Morgunblaðið - 18.09.1999, Blaðsíða 48

MORGUNBLAÐIÐ
r"48 LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1999
MINNINGAR
+ Steindór Guð-
mundur Leifs-
son fæddist á Bjargi
við Selfoss 3. sept-
ember 1956. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 13.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Laufey Stein-
dórsdóttir og Leifur
Guðmundsson,
Kirkjuvegi 29, Sel-
fossi. Systkin hans
eru 1) Gunnar Rún-
ar Leifsson, sjúkra-
þjálfari, f. 23. maí
1958. Maki hans er Birgit
Myschi. Þeirra synir eru Daníel
og Leifur, f. 11. desember 1985.
2) Sara Leifsdóttir, f. 24. janúar
Blækyrrð, bliknað lyng
í breiðum, stafað sóL
Móða yfir hnjúkum,
sem blárri og blárri teygjast
- fjær og fjær
og hverfa í himindjúp.
Gærdagur ei, né morgunn -
Miskunn friðar.
Lind, sem við grjót
oggráanmosakliðar.
(Þorsteinn Valdimarsson.)
Það var hlý og tær birtan mánu-
dagsmorguninn 13. september,
þegar við komum frá dánarbeði
bróður okkar. Leiðin lá yfir Hellis-
heiði stuttu eftir sólarupprás.
Þetta var einn af þeim morgnum
þar sem tíminn virðist standa kyrr.
Leiftur minninga þjóta hjá, minn-
ingabrot raðast saman, heillegar
myndir koma upp í hugann, minn-
ingar úr bernsku á Selfossi. Uti-
leikir barnanna við Kirkjuveginn.
Hjólreiðaferðir upp að fjalli, hom-
sílaveiði, silungsveiði í Ölfusá,
björgun villikettlinga úr bröggum,
bátaútgerð á sumrin og skautað á
tjörnum á vetuma. Rútuferðir í
Hvolsvöll til afa og ömmu. Spenn-
andi bókahillumar á Hvolsvegin-
um. Ævintýri í Hvolsfjalli. Leit að
hreiðrum. Ferðirnar á Stokkseyri
, til ömmu í Baldursheimi, fjöm- og
bryggjuferðir. Tjaldútilegur með
pabba og mömmu á grænum
Skoda. Sumur í Áshól hjá Grétari
og Lám.
Það er margs að minnast, góðar
minningar, sem geymast vel.
Bernskan líður fljótt hjá og ung-
lingsárin taka við með væntingum
og fyrirheitum um eitthvað annað
og meira. Kæri bróðir, þínar vænt-
ingar voru líka miklar, en náðu
ekki fram að ganga. Nú ertu laus
úr fjötmm og ömgglega sáttur í
nýjum heimkynnum.
Á veg með vindum
um víðan geim,
. á leið með lindum
langtútíheim!
Yfir dali og hálsa,
yfirvötnogvengi
ber fuglinn frjálsa,
lengi, lengi,
veg með vindum
á vængjum tveim,
leið með lindum
yfir laufgræn engi
langt út í heim -
ó, hver sem fengi
að fylgja þeim!
• (Þorsteinn Valdimarsson.)
^ Þín systkini,
Gunnar og Sara.
Þegar þú ert sorgmæddur skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú munt
sjá að þú grætur vegna þess sem
var gleði þín.
, (Kahlil Gibran.)
Elskulegur systursonur minn er
látinn 43 ára að aldri. Æviskeiðinu
1963. Sambýlismað-
ur hennar var Orri
Wilberg Vilbergs-
son. Þau slitu sam-
búð. Synir þeirra
eru Leifur Wilberg
Orrason, f. 11. aprfl
1987 og Andri Wil-
berg Orrason, f. 15.
október 1988.
Steindór var við
prentnám er hann
slasaðist í umferð-
arslysi 1976. Hann
dvaldi á sjúkra-
stofnunum í nokkur
ár en á sambýli við
Vallholt á Selfossi eftir það.
Útför Steindórs fer fram frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.30.
er lokið. Dauðinn er stundum líkn-
andi en veldur um leið mikilli
sorg. Ég staldra við, minningarn-
ar streyma fram. Ég man lítinn
snáða með fallegt bros og mikið
rautt hár. Hann var ekki hár í loft-
inu þegar hann var farinn að dilla
sér eftir tónlistinni og auðsjáan-
legt að þarna var efni í tónlistar-
mann, það kom líka berlega í ljós
síðar. Hann bæði spilaði á hljóð-
færi og samdi lög. Ég man síð-
hærðan ungling með gítarinn sinn.
Ég sé líka fyrir mér ungan mann á
sjúkrastofnun og svo ótalmargt
fleira. Það var mikill samgangur
milli heimila okkar systra svo ég
fylgdist grannt með frænda mín-
um í gegnum lífið. Hann var alltaf
svo ljúfur og góður drengur og
stutt í brosið.
En ekld svtfa heilladísirnar alltaf
yfír mönnum. Þegar hann var að-
eins rétt tæplega tvítugur breyttu
örlögin öllu á hörmulegan hátt.
Bílslys. Eftir það var hann á
sjúkrastofnunum og dapurlegt líf
blasti við honum. Hann háði þessa
hörðu lífsbaráttu í 23 ár, eðlilega
fremur ósáttur við sitt hlutskipti.
Elsku Steini minn, Guð einn veit
hvað þú áttir oft erfiða daga. Þitt
lán var hvað þú áttir skilningsríka
og góða foreldra, systkini og fleiri
sem gátu létt þér róðurinn. En nú
er þessu erfiða ltfshlaupi þínu lok-
ið. Ég efa það ekki að afar þínir,
amma og aðrir ástvinir sem á und-
an þér eru gengnir fagni þér á nýj-
um stað, þar sem við eigum eftir að
hittast á ný. Ég vil þakka þér sam-
fýlgdina. Hvíl þú í friði, elsku
Steini minn, ég mun ætíð geyma
minningarnar um þig. Með þessum
sálmi vil ég kveðja þig, Steini minn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
(V. Briem.)
Við Jonni sendum foreldrum og
systkinum hans og fjölskyldum
þeirra ásamt Guðrúnu ömmu hans
innilegar samúðarkveðjur. Megi al-
góður Guð vaka yfir ykkur öllum,
ekki síst móður hans í erfiðum
veikindum og gefa ykkur öllum
styrk á erfiðum stundum.
Bára Steindórsdóttir.
Treystu því að þér á herðar,
þyngri byrði ei varpað er
en þú hefur afl að bera,
orka blundar næg er þér.
Þerraðu kinnar þess er grætur
þvoðu kaun hins særða manns.
Sendu inn í sérhvert hjarta,
sólargeisla kærleikans
(Höf. ók.)
Vinur okkar og félagi er fallinn
frá. Svo veikbyggður, svo Ijúfur,
svo þrjóskur, en samt svo sterkur.
Steini veiktist að morgni laugar-
dagsins 11. september. Hann var
fluttur á Sjúkrahús Suðurlands og
þaðan á Sjúkrahús Reykjavíkur,
þar sem hann lést að morgni mánu-
dagsins 13. september. Við áttum
ekki von á því að Steini færi svona
fljótt frá okkur og höfðum ráðgert
að skiptast á um að sitja hjá hon-
um, meðan á sjúkrahúsdvölinni
stæði.
Líf Steina okkar var ekki dans á
rósum, aðeins 19 ára gamall lenti
hann í bflslysi, sem batt hann við
hjólastól upp frá því. Þá var hann
nemi í prentiðn, mikill tónlist-
arunnandi og meðlimur í hljóm-
sveit. Ungur maður sem átti fram-
tíðina fyrir sér, áfallið var mikið og
hann sættist aldrei við ástand sitt.
Steini var sterkur persónuleiki.
Þrátt fyrir að geta ekki talað eða
tjáð sig nema með bendingum
annarrar handarinnar gat hann
gert okkur skiljanlegt hvers hann
þarfnaðist og hvað hann vildi,
stundum jafnvel hvað hann hugs-
aði. Ósjaldan kom hann okkur
skemmtilega á óvart, því hann var
stríðinn. Okkur þótti öllum vænt
um hann. Vistfólkinu lá aldrei svo
mikið á að láta sinna sér að það
mætti ekki bíða, ef verið var að
sinna Steina. Allir voru boðnir og
búnir að hjálpa honum, færa hon-
um kaffi, aðstoða hann við að
borða eða aka honum til og frá.
Steini var einstaklega þolinmóður,
þegar verið var að sinna honum,
og allur af vilja gerður að hjálpa
til eins og hann gat. Helsta
ánægja Steina var að hlusta á tón-
list, og þá frá sjöunda og áttunda
áratugnum. Þær eru ófáar
ánægjustundirnar sem starfsfólk-
ið átti með honum við að hlusta á
plötur og fá sér smók. Þá var setið
í vistlegu íbúðinni hans, sem for-
eldrar hans höfðu útbúið svo hlý-
lega.
Foreldrar Steina, Laufey og
Leifur, voru tíðir gestir í Vallholt-
inu, einnig systkini hans. Gunnar
bróðir hans kom oft og sat hjá hon-
um og sinnti honum mikið. Stund-
um komu foreldrar hans með tertu
og þá var slegið upp veislu, en
Steini var mikill sælkeri, og oft var
bakað í Vallholtinu. Það var líka
stundum farið í stuttar ferðir sem
venjulega enduðu á einhverju veit-
ingahúsinu, með kaffi og vænni
tertusneið. Ekki var verra ef við
komumst í snertingu við hunda eða
hesta í þessum ferðum, því Steina
þótti gaman að öllum dýrum. Og að
setja lítið barn í fangið á honum
var yndisleg tilfinning, þá ljómaði
hann.
Við, sambýlisfólkið og starfs-
menn, eigum eftir að sakna Steina
mikið, en von okkar er sú að hann
sé aftur alheill og að við eigum eftir
að hittast seinna og kætast saman.
Þessi fátæklegu orð eru hinsta
kveðja okkar til hans og þakkir
fyrir samveruna. Við vottum for-
eldrum Steina, systkinum og öðru
skyldfólki samúð okkar.
Vistfólk og starfsmenn
í Vallholti 12-14, Selfossi.
Kæri Steini.
„Hvort sem við erum einmana,
sjúk eða ráðvillt fáum við umborið
það allt, ef við aðeins vitum að við
eigum vini - jafnvel þótt þeir geti
ekki hjálpað okkur.“
(P. Brown.)
Kveðja.
Vinnufélagar á VISS.
Nú er 23ja ára átakanlegri bar-
áttu lokið.
Steini var í blóma lífsins, 19 ára
gamall grannur rauðhærður strák-
ur og glettnin skein úr augnaráð-
inu. Hann gat verið mjög ákveðinn
í skoðunum og verið fastur fyrir,
en oftast var stutt í spaugið. Oftast
klæddur gallajakka og með gítar í
hendinni, semjandi og spilandi lög
með Sveinbirni, enda fæddust
mörg lög á þessum tíma. Steini var
í mörgum hljómsveitum hér á Sel-
fossi og þótti snjall gítarleikari
enda átti hann ekki langt að sækja
tónlistargáfuna.
Þetta er það sem kemur upp í
hugann þegar ég minnist þín. Þá
var skyndilega klippt á þráðinn og
hrikalegar breytingar urðu í lífi
þínu. Þú lentir í bflslysi og dvaldir
langdvölum á sjúkrahúsum. Þú
varðst aldrei samur aftur og áttir í
erfiðleikum með að tjá þig og varst
bundinn við hjólastól. Við heim-
sóttum þig eins og kostur var fyrst
eftir slysið en alltof sjaldan nú í
seinni tíð. Oft var erfitt að horfa í
augun þín og við sáum hvað þér
leið illa. Okkur félögum þínum og
vinum gramdist að geta ekki gert
þér eitthvað til hjálpar. Svo við
tókum höndum saman og stóðum
fyrir stórtónleikum árið 1980 hér á
Selfossi þér til styrktar. Þar spil-
uðu allar vinsælustu hljómsveitir
landsins, enda varst þú kunnur
meðal þessara tónlistarmanna.
Tónleikarnir tókust í alla staði
mjög vel og var uppselt á þá og
lýsti það vel hug Selfyssinga í þinn
garð.
Svo liðu árin og þú varst aldrei
sami Steini sem við þekktum áður
fyrr. Það er varla á færi nokkurs
manns að setja sig í spor þín og
heyja þá baráttu sem þú háðir. Að
geta ekki tjáð sig að fullu, þó að
hugsunin sé skýr. Þá er ekki held-
ur hægt að setja sig í spor foreldra
þinna og systkina, sem alla tíð hafa
stutt við bakið á þér eins og hægt
var. Þeirra raun hefur verið mikil
að horfa upp á þennan hæfileika-
ríka son og bróður lenda í þessi
áfalli.
Ég kveð þig, Steini, með texta-
broti úr einu fallegasta lagi þínu „I
gær“. „Ég hrópa í þögn til þín.“
Gunnar Sigurgeirsson.
Leiftur minninga um athafnir
unglinga og uppátektir þeirra með
glæstar vonir um framtíðina, eru
tilefni uppgjörs við æðri máttar-
völd á stundum sem þessari. Hver
veit sína framtíð við upphaf lífsbar-
áttunnar og hver getur séð hana í
glaum líðandi stundar, þegar allir
vegir sýnast færir.
Við vorum undrandi og stoltir
strákarnir í bílskúrsbandinu á
Engjaveginum þegar samningar
tókust við reyndan gítarleikara
sem var töluvert eldri en við og
skólaður eftir að hafa spilað í
hljómsveitum um nokkurra ára
skeið. Það fór ekki hjá því að við
sem fyrir vorum fylltumst lotningu
þegar æfingar hófust með Steina
og fljótt var skipt yfir í dýpri vit-
und tónlistarlegrar sköpunar. Það
einkenndi Steina mikið næmi og
tilfinning fyrir tónlist, byggðri á
uppeldislegri þekkingu hans á
möguleikum gítarsins annars veg-
ar og mikilli tónlistarhlustun hins
vegar. Skapferli hans var á þann
veg að oft gat lítil biðlund eftir ár-
angri orðið þess valdandi að við
reyndum til hins ýtrasta að gera
okkar besta til að þóknast kröfum
hans. Þessi eiginleiki Steina varð
ef til vill þess valdandi að honum
gekk illa að takast á við þau örlög
sem síðar urðu hlutskipti hans.
Gæfa og framtíð ungs fólks er
óviss stærð þar sem tilviljanir og
athafnir flétta saman óráðinn vef.
Ekki er við öðru að búast en eitt-
hvað fari úrskeiðis í því flókna ferli
og valdi röskun sem enginn óskar
sér.
Steindór Leifsson varð ekki
þeirrar gæfu aðnjótandi að kom-
ast klakklaust yfir þá hindrun og
mátti af þeim sökum lifa við óvið-
unandi stöðu síðari hluta ævi sinn-
ar. Við hugsum á tímamótum sem
þessum af dýpri vitund um þær
hættur sem æskan tekst á við og
reyndar hver maður allt sitt líf.
Við eigum að kunna að meta hlut-
skipti okkar betur, hlutskipti
heppni, gæfu og þess sem við sjálf
getum skapað okkur og komandi
kynslóðum. Að kunna að meta
hvern einstakling, hvern dag og
hverja stund. Efnislegir þættir til-
verunnar samanborið við að
sleppa við áföll af þeim toga sem
Steini og fjölskylda hans varð að
takst á við eru lítilsverðir í þeim
samanburði.
Þótt kynni okkar yrðu ekki til
langs tíma er víst að minningar um
samveru okkar félaganna eru stór
partur af æskumynd okkar, e.t.v.
af þeirri ástæðu helst að við mun-
um Steina eins og hann var þá, en
fylgdumst ekki að við að breytast í
eldri einstaklinga sem þróast hver
á sinn hátt. Þótt nú sé langt um
liðið síðan þessi kynni áttu sér stað
er eins og þetta aldursskeið lifi
ávallt sterkt. Minningin um góðan
félaga og spennandi og skemmti-
legar stundir eru bjartastar. Þær
verða okkur gott veganesti um
ókomna framtíð, við að varðveita
gæfu sem flestra sem í kringum
okkur lifa.
Fjölskyldu Steindórs Leifssonar
votta ég innilega samúð mína.
Bergsteinn Einarsson.
Elsku Steini.
Það er sárt að vita að þú ert far-
inn frá okkur, þótt við vitum að þú
vildir fá þessa hvfld og vonandi
ertu nú sestur með gítar í góðum
hópi, þar sem engar fatlanir hindra
og engir hjólastólar eru til.
Okkur langar að kveðja þig með
tilvitnun í einræður Starkaðar sem
okkur finnst eiga vel við þig.
Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar,
þel getur snúist við atorð eitt,
aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti sem brast
við biturt andsvar gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
Elsku Steini, hjá okkur hrannast
upp minningar um skemmtilegar,
erfiðar og ljúfar stundir sem við
áttum saman og við munum geyma
í dýrmætum minningasjóði. Þakka
þér fyrir að vera vinur okkar, ögra
okkur til að hugsa og finna til.
Þakka þér fyrir allt og Guð geymi
þig-
Elsku Laufey, Leifur, Gunnar,
Sara og aðrir aðstandendur, ykkur
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Minning um góðan
dreng lifir.
Halla, Asrún, Ingi og Bettý.
Kæri vinur.
Þá er kveðjustundin runnin upp.
Ég vissi innst inni að hún kynni
að verða fyrr en síðar og ég vissi
einnig að þú þráðir frelsið sem í
henni fælist. En ég hefði samt vilj-
að lengri frest. Því sjáðu til, ég hef
alltaf beðið eftir kraftaverkinu
mikla sem myndi leysa þig úr læð-
ingi og færa mér aftur gamla góða
Steina. Hugsaðu þér! Þrátt fyrir
alla mína efahyggju og blákalt
raunsæi, átti ég mér ætíð þessa ör-
litlu veiku von. Og þú hélst henni
lifandi með því að gefa mér gull-
mola af og til. Öriítið kankvíst bros
á stundum eða jafnvel hnittið til-
svar og ég var á andartaki floginn
aftur til baka - aftur fyrir reið-
arslagið. Og þá eins og svo oft í
draumum mínum endurlifði ég
dýrmætu stundirnar sem oftar en
ekki snerust um tónlist. Jafnt okk-
ar eigin sem annarra. Þá var
stundum spilað heilu dagana. Ég
meira af vilja en mætti en þú svo
leikandi létt. En þögnin var líka
góð. Þögnin eftir tónlistina. Þá gát-
um við setið lengi hljóðir og hvor
hugsað sitt en samt saman. Og síð-
ar þegar aðstæðurnar gerðu tjá-
skiptin erfiðari var gott að eiga
samleið í þögninni.
Að rifja upp leiki okkar og störf
er að fara 23 ár og lengra aftur í
tímann og ýmsar minningar hafa
lent í glatkistunni eða sjást illa í
gegnum þokumóðu tímans. En eft-
ir stendur djúpstæð og sterk til-
finning fyrir góðum og hæfileika-
ríkum dreng er hnepptur var í
fjötra á þröskuldi lífs síns. Og eftir
stendur einnig aðdáun og þakklæti
til foreldra þinna og systkina sem
stóðu ætíð með þér í krafti æðru-
leysis og fórnfýsi.
Njóttu frelsisins, kæri vinur.
Sveinbjörn Oddsson.
STEINDOR
GUÐMUNDUR
LEIFSSON