Morgunblaðið - 18.09.1999, Blaðsíða 54

54 LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
VIOLA
J PÁLSDÓTTIR
+ Viola Pálsdóttir
fæddist á Siglu-
fírði 8. ágúst 1950.
Hún lést á heimili
sínu, Hlíðarvegi 44,
Siglufírði, 11. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar:
Páll G. Jónsson, f.
12. október 1917, d.
26. mars 1988, og
JEivor Jónsson, f. 24.
' maí 1927.
Viola giftist 24.
júlí 1972 Kristni
Rögnvaldssyni, f. 21.
júní 1945. Foreldrar
hans voru Rögnvaldur S. Sveins-
son, f. 9. mars 1908, d. 11. janúar
1974, og Margrét Jóhannsdóttir,
f. 19. október 1914,
d. 9. Júní 1978. Böm
Violu og Kristins
em: 1) Guðrún
Sonja, f. 1969, gift
Baldri Benonýssyni.
Þeirra börn era:
Arna Björk, Krist-
inn, Margrét Yr og
Bjarki. 2) Margrét
Ragna, f. 1972, gift
Sigurði Má Sigmars-
syni. Þeirra börn
era: Hulda Karen og
Telma Rut. 3)
Katrín, f. 1981.
Útfór Violu fer
fram frá Siglufjarðarkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
14.
í dag er jarðsett langt fyrir aldur
fram, systir mín, Viola. Við systkin-
in, móðir okkar, makar og börn
syrgjum hana af heilum hug. Við
syrgjum örlög hennar sem voru
henni svo grimm. Að þurfa að fá
lömunarveiki sem bam og svo þenn-
an ömurlega sjúkdóm sem MND er.
íin þrátt fyrir þetta sem flestum
þætti nú nóg bar hún höfuðið hátt.
Hún var stolt og hélt virðingu sinni
til síðasta dags.
Aldrei man ég eftir að hafa heyrt
hana kvarta, aldrei bað hún um að-
stoð og ég held hún hafí aldrei talað
um eigin heOsu. Gamli kennarinn
og presturinn hennar söng henni
sálumessu í vikunni og minntist þá
þeirra fyrstu kynna. Hann hitti
hana í fyrsta skipti þegar hún var
lítil stúlka og þurfti hjálp við lær-
dþminn sökum veikinda, hann
sþurði um heOsuna en hún brosti og
spurði á móti hvort ekki hefði átt að
tala um lærdóminn. Þannig var
hún.
Hún höndlaði lífshamingjuna með
Kidda sínum og dætrunum. Hún
var svo stolt og ánægð með öll
barnabörnin 6 og þreyttist aldrei á
að sýna manni myndir af þeim öll-
um.
Það sem er efst í huganum þessa
dagana er þakklæti; þakklæti tO
Guðs fyrir að taka hana áður en hún
varð alveg rúmföst, þakklæti fyrir
að hún fékk að vera heima, því það
var það sem hún vildi. Þakklæti til
Kristins, mágs míns, fyrir hetju-
skap hans, til dætranna fyrir dugn-
•■v*) þeirra og til allra þeirra sem
réttu þeim hjálparhönd þessa erfiðu
mánuði. Síðan er ég mest þakklát
Guði fyrir að hafa fengið hana sem
systur, geta talað um hana og
geymt allar góðu minningamar í
hjaptanu.
Eg er viss um að pabbi okkar og
Björn, fósturpabbi hennar, taka á
móti henni og að þau ganga glöð og
frísk um himnasalina.
Hvfl í friði, kæra systir.
Maj-Britt Pálsdóttir.
Hún horfui er, ó, hverfullegu skiftin,
svo hýr um kvöld, að morgni fólur nár;
Hve tómt í húsum eftir sjónarsviftin
'"þar sanna gleði skóp hún mörg um ár.
Sú blessuð lilja er brotin dauðans hendi,
svo björt og hrein, svo innilega kær.
Hún angan Ijúfa lífs í blóma sendi.
Nú lögð í duft er prýðin hennar skær.
Og hvíl með friði, góða víf í guði,
sem gaf og tók, hans náðin veitti þér
að endurvakna í sælum samfógnuði
til samfunda með því sem kærast er.
(Steingrímur Thorsteinsson)
Með fáeinum kveðjuorðum langar
mig tfl að minnast mágkonu minnai-,
vinkonu og spflafélaga, Violu Páls-
dóttur, sem lést fyrir aldur fram
hinn 11. september sl. Kynnin
hófust þegar bróðir hennar, maður-
inn minn, kynnti mig fyrir Violu og
Kidda fyrir tuttugu árum. Fljótlega
mynduðust sterk vináttubönd sem
héldust óslitið fram tfl síðustu
stundar. Heimsóknirnar voru tíðar.
Annaðhvort sátum við og spjölluð-
um um lífið og tflveruna, eða spOuð-
um vist. Strákarnir voru saman á
móti okkur stelpunum. Niðurstaða
hvers spOs var samviskusamlega
skráð í sérstakar bækur og aftast
samanlögð úrslit kvöldsins. Oft var
setið fram eftir nóttu, sérstaklega
ef strákunum gekk vel. Öll höfðum
við það að markmiði að hafa gaman
hvert af öðru og njóta samvistanna.
Miðað við fjölda spOanna tókst það
greinOega vel. Næstyngstu böm
okkar eru jafnaldrar. Þegar að
fermingu þeirra kom var ekkert
annað inni í myndinni en að halda
sameiginlega veislu. Yngstu bömin
em líka jafn gömul. En þegar að
fermingu kom vomm við flutt tO
Akureyrar. Þrátt fyrir fjarlægðina
var ekki slakað á í spilamennskunni.
Þau komu tO okkar og gistu yfir
helgi eða við vestur á Sigló tO
þeirra.
Viola fékk lömunarveikina sem
bam og bar þess nokkur merki alla
tíð. Hún þurfti því oft að synda á
móti straumi lífsins. Fötlun sína
ræddi Viola aldrei að fyira bragði,
bar hana í hljóði og gerði sem best
úr öllu. Það gerði hún meðal annars
með því að gera sömu kröfur tO sín
og annarra. Stóra ástinni í lífi sínu
kynntist Viola fyrir tæpum þrjátíu
árum þegar hún kynntist Kidda.
Það sem einkenndi sambúð þeirra
hjóna var hjálpsemi, vinskapur og
síðast en ekki síst djúp virðing
hvors fyrir öðra. Viola greindist
með sjúkdóminn MND fyrir fáein-
um áram. Þetta er afar sjaldgæfur
sjúkdómur sem ekki er vitað mikið
um. Kiddi annaðist Violu fram á síð-
asta dag heima á Hlíðarveginum
með dyggri aðstoð dætranna.
Eins og fram kemur hér að ofan
er það fjölmargt sem við hin getum
lægt af því hvernig Viola mágkona
mín tókst á við lífið og tilverana
samhliða baráttunni við tvo mjög
erfiða sjúkdóma sem hún mætti á
stuttri lífsleið sinni. Hún tók örlög-
um sínum af æðraleysi og var ætíð
styrk stoð manni sínum og bömum
og okkur öllum sem á aðstoð hennar
þurftum að halda. Fyrir það ber að
þakka. Nú þegar sjúkdómsþrauta-
ganga þín er á enda vO ég þakka
fyrir allar góðar stundir sem lifa
í Formáli
minningargreina
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar um
hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systkini, maka og börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsingar
%'omi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í greinun-
um sjálfum.
munu í minningunni. Kidda, dætr-
unum og öðrum nánum ættingjum
votta ég mína dýpstu samúð. Guð
styrki ykkur. Blessuð sé minning
Violu Pálsdóttur.
Jóhanna Hlín Ragnarsddttir.
Hugurinn leitar norður tO Siglu-
fjarðar þegar ég sest niður til að
minnast góðrar vinkonu, Violu Páls-
dóttur, sem lést fyrir aldur fram að-
eins fjöratíu og níu ára gömul.
Viola fæddist árið 1950 á Siglu-
firði, elst sex alsystkina. Arið 1955
fékk hún lömunarveikina sem oUi
því að hún þurfti að dvelja langtím-
um saman í Reykjavík tO lækning-
ar. Þar dvaldist hún hjá góðu fólki,
föðurbróður hennar og konu hans,
sem hún tók miklu ástfóstri við. Efa
ég ekki að það hefur verið erfitt fyr-
ir foreldra hennar að senda hana frá
sér aðeins fimm ára gamla. Eflaust
hafa þessir erfiðleikar mótað hana,
en hún var alla tíð mjög lokuð og
hlédræg.
Kynni okkar hófust þegar við
unnum á skrifstofu Sfldai-verk-
smiðja ríkisins á Siglufirði í kring-
um 1968. Viola gekk þá með sitt
fyrsta bam, hana Guðrúnu Sonju.
Hún var einstæð móðir tfl að byrja
með. Eg man hvað mér fannst hún
eitthvað einmana og var svo inni-
lega ánægð fyrir hennar hönd þegar
hún kynntist honum Kidda sínum
og tvær dætur bættust við, þær
Margrét og Katrín.
Kiddi hafði lent í skíðaslysi
nokkrum áram áður en þau kynnt-
ust og hafði ekki síður en Viola mátt
þola mótlæti. Allt þetta herti þau og
heyrði ég þau aldrei kvarta. Stund-
um vai-ð mér nóg um þegar ég
spurði hana um heOsufarið hjá
henni og Kidda og hún sagði: „Við
höfum það bara gott“ og þá var ég
vön að segja: „Það getur ekki verið,
Viola.“ Þá hló hún bara að mér.
Haustið 1996 greindist Viola með
sjúkdómin MND, sem dró hana tO
dauða. Kiddi stóð eins og klettur við
hlið hennar í öllum hennar veikind-
um.
Við Kjartan komum alltaf við á
ferð okkar um Norðurland og þótti
okkur alltaf jafn gaman að heim-
sækja þau hjón. Eg vO fyrir hönd
okkar beggja þakka fyrir vináttuna
og bið góðan guð að vera með þér,
Kiddi minn, og dætrum ykkar. Góða
ferð síðasta spölinn, Viola mín.
Guðrún Sigurðardóttir (Gurra).
Elsku Viola. Mig langar tO að
kveðja þig með nokkram línum.
Það var sárt þegar Siggi Már
hringdi í mig á laugardaginn og
sagði mér að þú værir dáin. Það
varð allt svo tómt. Svo varð svo óra-
langt til Siglufjarðar.
Eg get huggað mig við það að ég
fékk að vera í samvistum við ykkur
Kidda fyrir mánuði þegar þið kom-
uð tO barnanna okkar á Akranesi.
Þá örlaði á smávegis fíflalátum sem
var algengt á milli okkar.
Það var mikil gæfa fyrir mig og
mína fjölskyldu þegar bömin okkar
fóru að vera saman. Það myndaðist
mikO og góð vinátta á milli okkar
allra frá fyrstu stundu. Fyrir það er
ég þakklát og mun ætíð minnast
stundanna okkar saman.
Þú fékkst að skipta um jarðvist í
faðmi Kidda og bamanna þinna,
þannig vildir þú hafa það.
Elsku Viola, hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Þó ég sé látinn hannið mig ekki
með táram. Hugsið ekki um dauð-
ann með harmi og ótta; ég er svo
næmi að hvert eitt ykkar tár snertir
mig og kvelur þótt látinn mig hald-
ið... En þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug, sál mín lyftist upp
í mót til ljóssins; verið glöð og þakk-
lát fyrir allt sem lífið gefur. Og ég,
þótt látinn sé, tek þátt í gleði ykkar
yfir lífinu. (Höf. ók.)
Elsku Kiddi. Þú sem stóðst eins
og klettur við hlið hennar og hugs-
aðir um hana fram á síðustu stund.
Elsku Eivor, Guðrún Sonja, Bald-
ur, Maggý, Siggi Már, Katý og
börn. Guð styrki ykkur öll í þessari
miklu sorg.
• • ■'Hulda Sigurðardóttir.
FRIÐRIK
INGVARSSON
+ Friðrik Ingvars-
son fæddist í
Keflavík 16. desem-
ber 1950. Hann lést
í Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 21.
ágúst síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 27. ágúst.
Elsku Frikki. Þegar
Holla systir hringdi og
sagði mér að þú værir
dáinn, hugsaði ég að nú
væri þjáningum þínum lokið.
Við kynntumst þér árið 1973 þeg-
ar þú hittir Hollu þína, sem fór til
Keflavíkur þegar gaus í Eyjum og
fór að vinna á dvalarheimili aldr-
aðra á Faxabrautinni. Þú áttir
heima beint á móti og var afi þinn
dvalargestur þar. Þú varst einstak-
lega duglegur að heimsælga hann,
ætli stelpan úr Eyjum hafi ekki ver-
ið ástæðan. Þið byrjuðuð að búa í
Keflavík og komum við Stebbi oft í
heimsókn og brölluðum við margt
saman.
Árið 1981 fluttuð þið til Eyja og
var alla tíð mikill samgangur á milli.
Mörg ferðalög fóram við saman í,
síðast yfir þjóðhátíð 1998 til
London. Var mikið gert á fimm dög-
um og er sú ferð okkur einkar
minnisstæð. í byrjun október
greindist þú með krabbamein í vél-
inda og áttir að fara í uppskurð 19.
október. Aldrei gleymi ég þeim
degi, þegar Holla systir hringdi í
mig og sagði mér að ekkert hefði
verið hægt að gera. A næstu 10
mánuðum kom hvert áfallið á eftir
öðra þar til 21. ágúst að þú kvaddir
þennan heim.
Elsku Frikki, við kveðjum þig
með söknuði og þökkum fyrir allar
stundimar sem við áttum saman.
Elsku Holla systir, Júlía, María,
Sigurður, Birgir, Jón, Steinn, Aníta,
íris Eir og Friðrik
Hólm, megi Guð gefa
ykkur styrk í þessari
mikiu sorg.
Þuríður og Stefán.
Elsku Frikki.
Minningarnar
hvolfast yfir mig, þær
fyrstu era úr Eyja-
byggðinni í Keflavík.
Árið 1981 fluttuð þið
Didda til Eyja, gladdi
það engan meira en
hana mömmu að fá
litlu systur aftur heim..
Mikill og ánægjulegur samgang-
ur hefur alltaf verið milli heimil-
anna. Einnig veit ég að þú varst
ánægður með þá ákvörðun mína að
flytja á þínar æskuslóðir, bítlabæ-
inn eins og þú kallaðir alltaf Kefla-
vík. Gladdi það mig mjög hvað þú
varst iðinn við að koma í heimsókn
þegar þú áttir leið um.
Elsku Frikki, ég á margar góðar
minningar um þig og þær sþundir
sem fjölskyldan átti saman. Eg hef
þær fyrir mig og munu þær gefa
mér styrk á erfiðum stundum. Mig
langar að enda þessar fáu línur með
ljóði sem amma Bína kenndi mér og
er mér mjög kært.
0 amma ó amma
æ ansaðu mér
því ég er að gráta
og leita að þér.
Þú fórst út úr bænum
þú fórst út á Mað
þú fórst upp til Jesú
í sæluna þar.
Elsku Didda, Júlía Elsa, María
Rós, Sigurður Oddur, Birgir Már og
fjölskyldur. Megi guð og allir hans
englar gefa ykkur styrk í ykkar
djúpu sorg og mikla missi.
Hulda Björk og
fjölskylda í Keflavík.
SÓLVEIG
SNÆBJÖRNSDÓTTIR
+ Sólveig Snæ-
björnsdóttir
fæddist að Tanna-
nesi í Tálknafirði
19. desember 1915.
Hún lést á heimili
sínu hinn 6. septem-
ber síðastliðinn.
Útför Sólveigar
fór fram frá Víði-
staðakirkju föstu-
daginn 10. septem-
ber.
Mig langar að minn-
ast með nokkram orð-
um frænku minnar og
nöfnu, Sólveigar Snæbjörnsdóttur,
sem andaðist 6. september sl. Hún
hefur fylgt mér eins og rauður
þráður í gegnum lífið. Við fædd-
umst báðar í Tálknafirði hvor sinn
daginn í desember, voram systra-
dætur og voram báðar skírðar í höf-
uðið á Sólveigu ömmu okkar. Það
verður skrítið að fá ekki hringingu á
afmælisdaginn, því það brást aldrei.
Sólveig fluttist til Patreksfjarðai-
og giftist þar. I minningunni þegar
ég var barn og við þurftum að fara
til Patreksfjarðar gistum við alltaf
hjá Sólveigu þó svo hún væri með
stórt heimili, alltaf var pláss fyrir
okkur. Vináttubönd okkar urðu
sterkari eftir því sem árin liðu. Hún
var svo trygg, ef hún heyrði ekki í
mér í einhvem tíma þá hringdi hún
til að vita um okkur, hún vildi fylgj-
ast með okkur öllum.
Alltaf tók hún jafn vel
á móti mér og oft hlóg-
um við mikið saman,
hún var alltaf jafn kát,
hress og þakklát fyrir
að ég kæmi. Eg kom til
hennar þrem dögum
áður en hún lést, þá
datt mér ekki í hug að
þetta væri í síðasta
skiptið sem við sæumst
í þessu lífi. Hún var svo
glöð.
Eg þakka henni fyrir
alla tryggðina og um-
hyggjuna sem hún hef-
ur sýnt mér og fjölskyldu minni í
gegnum öll árin. Mig langar að enda
þessar línur á fyrsta versi í uppá-
haldssálminum hennar móður
minnar.
Skín, guðdóms sól, á hugarhimni mínum,
Sem hjúpar allt í kærleiksgeislum þínum.
Þú, Drottinn Jesú, lífsins ljósið bjarta,
0, lýs nú mínu trúarveika hjarta.
(Olína Andrésdóttir.)
Eg bið guð að geyma börnin henn-
ar, tengdabörn, barnaböm og
barnabarnabörn. Eg veit að vel hef-
ur verið tekið á móti henni af fólk-
inu okkar sem farið er. Eg bið guð
að geyma nöfnu mína og blessuð sé
minning hennar.
Sólveig Guðmundsdóttir
frá Eyrarhúsum.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200