Morgunblaðið - 11.12.1999, Blaðsíða 54

MORGUNBLAÐIÐ
,;í,54 LAUGARDAGUR lí. DESEMBER 1999
MINNINGAR
t
Hjartkær bróðir minn,
GUÐBRANDUR G. GUÐJÓNSSON,
Skeggjagötu 10,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Sjúkrahúss Reykjavíkur
fimmtudaginn 9. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðbjörg Guðjónsdóttir.
t
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
KATA GUNNVÖR HANSEN,
Leirutanga 21 a,
Mosfellsbæ,
lést þriðjudaginn 30. nóvember sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Katrfn Hansen
og aðrir aðstandendur.
t
Bróðir minn og föðurbróðir,
KRISTJÁN MAGNÚSSON,
frá Drangshlíð,
lést á dvalarheimilinu Lundi, Hellu, fimmtudaginn 9. desember.
Högni Magnússon,
Björgúlfur Þorsteinsson
og aðrir aðstandendur.
t
Ástkær eiginkona, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT ÁSTRÍÐUR BLÖNDAL,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
andaðist á St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, föstudaginn 10. desember.
Tryggvi Gunnar Blöndal,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
AÐALHEIÐUR JÚLÍUSDÓTTIR,
Munaðstungu,
Reykhólasveit,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 7. desember.
Útför hennar fer fram frá Reykhólakirkju laugardaginn 18. desember
kl. 14.00.
Ásmundur Sigvaldason.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
ÓLAFUR GUÐJÓNSSON
fyrrum bóndi,
Miðhjáleigu,
Austur-Landeyjum,
lést á dvalarheimilinu Lundi, Hellu, miðviku-
daginn 8. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bóel Kristjánsdóttir
og börn.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát
og útför hjartkærrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTBJARGAR KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Breiðabólstað,
Vestmannaeyjum,
Lundarbrekku 8, Kópavogi.
Sérstakar þakkir eru til starfsfólks Sjúkrahúss
Reykjavíkur og Landakots.
Guð blessi ykkur öll.
Leó Ingvarsson,
Elín G. Leósdóttir, Konráð Guðmundsson,
Fjóla Leósdóttir, Guðjón Þorvaldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Kristín Bent.ína
Sveinbjörnsdótt-
ir fæddist í Gautavík
á Berufjarðarströnd
6. september 1913.
Hún lést á hjúkrun-
arhcimilinu Skjdl-
garði, Höfn, 2. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Ingi-
björg og Sveinbjörn
Erlendsson, þau
eignuðust átta börn
og eina fósturdóttur,
sem nú eru öll látin
nema eitt. Árið 1925
fluttist Kristín með foreldrum og
systkinum að Skriðustekk í Breið-
dal, þar sem hún ólst upp.
Hinn 25. september 1937 giftist
Kristín Guðmundi Árnasyni,
bónda á Þverhamri, f. 7. apríl
1908, d. 8. nóvember 1992, hans
foreldrar voru hjónin Árni Guð-
mundsson og Herdís Jónsdóttir.
Elsku Stína mín, það er sár sökn-
uður í huga mínum, nú þegar komið
er að kveðjustund.
Þinn ævidagur var orðinn langur
og Iíkaminn farinn að bila og þrá
hvíld, en ég veit að þú varst tilbúin að
hlýða kallinu. Ekki bjóst ég við að
það yrði svo fljótt sem raun er á, þeg-
ar við áttum saman dagstund fyrir
skömmu og rifjuðum þá saman upp
gamlar og kærar minningar, sem þú
sagðist svo oft rifja upp í huga þínum.
Flestar snerust þær um hann
Mumma þinn, sem þú misstir fyrir
sjö árum, eftir rúmlega hálfrar aldar
farsælt hjónaband og búskap á Þver-
hamri.
Minningar leita á huga minn þessa
síðustu daga, svo margar að aðeins
litlu broti verður á blað komið.
Minningar frá þeim árum er við
Ái-ni vorum með krakkana litla og
vorum að koma til ykkar „upp í Þver-
hamar“ til afa og ömmu, eða þegar afi
var að sækja krakkana og taka þau
með sér á beitarhúsin og síðan var
farið í eldhúsið til ömmu sem alltaf
átti eitthvað gott. Oft var laumað að
þeim sokkum eða vettlingum sem þú
hafðir prjónað.
Á nýársdag var venja að koma í
jólaboð á Þverhamar, þá svignuðu
borð undan fínu bakkelsi, sem þú
hafðir bakað á jólaföstunni og ilm af
súkkulaði og vindlum lagði fyrir vitin.
Þá var tekið í spil og mikil og sönn
gleði ríkti á heimilinu. Þú vildir alltaf
vera tímanlega með jólaundirbúning-
inn, svo þú gætir síðustu dagana und-
irbúið þig andlega íyrir hátíðina
miklu.
Eins var það alveg föst venja að
koma til ykkar á sumardaginn fyrsta,
þá hljómuðu sumarlögin í útvarpinu
og þú hafðir dúkað borð með allskyns
kræsingum og fagnaðir gestunum
svo vel og af svo mildlli hlýju, enda
fundu allir sig svo hjartanlega vel-
komna á heimili ykkar.
Ógleymanleg eru mér og fleirum
kvenfélagsferðalögin, þar sem þú
varst ætíð hrókur alls fagnaðar, með
hnyttin tilsvör og spaugsyrði á vör-
um, enda var alltaf stutt í gamansem-
ina og björtu hliðamar sneru oftar
upp, þótt þú ættir oft við vanheilsu að
stríða.
Á síðustu árum ykkar Mumma á
Þverhamri var farið að fækka í kring-
um ykkur, þá var dægrastyttingin að
leggja kapal á eldhúsborðinu eða
spila rommí og þú þóttist reið við
bónda þinn ef hann hafði betur í spil-
unum.
Nokkru eftir lát Mumma fluttist
þú á dvalarheimilið Skjólgarð á Höfn,
þar eignaðist þú marga góða vini.
Mestu ástfóstri tókstu við hana
Hugrúnu þína, sem tók svo vel á móti
þér þegar þú komst í fyrsta skipti.
Alltaf varstu að hrósa þessu frábæra
starfsfólki og segja okkur hvað það
væri vel um þig hugsað og hvað allir
væru þér góðir. Þú eignaðist þarna
einnig góðan spilafélaga sem þú
saknaðir sárt þegar heilsan fór að
bila og þú þurftir að flytja yfir á
hj úkrunardeildina.
Guðmundur og
Kristín bjuggu allan
sinn búskap á Þver-
hamri, þeirra synir
eru: 1) Arni, f. 1. jan-
úar 1940, kona hans
er Margrét Arons-
dóttir. 2) Birgir, f.
29. des. 1941, kona
hans er Erna Hjart-
ardóttir. 3) Hörður,
f. 17. maí 1945, kona
hans er Geirlaug
Þorgrímsdóttir. 4)
Hermann, f. 19. nóv-
ember 1946, kona
hans er Ólafía Jóns-
dóttir. 5) Smári, f. 30. október
1950, kona hans er Auður Hjalta-
dóttir. Barnabörnin eru níu og
barnabarnabörn eru 13. Síðustu
árin hefur Kristín dvalist á Hjúkr-
unarheimilinu Skjólgarði, Höfn.
Kristín verður jarðsungin frá
Heydalakirkju í Brciðdal í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Innilegar þakkir til allra sem önn-
uðust þig svo vel og til allra vist-
manna sem þú leist orðið á sem þína
fjölskyldu.
Bömogfrændurfalla
framíþakkargjörð
fyrir ástúð alla-
árinþínájörð,
fyrirandansauðinn,
arfsemvísarleið,
þegardapurdauðinn
dagsinsendarskeið
(MagnúsMarkússon.)
Minningin um þig mun lifa með
okkur, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þú gafst okkur öllum svo mikið.
Þín tengdadóttir,
Gréta.
Nú er komið að kveðjustund, elsku
amma mín, nú ert þú komin til hans
afa. Ég veit þú varst sátt við að
kveðja þennan heim, þú trúðir á að
eitthvað tæki við að þessu jarðlífí
loknu. Ég er sannfærð um að nú sitjið
þið gömlu hjónin og horfið glettin
hvort á annað og brosið, hamingju-
söm yfir að vera saman á ný. Margar
af mínum elstu minningum tengjast
ykkur og bænum ykkar, Þverhamri.
Og þær eru margar minningamar
sem ég á um þig kæra amma mín,
minningar um góða og ljúfa konu og
yndislega ömmu. A uppvaxtarárum
mínum varstu alltaf til halds og
trausts, á milli okkar vai’ ekkert
kynslóðabil. Þú áttir alltaf tíma fyrir
nöfnu þína og saman gátum við
spjallað um ótal marga hluti. Eftir að
ég varð fullorðin og flutt til Reykja-
víkur þá sáumst við ekki eins oft, en
samband okkar var ætíð það sama.
Stundum komuð þið afi í heimsókn og
þá fórum við saman í verslunartúra í
Reykjavík og dressuðum frúna upp.
Við Einar heimsóttum ykkur Iíka
austur, og þær stundir sem við áttum
þá saman eru mér mjög dýrmætar.
Þá var mikið spjallað, hlegið og tekið
íspil.
Það var svo yndislegt að sjá ykkur
afa saman, þið voruð svo hamingju-
söm hvort með annað. Þið strídduð
hvort öðru góðlátlega og hnyttin og
skemmtileg tilsvör gengu títt á milli
ykkar. Þið afi áttuð fleira sameigin-
legt en gott skap og kímnigáfuna,
sameiginlega áttuð þið einnig ást
ykkar og alúð gagnvart hvort öðru,
strákunum ykkar og fjölskyldum
þeirra. Eitt var það þó sem ykkur afa
lukkaðist ekki, það var að eignast
stelpu, en eftir að fimmti strákurinn
fæddist þá sagðist þú hafa gefist upp
á frekari tilraunum. Þú gerðir oft
grín að þessari dætravöntun, og
hafðir ýmsar hugmyndir uppi um
hveiju því olli. En þú sagðir einnig,
að þrátt fyrir að þú sjálf hefðir ekki
eignast dætur, þá værir þú svo lán-
söm að hafa eignast tengdadætur
sem væru eins og þínar eigin. Og með
brosi á vör bættir þú því við, að lík-
lega væri bara betra að eiga tengda-
dætur, þær þyrðu ekki annað en
koma vel fram við tengdamömmu.
Öll misstum við mikið þegar afi dó,
en mestur var þó missir þinn. Þeim
miklu breytingum sem þá urðu á lífi
þínu tókst þú með þeirri jákvæðni og
jafnaðai’geði sem einkenndu þína
persónu. Þú barst harm þinn í hljóði,
kvartaðir ekki, enda var það ekki
þinn háttur að kvarta yfir hlutunum.
Við sáumst síðast fyrir hálfu öðru ári
síðan, ég kvaddi þig áður en við Einar
fluttumst ásamt strákunum til Dan-
merkur. Sú kveðjustund reyndist
okkur báðum erfið, við vissum að
ekki væri víst að við ættum eftir að
hittast aftur. Við grétum og við hlóg-
um. Þú sagðist ekki búast við því að
verða á lífi er við kæmum til baka að
fjórum árum liðnum, ég mótmælti og
sagði að þú, sem yngdist með hveiju
árinu, yrðir örugglega tíræð. En nú
hefur þú kvatt þennan heim, elsku
amma mín. Ég stend eftir með sökn-
uð í hjarta en þakklát fyrir allt sem
þú gafst mér. Guð geymi þig.
Þín
Kristín.
Elsku amma. Nú þegar þú ert far-
in á vit hins betra lífs er söknuður
okkar mikill.
Þá rifjast upp svo margar góðar
minningar sem við eigum frá æsku-
árum okkar hjá ykkur afa á Þver-
hamri. Þangað vorum við krakkarnir
alltaf velkomnir. Hjá ykkur fengum
við að taka þátt í öllum bústörfum
bæði utan- og innanhúss.
Að vísu held ég að við höfum oft
meira þvælst fyrir en hjálpað til en
alltaf fengum við það á tilfinninguna
að við hefðum verið til mikillar hjálp-
ar. í eldhúsinu hjá þér áttum við
margar góðar stundir saman. Helst
er að nefna lummubaksturinn okkar,
þú sagðir hvað ætti að fara í bakstur-
inn og við fengum að baka og hvort
sem lummurnar voru brenndar eða
hráar þá voru þetta allt saman bestu
lummurnar sem þið afi höfðuð
smakkað.
Þú varst mikil húsmóðir og varst
alltaf að pijóna á einhvem úr fjöl-
skyldunni. Sátum við þá oft yfir þér
við eldhúsborðið og töluðum um öll
heimsins vandamál, og hversu lítil
sem þau voru varst þú alltaf tilbúin
að hlusta og gefa góð ráð.
Þú hafðir mikla kímnigáfu og oft
var gaman hjá okkur þegar þú varst
að segja okkur sögur af pabba og
bræðrum hans og öllum þeim
prakkarastrikum sem þeir gerðu og
þá var mikið hlegið.
Alia tíð frá því við munum eftii’
okkur varst þú með fallegt nisti um
hálsinn sem hægt var að opna og hafa
mynd í. Þú sagðir okkur að þú værir
með mynd af lækninum þínum þar og
fengum við aldrei að sjá. Þessum
trúðum við í mörg ár, en vissum síðar
að þama var mynd af afa. Þið afi vor-
uð svo hamingjusöm, alltaf eins og
nýgift, þótt þið hefðuð verið gift í rúm
50 ár.
Elsku amma, nú er komið að
kveðjustund. Þú kenndir okkur svo
margt um náungakærleik og varst
alltaf svo hlý og góð. Við vitum að afi
hefur tekið vel á móti þér og þið eruð
aftur saman. Þakka þér fyrir allt.
þínar
Herdís og Drífa.
í dag, laugardaginn 11. desember,
verður til grafar borin elsku amma
okkar, Kristín Bentína Sveinbjöms-
dóttir. Okkur langar til að minnast
þessarar merkiskonu. Amma Stína
ólst upp í Breiðdal og giftist síðan
Guðmundi Árnasyni, afa okkar, sem
látinn er fyrir sjö árum. Þau bjuggu
allan sinn búskap á Þverhamri í
Breiðdai. Það er óhætt að segja að
þau hafi verið samhent hjón hvað
sem þau tóku sér fyrir hendur, enda
þurfti mikinn dugnað til að ailir hefðu
nógfyrir sig.
Þverhamar varð strax hjá okkur
barnabörnunum fastur punktur í til-
vemnni, nálægðin við litla sjávai’-
þorpið þar sem við bjuggum gerði
okkur kleift að hafa mikil samskipti
við afa og ömmu. Enda leið varla sá
dagur að ekki var farið í heimsókn
upp í Þverhamar. Heimilið þeirra var
oft eins og samkomuhús en alltaf
hafði amma jafn gaman af að fá okk-
ur til sín. Hún átti jafnan fullt búr af
sætum kökum sem okkur þótti gott
að fá með kaffinu. Það sem kemur
fyrst upp í hugann þegar við hugsum
tii baka er sterk trú ömmu á Guð.
KRISTÍN BENTÍNA
S VEINBJÖRNSDÓTTIR