Morgunblaðið - 16.09.2000, Side 53

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 16. SEPTEMBER 2000 53.
MINNINGAR
BALDVINH.G.
NJÁLSSON
+ Baldvin H.G.
Njálsson, Lyng-
braut 5, Garði, for-
stjóri Nesfisks ehf.
fæddist að Holti í
Garði, þar sem hann
ólst upp og bjó öll sín
ár, 30. ágúst 1937.
Hann lést á Land-
spítalanum 12. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hann eru
Njáll Benediktsson, f.
16.7. 1912 og Mál-
fríður Baldvinsdótt-
ir, f. 8.9. 1915. Þau
lifa son sinn. Systkini
hans eru Karl, f. 17.3. 1936 og
Þóra Sigríður, f. 3.10.1950.
Árið 1960 kvæntist Baldvin
Þorbjörgu Bergsdóttur, f. 20.12.
1939. Börn þeirra eru: 1) Bergþór,
f. 3.5. 1960. Kona hans er Bryndís
Arnþórsdóttir, f. 2.5.1961 og eiga
Takk fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér.
Þakklæti er efst í huga þegar ég
hugsa um tengdaföður minn, Baldvin
Njálsson.
Ég kom inn í þessa fjölskyldu fyrir
20 árum er ég kynntist Bergþóri.
Varla er hægt að tala um Badda ein-
an því Bobba konan hans eftirlifandi
var honum allt og voru þau sem eitt í
öllu; vinnufélagar, vinir, sálufélagar
og fleira. Börnin þeirra tvö voru þeim
allt, tengdabörn og afabömin fimm.
Hjá þeim ólst líka upp að hluta til
systursonur Bobbu, og á hann eitt
bam.
Baddi keyrði vömbfl ungur og
einnig var hann ökukennari í mörg
ár.
Fiskverkun hóf hann 1973 og lagði
sig allan í það starf. Hann hlífði sér
aldrei, vann rosalega mikið og fannst
manni oft nóg um, en frí var varla til
hjá Badda nema enginn fiskur væri
óunninn.
Hann kom, nánast á hverjum degi,
heim til okkar Bergþórs, þótt við
væram búin að vinna saman frá sjö
að morgni. Saman rekur fjölskyldan
fiskverkun og útgerð, Nesfisk ehf.
Eina áhugamál Badda íyrir utan
fjölskylduna og vinnuna var kiwanis-
kiúbburinn Hof sem hann sinnti
ákaflega vel, var 2. forseti og heiðurs-
félagi.
Baddi var rosalega hraustur
líkamlega og hugsaði vel um heils-
una, lét aldrei neinn óþverra inn fyrir
sínar varir. En þá ræðst á hann illvíg-
ur sjúkdómur. Fyrst árið 1997 og
vann hann þá baráttu og fékk að vera
með okkur, náði því að horfa á tvö
elstu barnabömin sín fermast.
Hinn 11. júlí sl. fengum við annað
áfall, sjúkdómurinn tekur sig upp
aftur, og nú vann Baddi ekki barátt-
una.
Minningarnar era endalausar og
væri það í nokkrar bækur að skrifa
um.
Fjölskylda sem vann saman á dag-
inn, borðaði oft saman á kvöldin og
eyddi helgunun saman í Garðinum, á
Þingvöllum eða annars staðar. Afa-
börnin eiga eftir að sakna afa síns
mikið en við verðum dugleg við að
segja ófæddu afabarni sögur. Inni-
legar þakkir til starfsfólks Land-
spítalans, deild 11E, og Jóhönnu
læknis og Snorra, þau gerðu mikið
íyrir Badda. Elsku Bobba, þú ert
búin að standa þig eins og klettur við
hlið Badda í gegnum allt. Guð styrki
þ'g-
Bryndís.
Elsku afi minn. Þakka þér fyrir að
halda á mér undir skím þegar ég
fékk nafnið mitt núna í maí. Eg fékk
ekki að kynnast þér í persónu en ég
veit að ég kynnist þér á annan hátt,
með minningum frá pabba og
mömmu.
Kveðja.
Þín,
Berglín Sólbrá.
Elsku pabbi, nú er baráttan búin
og þú farinn til æðri og léttari starfa.
þau þrjú börn;
Baldvin Þór, f. 21.11.
1984, Birnu Dögg, f.
29.7. 1986 og Þor-
björgu, f. 20.12.
1989. 2) Málfríður, f.
23.4. 1966, maður
hennar er Ingiberg-
ur Þorgeirsson, f.
2.3.1963 og eiga þau
tvö börn; Theodór, f.
26.1.1987 og Sóleyju
Björgu, f. 29.3. 1994.
3) Bergur Þór (fóst-
ursonur), f. 17.3.
1975, í sambúð með
Þórhildi Evu Jóns-
dóttur, f. 7.3. 1981 og eiga þau
eina dóttur; Berglínu Sólbrá, f.
21.4. 2000. Þau búa öll í Garðin-
um.
Baldvin verður jarðsunginn frá
títskálakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Ég var alltaf lillinn og var fenginn að
láni ungur að áram til uppvaxtar. Það
albesta sem ég vissi var að koma upp
í og undir hlýja sængina hjá þéren
stundum svindlaði mamma nú og
setti hana á ofninn fyrir okkur áður
en baðið var búið þannig að við gæt-
um farið að spila lönguvitleysu sem
þú kenndir mér og þú ítrekaðh’ þá
líka að það mætti ekki svindla. Það
stóðst nú ekki alltaf! Síðan var farið á
Þingvöll um helgar og lilli var yfir-
leitt ekki í rónni fyrr en búið var að
fara með hann í árabát, yfirleitt um
hádegi á sunnudegi. Alltaf varstu
boðinn og búinn að fara, því þín lof-
orð stóðust alltaf.
Elsku pabbi, nú er ég lít yfir allar
góðu og gæfuríku stundimar þá er
svo ótal margt sem erfitt er að lýsa
með orðum. En öll sú hlýja sem ég
fékk með þér notið er ómetanleg.
Þú stóðst með mér alveg sama í
hvaða glompum ég lenti sem er lýs-
andi dæmi fyrir þig því þú spáðir allt-
af í það hvemig öðram liði áður en þú
spáðir í hvemig þér liði. Hugur þinn
og hjarta sögðu ávallt: vandamál era
til að leysa þau!
En nú er ég sit og þerra tárin
oghugsaumöllárin
þá sefast sorgin - og ég hugsa
hvemig er himnaborgin.
Klukkan heldur áfram að tifa
en minningin um þig mun lifa.
Takk fyrir allt.
Þinn lilli,
Bergur Þór.
Fyrir sérhvert sveitarfélag er mik-
ilvægt að þar eigi heima athafna-
menn í atvinnulífinu, sem hafa þor og
kjark til að byggja upp fyrirtæki sitt
tá hagsbóta fyrir íbúana.
Baldvin Njálsson í Garði var einn
af þessum mönnum. Áhugi hans og
atorkusemi í fyrirtækinu var einstak-
ur. Útgerðar- og fiskvinnslufyrirtæki
hans og fjölskyldu er stórt og mikil-
vægt fyrir sveitarfélag eins og Garð-
inn. Fjölskyldan hefur rekið Nesfisk
af miklum myndarskap.
Ég kynntist Baldvini fljótlega eftir
að ég var ráðinn sveitarstjóri í Garð-
inum fyrir 10 áram. Baldvin kóm oft
til mín á skrifstofu Gerðahrepps. í
fyrstu var það fyrst og fremst tfl að
reka erindi fyrirtækisins og var hann
þá oft harður í hom að taka og rak
erindi sín af mikilli hörku. Fljótlega
fór þó Baldvin einnig að koma í heim-
sóknir til að ræða um daginn og veg-
inn og til að fræða mig um gang at-
vinnulífsins í Garðinum.
Stundum átti hann til að skamma
mig hressilega þegar honum þótti illa
staðið að málum en einnig kom hann
til að hrósa þegar honum þótti vel til
takast. Oftar en ekki kom hann til að
gefa mér góð ráð varðandi hin ólík-
legustu mál. Áhugi Baldvins fyrir
öllu mannlífinu í Gai’ðinum var mik-
ill.
Nú er Baldvin fallinn frá langt um
aldur fi-am. Ég á eftir að sakna þess
mikið að geta ekki lengur sest með
Baldvini yfir kaffibolla til að ræða
málin.
Ég kynntist Baldvini einnig sem
JOHANNA
ÓLAFSDÓTTIR *
félaga í Kiwanisklúbbnum Hof í
Garði. Þar naut eldmóður hans sín
vel. Kraftur hans í klúbbstarfinu var
mikill og hann var ólatur við að fórna
frístundum sínum til að starfa fyrir
Hof.
Á fundum var hann ávallt hress og
kátur og sagði skemmtilega frá. I
starfinu kom einnig gi-einilega fram
að hann vildi að klúbburinn léti gott
af sér leiða í samfélaginu.
Garðurinn hefur misst einn af sín-
um góðu drengjum en minningin um
einstakan mann mun lifa.
Við Ásta sendum Þorbjörgu og
allri fjölskyldunni okkar innilegustu
samúðai’kveðjur.
Sigurður Jónsson.
Fyrir okkur félaga í Kiwanis-
klúbbnum Hofi var það mikið áfall að
frétta að Baldvin Njálsson væri fall-
inn frá, en hann lést sl. þriðjudag.
Balvin eða Baddi eins hann var oft-
ast kallaður var einstakur félagi og
söknuður okkai’ Hofsfélaga er mikill.
Baddi var einn af frumkvöðlum að
stofnun Kiwanisklúbbsins Hofs í
Garði og var fyrsti forseti Hofs.
Hann var einnig fyrsti svæðisstjóri
Ægissvæðis.
Baddi var alla tíð mjög virkur í
starfi fyrir Hof. Hann hafði til að
bera þann hæfileika að drífa menn
áfram með sér. Hann var skemmti-
legur félagi og átti oft frábærar setn-
ingar á fundum sem fengu menn til
að brosa eða skella upp úr. Hann var
einstaklega ósérhlífinn og það vora
aldrei nein vandamál í hans augum
varðandi starfið. Það var bara að
drífa í hlutunum.
Baddi tók að sér hin margvísleg-
ustu trúnaðarstörf fyrir klúbbinn og
leysti þau af einstakri samviskusemi.
Fyi-ir tveimur áram kom sá mögu-
leiki upp að okkur bauðst möguleiki á
að eignast húsnæði að Heiðartúni 4 í
Garði. Aðalhvatamaður að því að
gera það húsnæði að samastað Hofs
var Baddi. Hann vann ófáar klukku-
stundimar til að skapa okkur góða
aðstöðu. Baddi barðist fyrir því að við
myndum samhliða því að fá okkar
eigið húsnæði geta stuðlað að því að
skátastarf í Garðinum fengi húsnæði
til að stunda sína starfsemi. Þannig
ynnum við að aðalmarkmiði Kiwanis,
bömin fyrst og fremst.
Við Hofsfélagar þökkum sam-
fylgdina og minningin um góðan fé-
laga lifir með okkur. Við sendum
Þorbjörgu og fjölskyldunni samúðar-
kveðjur.
Kiwanisklúbburinn Hof í Garði,
Garðar Steinþórsson forseti.
+ Jóhanna Ólafs-
dóttir fæddist í
Butru í Fljótshlíð 19.
júlí 1908. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlið í Kópa-
vogi 6. september
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Kópavogskirkju
12. september.
Ekkert getur komið
í staðinn fyrir þá ást,
sem aðeins móðir veit
hvernig hún á að gefa
barni sínu. Sú ást
fylgir þér það sem eftir er lífsins.
Hún er þinn hluti samferðarmaður,
sem gefur þér styrk, kjark, skiln-
ing, og ást til þinna eigin barna og
til sérhvers þess, sem kann að
tengjast lífi þínu.
Þín dóttir,
Júlía.
Fögur og hnarreist kona með
sólsetrið í vesturbænum á vang-
ann, svona minnist ég hennar
ömmu minnar.
Amma fæddist í Butru í Fljóts-
hlíð, þar sem hún ólst upp þar til
Ólafur faðir hennar dó. Þá fluttist
hún með móður sinni og systkinum
til Vestmannaeyja.
Hún var elst sinna systkina.
Amma talaði oft við mig um
þessa tíma, um það hvernig lífið
gekk fyrir sig, og hve hún saknaði
Halldórs yngri bróður síns sem dó
ungur.
Eg og systir mín áttum því láni
að fagna að alast upp á stóru heim-
ili heima hjá henni ömmu okkar.
Það var oft glatt á hjalla vestur-
frá, sérstaklega þegar allir komu
saman og gerðu sér glaðan dag á
hinum ýmsu tímamótum. Amma
skemmti sér alltaf manna best að
hafa allt sitt fólk, börn og barna-
börn, í kringum sig, þá sagði hún
oft: „Ég er svo rík, ég er svo rík.“
Það var ósjaldan að við krakk-
arnir vorum að leika okkur í fjör-
unni við Ánanaust, innan um steina
og kletta, Krummastein og þá fé-
laga. Krummasteinn var uppá-
haldssteinninn okkar ömmu þar
sem hann stóð fyrir sínu hvort sem
var á blíðviðrisdegi eða í brimróti,
þá stóð hann alltaf
upp úr, rétt eins og þú
amma mín. Hann
hafði ákveðna lögun
sem heillaði ömmu,
enda hafði hún ótrú-
lega næmt auga fyrir
náttúrunni, sem kom
meðal annars fram í
áráttu hennar að
safna fallegum blóm-
um og varðveita þau í
einhverjum af þeim
fjölmörgu bókum sem
til voru á heimilinu.
Það var ósjaldan að ef
hún amma fór eitt-
hvað, hvort sem var í stutta göngu-
túra eða í lengri ferðalög, að hún
kom heim með alla vasa fulla af fal-
legum steinum sem hún hafði safn-
að á leiðinni. Þegar heim var komið
settist hún við eldhúsborðið og
skoðaði steinana sína með stækk-
unarglerinu sínu og dáðist að fal-
legu formi og litum þeirra.
Oft voru kaldar og dimmar vetr-
arnætur hjá okkur á Vesturgöt-
unni, þegar norðangarrinn gerði
sína skyldu, þá var gott að skríða
upp í kotið hálsa og hjúfra sig
ömmu sinni hjá. Hlusta á róandi
sögur, sem hún kunni ógrynni af,
og vera umluktur hlýju og um-
hyggju ömmu minnar.
Við hjónin áttum því láni að
fagna að amma passaði hann Sig- \
urjón okkar. Þó að hann hafi verið
mjög ungur að áram man hann vel
eftir þessum tíma, hann hafði
hundinn hann Krumma að leika sér j
við og ekki má gleyma þinni marg-
frægu klukku þar sem fuglinn í
klukkunni kom út á hálftíma fresti
og gaf frá sér kú-kú-hljóð. Þessi
ágæta klukka gekk víst aldrei rétt, "
þar sem þú lagðir meira upp úr því
að börnin sem komu til þín væra
ánægð en að hún sýndi réttan tíma.
Oft talaði ég um það amma mín
að ég ætti að taka upp á segulband ;
eitthvað af þeim vísum og sögum
sem þú kunnir en það varð víst
ekkert úr því. Eftir á að hyggja þá ”
heyri ég þig segja: „Iss Maggi
minn, við gerum þetta bara
seinna.“ Já amma mín, við gerum
þetta bara seinna!
Þakka þér fyrir allt amma mín.
Guð blessi þig og varðveiti.
Magnús, Ragna og börn.
HERMANN ST.
BJÖRGVINSSON
+ Hermann St.
Björgvinsson
fæddist í Reykjavík 9.
nóvember 1919. Hann
lést á Landspítalanum
háskólasjúkrahúsi
við Hringbraut 23.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hans fram í
kyrrþey.
Hermann Björg-
vinsson vinur okkar er
látinn tæplega 79 ára
að aldri. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut hinn 23.
ágúst sl. Hann hafði háð langt og
erfitt sjúkdómsstríð, sem hann bar
með einstakri karimennsku.
Kynni okkar við Hermann Björg-
vinsson og konu hans, Fjólu, eru
löng og góð. Sem ungur stúdent var
ég afleysingarmaður í slökkviliði
Reykjavíkur, þar sem Hermann
Björgvinsson starfaði um áratuga-
skeið. Fljótlega urðum við Hermann
góðir félagar og síðar miklir vinir.
Hermann Björgvinsson var um
margt mjög óvenjulegur maður.
Hann var einstaklega hlýr, en jafn-
framt ákveðinn og einarður í allri
framkomu. Ég minnist þess þegar
við voram að vinna saman í slökkvi-
liðinu, hve ljúft það var að leita til
Hermanns um aðstoð. Síðar átti ég
eftir að kynnast greiðasemi hans og
vináttu mun meira er
árin liðu.
Um skeið starfaði ég
sem heimilislæknir í
Reykjavík og var þá
m.a. læknii’ foreldra
Hermanns, sæmdar-
hjónanna Sigurrósar
Böðvarsdóttm’ og
Björgvins Hermanns-
sonar, hins dverghaga
húsgagnasmiðs. Ekki
fór fram hjá mér
hversu annt Hermann
lét sér um foreldra
sína. Iðulega þegar ég
þurfti að vitja þeirra,
en þau vora orðin fullorðin um þess-
ar mundir, sat Hermann og hlúði að
þeim með ýmsum hætti. Sagt er að
það lýsi manni vel hversu annt hann
lætur sér um foreldra sína og þó
einkum móður sína. Þetta sannaðist
svo eftirminnilega hvað Hermann
Björgvinsson varðar.
Hermann mátti ekkert aumt sjá.
Hann vildi allra manna mest stuðla
að góðu lífi þeirra sem minna máttu
sín. Það eitt lýsir skapgerð hans
mjög vel. Þá er velvild og greiða-
semi Hermanns viðbragðið. Ef leit-
að var til hans var hann ávallt til-
búinn til hjálpar. Vinum sínum var
hann einstakur og getum við hjón
borið um það.
Oft leitaði ég á náðir Hermanns
Björgvinssonar þegar eitthvað var
að bílnum mínum. Konan mín sagðic*"
eitt sinn við mig; þú misnotar vin-
áttu Hermanns, en ég hafði varia
hringt er Hermann var kominn mér
til aðstoðar. Þannig var Hermann
einstakur vinur vina sinna, en hann
var ekki allra vinur.
Hermann og Fjóla, kona hans,
vora einstakar manneskjur. Gest-
risni þeirra og góðvild var viðbrugð-
ið og ekki ofsögum sagt. Oft áttum
við hjón góðar stundir á heimili
þeirra bæði í Hólmgarðinum og
einnig eftir að þau fluttust í Kópa-
voginn.
En nú er þessi kæri vinur okkar
horfinn yfir móðuna miklu. Þetta er
leiðin okkar allra, en sár er söknuð-
ur og tregi allra þeii-ra er þekktu
Hermann Björgvinsson þó að vissu-
lega ylji minningarnar um góðan
dreng um hjai’ta.
Ég veit, að sá sem öllu ræður,
Drottinn allsherjar, hefur tekið vel
á móti vini okkar, Hermanni
Björgvinssyni, enda vart annað
hægt með okkar mannlegu augu
séð. Við fráfall Hermanns Björg-
vinssonar er mikið skarð fyrir skildi
í vinahópi.
Sár er harmur sá er kveðinn er
nú að Fjólu vinkonu okkar og börn-
um þeirra hjóna svo og öðram ætt- ■
mennum við fráfall þessa mætal*
drengs. Við biðjum góðan Guð að
styrkja þau öll í sorginni og vitum
að vinur okkar Hermann er nú hjá
Guði á landi Ijóss og dýrðar.
Guð blessi Hermann Björgvins-
son, konu hans, börn, barnabörn og
öll ættmenni um alla ókomna tíð.