND ungra
Sjálfstæðismanna ber
ægishjálm yfir ungliða-
hreyfingar stjómmála-
flokkanna. Um það er
ekki ágreiningur. Það
er ekki einungis hinn
mikli fjöldi ungs fólks
sem hefur valið að
fylkja sér á bak við
Sjálfstæðisflokkinn,
sem ber hinni sterku
stöðu ungra sjálfstæð-
ismanna vitni, heldur
einnig sú uppskera sem
barátta ungra sjálf-
stæðismanna fyrir ein-
staklingsfrelsi og
skertum ríkisafskipt-
um hefur skilað á síð-
ustu árum og áratugum.
Nýr formaður SUS
Á næsta sambandsþingi ungra
sjálfstæðismanna, sem haldið verð-
ur í Vestmannaeyjum helgina 20. til
22. ágúst nk., mun núverandi for-
maður sambandsins, Ásdís Halla
Bragadóttir, láta af formannsemb-
ætti eftir tveggja ára farsælt starf.
Munu þá ungir sjálfstæðismenn
kjósa sér nýja stjóm og nýjan for-
mann. Eg hef lýst því yfir að ég
muni sækjast eftir því að gegna
starfi formanns sambandsins næstu
tvö árin. Eg hef starfað fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn um margra ára
skeið, fyrst sem stjómarmaður í
Heimdalli f.u.s. og síðan sem stjóm-
armaður í SUS, auk þess sem ég hef
aflað mér mikillar reynslu á sviði fé-
lagsmála innan lagadeildar Háskóla
íslands, Vöku, félags lýðræðissinn-
aðra stúdenta og víðar.
Öflugt aðhald
frá hægri
Skráðir félagsmenn aðildarfélaga
Sambands ungra sjálfstæðismanna
nálgast nú níunda þúsundið. Und-
anfama áratugi hefur mesti styrkur
Sambands ungra sjálfstæðismanna,
annars vegar, legið í því að fá ungt
fólk til liðs við sambandið og sjálf-
stæðisstefnuna. Hins vegar hefur
styrkur okkar, ungra
sj álfstæðismanna,
falist í því að berjast,
með málefnalegum og
táknrænum hætti, fyrir
framfaramálum í ís-
lensku þjóðfélagi.
Raunar höfum við
gengið í fylkingar-
bijósti í baráttu fyrir
frelsi á ýmsum sviðum,
sem í dag þykir eðlilegt
og réttmætt, en þótti
áður fjarstæðukennt,
sérstaklega í huga
vinstrimanna. Má þar
m.a. nefna baráttuna
fyrir frelsi til útvarps-
og sjónvarpsreksturs,
innflutningi og sölu á
bjór og afnámi einkaréttar ríkisins
tfl verslunar og viðskipta á mörgum
sviðum. Þessari frelsisbaráttu eig-
Formannskjör
Ég vil, segir Sigurður
Kári Kristjánsson,
sameina krafta ungs
fólks um land allt og
styrkja stöðu þess gegn
afturhaldi og forsjár-
hyggju.
um við ungir sjálfstæðismenn að
halda áfram með auknum þunga.
Það gerum við best með því að velja
þá einstaklinga til að leiða sam-
bandið næstu tvö árin sem eru best
tii þess fallnir.
Á undanfomum misserum hef ég
fundið fyrir vaxandi áhuga ungs
fólks á stjómmálum og jafnframt
miklum meðbyr þeirra á meðal með
þeim málum sem ungir sjálfstæðis-
menn hafa barist fyrir. Mikill fjöldi
ungs fólks hefur lýst yfir áhuga á að
ganga til liðs við sambandið í bar-
áttunni fyrir einstaklingsfrelsi og
gegn þeirri forsjárhyggju og ríkis-
afskiptum sem vinstrimenn hafa
talað fyrir svo ámm skiptir. Eg vil
fá allt þetta unga fólk til liðs við
Samband ungra sjálfstæðismanna
og aðildarfélög þess hvar sem er á
landinu, sameina krafta þeirra og
styrkja stöðu okkar í baráttunni
gegn afturhaldi og forsjárhyggju.
Eg vil að ungir sjálfstæðismenn láti
meira að sér kveða í baráttunni fyr-
ir einstaklingsfrelsi og beri fána
þess hátt á lofti. Sem formaður
Sambands ungra sjálfstæðismanna
mun ég veita ráðamönnum þjóðar-
innar mikið og kröftugt aðhald frá
hægri telji ég og stjórn mín ástæðu
til slíks aðhalds.
Gott samband
við unga kjósendur
Mikilvægt er að Samband ungra
sjálfstæðismanna fái að þróast með
rökréttum hætti og að eðlileg end-
umýjun eigi sér stað í forystuliði
sambandsins. Um okkur eiga að
leika ferskir vindar sem geta nýst
okkur til að fá fleira ungt fólk til liðs
við sambandið, og um leið flokkinn,
og tii þess að okkur takist að tefla
fram þeim málum sem við berjumst
fyrir þannig að þau veki athygli og
áhuga ungs fólks og ráðamanna á
íslandi og skili okkur árangri í
frjálsræðisátt. Sem formaður Sam-
bands ungra sjálfstæðismanna mun
ég kappkosta að tryggja aukna
þátttöku ungs fólks um allt land í
starfi Sjálfstæðisflokksins og að
auka fylgi meðal ungra kjósenda við
flokkinn.
Um leið og ég hvet ungt fólk tii að
ganga til liðs við Samband ungra
sjálfstæðismanna skora ég á unga
sjálfstæðismenn að fjölmenna á
sambandsþingið sem haldið verður í
Vestmannaeyjum dagana 20. til 22.
ágúst nk. og veita mér brautargengi
í kosningu til embættis formanns
SUS. Ég tel að ég hafi þá reynslu,
þekkingu og áhuga sem formanni
SUS er nauðsynlegt að búa yfir í
starfi sínu fyrir sambandið og Sjálf-
stæðisflokkinn.
Höfundur er lögfræðingur.
Sigurður Kári
Kristjánsson
Eyjabakkar
Reykvíkinga
FYRIR rúmum 35
árum flutti ég til borg-
arinnar utan af landi
eins og svo margir hafa
gert. Fyrst í nám og
síðar til búsetu hér eft-
ir framhaldsnám í há-
skóla erlendis. Lengst
af hef ég búið í Klepps-
holtinu. Þegar ég kom
þar fyrst voru hér
mörg opin svæði. Þar
má nefna Keili, Vatna-
garða, Þróttarsvæðið,
Langholtskirkjuholtið,
Laugamesið, Laug-
arásinn og Laugardal-
inn svo eitthvað sé
nefnt. Flest þessi opnu
svæði eru nú nær horf-
in. Og borgaryfirvöld virðast ætla
að bíta höfuðið af skömminni með
úthlutun lóða fyrir skrifstofu- og
bíóbyggingu í Laugardalnum.
Ég fer oft út í Laugardalinn til að
leika mér við syni mína. Ef við vilj-
um fljúga flugdreka, sparka bolta
eða bara hlaupa um liggur leiðin oft
á svæðið sem nú á að taka undir at-
vinnurekstur. Ég hef líka tekið eftir
fólki, sem er þama, t.d. að æfa sig í
fluguköstum og að pútta. Svæðið er
notað af fólkinu í hverfinu enda fá
önnur svipuð laus í grenndinni. Ég
tel að byggingar þama, sama hvaða
nafni þær nefnast, séu úrelt þing og
segi: „ekki meir, ekki meir“. I
hverfinu hefur verið byggt á nánast
hverjum bletti. Ég skora á þig,
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir borg-
arstjóri, að endurskoða fyrirhugaða
landnotkun og snúast á sveif með
okkur Reykvíkmgum.
Tökum blettinn í Laugardalnum
frá fyrir bömin okkar og komandi
kynslóðir. En Ingibjörg, ég má til
með að gauka að þér einni hug-
mynd. Viljir þú þétta byggðina er
upplagt að reisa nokkra skýjakljúfa
í Reykjavík. Það mætti byrja á ein-
um í Vesturbænum þar sem gætu
búið svona 5000 manns. Ég hef búið
í svona húsi í lúppunni í Chicago og
leið ágætlega. Áf hverju má ekki
skoða slíka möguleika? Með svona
byggingum þyrfti ekki landfyllingu
í Skerjafirði.
Hver er
framtíðarsýnin?
Rök borgaryfirvalda varðandi
byggingar syðst í Laugardal finnast
mér svolítið kostuleg. Borgarstjór-
inn nefnir helst að skipulagi sjálf-
stæðismanna frá 1962 verði að
fylgja, Landssíminn þurfi lóð og að
þétta verði byggðina. Það er eitt-
hvað mikið að ef skipulag frá 1962
er orðið heilagt plagg. Landssíminn
hefur tök á að kaupa upp eignir Ár-
múlamegin við Suðurlandsbrautina
til niðurbrots og nýbygginga eða til
að prjóna við. Sama gildir með bíó-
húsið. Það er einhvemveginn svo
útí hött að nota Laugardalinn undir
lóðir fyrir þessi hús. Laugardalur-
inn hefur sérstöðu sem útivistar-
svæði borgarbúa og landsmanna
allra ef útí það er farið. Þangað
koma hundmð þúsunda árlega. Að-
ur en langt um líður verða það milij-
ónir. Fólk er í dalnum frá klukkan 6
og 7 á morgnana og framyfir mið-
nætti. Það er ekkert annað svæði á
landinu sem nýtur viðlíka vinsælda.
Almannahagur krefst þess að þörfrn
við að þétta byggð stöðvist við
Laugardalinn.
Fjölmiðlar og -menn eins og til
dæmis blað allra landsmanna og
Ómar „okkar“ Ragnarsson, sem
fóm mikinn í Eyjabakkamálinu,
segja fátt þegar stendur fyrir dyr-
um að spilla umhverfinu hér í borg-
inni. Þetta em hliðstæð mál. Hvað
koma margir á Eyjabakka árlega?
Og þeir koma þar flestir bara einu
sinni á ævinni. I Laugardalinn
koma hundmð þúsunda og margir
oft á ári.
Hafi verið þörf á að standa vörð
um Eyjabakka er enn rneiri þörf á
að standa vörð um
Laugardalinn. Því segi
ég: „maður, líttu þér
nær“. Fjölmargir hafa
gengið um Hyde Park í
London og Central
Park í New York.
Laugardalnum má
líkja við þessa garða
sem ætíð iða af lífi. Ég
fullyrði að á þeim stöð-
um er ekki hægt að fá
byggingarlóð sama
hvað væri í boði. Það
má líka orða það sem
svo að verðið, sem þar-
lend borgaryfirvöld
settu á hvem hektara
þama, yrði svo hátt að
kaupandi fyndist
aldrei! Sumt er þannig, Ingibjörg
Sólrún Gísladóttir borgarstjóri, að
það er ekki til sölu.
Laugardalur
Gjörsamlega er óskilj-
anlegt, segir Árdís
Þórðardóttir, hvers
vegna fórna á Laugar-
dalnum undir malbik
og steinsteypu.
Mitt mat er að Laugardalurinn sé
einmitt í þeim flokki með, t.d. Aust-
urvelli og Amarhóli.
Ég er þeirrar skoðunar að sveit-
arstjómarmenn eigi að starfa með
það að leiðarljósi að fólki líði vel í
sveitarfélaginu. Það er alveg greini-
legt að framsýni þeirra, sem tóku
Laugardalinn frá kunna borgarbúar
nú vel að meta. Þeim líður vel í
Laugardalnum. Fólk vill vera þar
og njóta útiverunnar, íþróttamann-
virkjana og samvista við bömin sín
og aðra. Hitta vini og kunningja af
tilviljun og spjalla. Þessi þörf vex og
veitir ekki af öllu því svæði sem nú
er laust til að mega uppfylla hana.
Ég skora því á þig, Ingibjörg Sól-
rún Gísladóttir, að faila frá fyrir-
huguðum hús- og malbikunarfram-
kvæmdum í Laugardalnum. Sa-
meinumst um að leggja Laugardal-
inn undir almenning í borginni fólki
til heilla um ókomnar kynslóðir.
Hvaða hagsmunir eru
það eiginlega, sem ráða?
Þegar ofangreint er haft í huga,
bætt við faguríræðiiegum sjónar-
miðum og líka því að við eigum nóg
pláss fyrir byggingar er gjörsam-
lega óskiijanlegt hvers vegna fóma
á Laugardalnum undir malbik og
steinsteypu. Fóma gróðri og ham-
ingju fjöldans fyrir mammonsdýrk-
un fárra. Er þetta í samræmi við
nýja hugsun þar sem eðlilegt jafn-
vægi skal ríkja miili vemdunar
náttúmnnar og nýtingar hennar?
Hvers vegna er landi eytt þarna?
Hagsmunir almennings ráða héjf
ekki fór. Getur verið að Landssím-
anum sé beitt fyrir vagninn en aðal-
atriðið hjá borgarstjóra sé að koma
bíóhúsi Norðurijósa í dalinn? Köll-
um við slíkt ekld spillingu eða
einkavinavæðingu, Ingibjörg Sól-
rún? Hvar er nú siðbótin í stjóm
borgarinnar?
Stjómmálamenn falia oft í þá
gildru að misfara með vald sitt. Það
er ekkert nýtt. Stundum sjá þeir að
sér í tíma og verða menn meiri. Af
samtölum mínum við fólkið í borg-
inni undanfama daga finn ég enga
sem viija þessar byggingar í Laug»
ardalinn. Þama verður stórslys ef
menn sjá ekki að sér. Ingibjörg Sól-
rún, ég treysti á vitsmuni þína og þá
er ekki vafi á að Laugardalnum
verður bjargað.
Höfundur er rekstrarhagfræðingur
og framkvæmdastjóri Purina-um- -
boðsins. *
Árdís
Þðrðardóttir