Morgunblaðið - 02.12.2000, Page 56

MORGUNBLAÐIÐ
. 56 LAUGARDAGUR 2. DESEMBER 2000
MINNINGAR
►
+
Ástkær faðir okkar, sonur, bróðir og mágur,
SIGURÐUR KRISTJÁNSSON,
Grænatúni 18,
Kópavogi,
fyrrv. bóndi á Víðivöllum,
lést fimmtudaginn 30. nóvember.
Gísli Sigurðsson,
Kristján Sigurðsson,
Lilja Sigurðardóttir,
Guðrún Guðmundsdóttir,
Áslaug Kristjánsdóttir, Jai Ramdin.
Bjami Kristjánsson,
Karl M. Krístjánsson,
Halldór Kristjánsson,
Kristrún Kristjánsdóttir,
Valdimar Kristjánsson,
Unnur Jónsdóttir,
Helga Einarsdóttir,
Guðrún Kristinsdóttir,
Axel Snorrason,
Brenda Kristjánsson,
Guðmundur Kristjánsson, Jónína B. Olsen.
t
Útför föður okkar, tengdaföður og afa,
SIGMARS HJÁLMTÝS JÓNSSONAR,
sem lést í Bergen, Noregi, þriðjudaginn
21.nóvember sl., fer fram frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 5. desember kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurður Már Sigmarsson, Margrét Ragna Kristinsdóttir,
Stefnir Öm Sigmarsson, Valdís Eyjólfsdóttir,
Sævar Þór Sigmarsson
og barnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐLAUG ÓLAFÍA GUÐLAUGSDÓTTIR
frá Hokinsdal í Arnarfirði,
til heimilis í Háagerði 43,
lést á Borgarspítalanum fimmtudaginn 30. nóv-
ember. ................ -
Útförin auglýst síðar.
Guðríður Kristinsdóttir,
Kristinn Kristinsson, Elínborg Kristjánsdóttir,
Lilja Kristinsdóttir
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUNNAR GÍSLASON,
Grundargerði 12,
Reykjavík,
lést af slysförum fimmtudaginn 30. nóvem-
ber.
Kristín Sveinsdóttir,
Gísii Pétur Gunnarsson, Anna Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Lára Lilja Gunnarsdóttir, Bjarni Axelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegur faðir minn og sonur okkar, bróðir
og barnabarn,
BENEDIKT ODDSSON,
Greniteig 36,
Keflavík,
lést af slysförum fimmtudaginn 30. nóvember sl.
Aðstandendur.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför föður okkar,
HALLDÓRS JÚLÍUSAR MAGNÚSSONAR
bifreiðastjóra,
Borgarbraut 65,
Borgarnesi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þóra Halldórsdóttir,
Jónasína Halldórsdóttir.
HALLDOR
ÁGÚSTSSON
+ Halldér Ágústs-
son fæddist 29.
júlf 1924. Hann lést
á heimili sínu 21.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Elías Ágúst
Hálfdánarson, f. 1.
ágúst 1894, d. 13.
október 1968, bóndi
á Hesti í Hestfirði
og síðar Eyri í Seyð-
isfirði og kona hans
Rannveig Rögn-
valdsdóttir hús-
freyja, f. 10. ágúst
1884, d. 31. janúar
1981. Systkini Halldórs eru Ein-
ar Ágústsson, f. 15. apríl 1923,
og Sigurborg Ágústsdóttir, f. 7.
febrúar 1926. Hálfbróðir Hall-
dórs í föðurætt var Friðgeir
Ágústsson, f. 10.
apríl 1918, d. 19.
nóvember 1998.
Fóstursystir Hall-
dórs er Halldóra
Ólafsdóttir f. 5. júní
1928
Halldór fæddist á
Hesti í Hestfirði, en
fluttist ungur með
foreldrum sfnum
yfir í næsta fjörð til
Eyrar þar sem
hann bjó æ sfðan.
Þar ólst hann upp
við hefðbundin
sveitastörf þess
tíma og eftir lát föður síns tók
hann alfarið við búinu.
Útför Halldórs fer fram frá
Eyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
í örfáum orðum langar mig að
minnast móðurbróður míns, Hall-
dórs Ágústssonar, bónda á Eyri í
Seyðisfirði við ísafjarðardjúp. Eyri
á stóran sess í hjarta mínu, og
tengist Dóri frændi óneitanlega
minningu minni um Eyri. Sú minn-
ing er ljúf. Varla hefur liðið það
sumar að ég hafi ekki heimsótt
Dóra á Eyri.
Ég var ekki há í loftinu er Dóri
trónaði á toppnum sem minn upp-
áhalds frændi. Ég minnist frænda
míns fyrst og fremst fyrir hvað
hann var kátur og skemmtilegur
maður er ég sem barn og ungling-
ur var svo heppin að fá að dveljast
öll sumur á Eyri.
Óhætt er að segja að Dóri hafi
lifað tímana tvenna. Frá því að búa
í fjölmennum firði, á einni fjár-
stærstu jörð Vestfjarða, yfir í að
búa hin síðari ár einn í firðinum á
fjárlausri jörð.
Það setti mark sitt á þrek hans
er hann veiktist af sykursýki, sem
síðar átti stóran þátt í því að hann
lagði niður búskap. Aldrei var Dóri
fullsáttur við þá breytni að bregða
búi. íslenskur landbúnaður var
honum hugleikinn og átti hann erf-
itt með að sætta sig við þær við-
horfsbreytingar sem landbúnaður-
inn og sveitasamfélagið almennt
hefur gengið í gegnum.
Dóri frændi bjó yfir miklum
fróðleik og hafði mikinn áhuga á
bókalestri.
Mér er sérstaklega minnisstætt
hve minni hans var gott er ég vann
að lokaverkefni mínu við Háskól-
ann varðandi örnefni og breytt
mannvistarlandslag í Súðavíkur-
hreppi. Þá kynntist ég ennþá betur
hve nátengdur hann var jörð sinni.
Hann þekkti þar hverja þúfu og
allar sögurnar á bak við þær. Er
ekki laust við að sú hugsun læðist
að huga manns hve mikill fróðleik-
ur, reynsla og vitneskja hverfur
með genginni kynslóð.
Eftir að synir mínir komu til
sögunnar var það áfram fastur lið-
ur í sumarkomunni að fara vestur
og heimsækja Dóra frænda á Eyri.
Dóri sýndi sonum mínum ræktar-
semi og það hefur verið gefandi að
fylgjast með því hvað þeir hafa
tengst staðnum. Fyrir þeim, sem
og mér, var Dóri frændi órjúfan-
legur hlekkur við Eyri.
Ég vil þakka frænda mínum fyr-
ir allar ljúfu minningarnar og óska
sálu hans blessunar á nýjum leið-
um.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1116, eða á netf-
ang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfmn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Rannveig.
Þá hefur þú kvatt þessa tilvist
Dóri minn. Mig langar að þakka
þér samverustundirnar sem voru
alltof fáar. Þegar ég var strákur og
þvældist fyrir þér, - ötulum bónda
á Eyri, - varst þú mér góður og
man ég vel glaðvært bros þitt þeg-
ar spurningum mínum um hitt og
þetta ætlaði aldrei að linna.
Og svo liðu árin. Vegalengdir og
hvunndagsannir komu í veg fyrir
að fundum okkar gat borið saman.
En þá greip almættið inní. Óveður
ætlaði útí sjó með blessaða
kirkjuna okkar á Eyri. Það varð að
sjálfsögðu að stöðva. Þú og við,
nokkur systkinabörn þín, fórum að
endurbyggja þessa merku bygg-
ingu sem fyrir löngu var komin á
húsminjaskrá Hófust þá kynni okk-
ar að nýju eftir aldarfjórðungshlé.
Sumar eftir sumar kom ég til þín
og smátt og smátt tók kirkjan að
klæðast þeim skrúða sem hún eitt
sinn bar svo glæsilega og átti fylli-
lega skilið.
Því fór fjarri að þú værir alltaf
dús við ráðsmennsku okkar
borgarbarnanna en með gaman-
seminni gerðir þú alltaf gott úr
öllu. Mínar bestu stundir á Eyri
voru við stofuborðið þar sem þú
sast við endann og við ræddum um
heima og geima. Aldrei fórst þú í
launkofa með skoðanir þínar og
aldrei varð þér orða vant. Viðhorf
þín voru rótföst í hinni harðbýlu ís-
firsku sveit. Ég sá hlutina sem von-
legt var öðrum augum. Sjötíu vetur
við ísafjarðardjúp búa til mæli-
kvarða á menn og málefni sem
strákur að sunnan kann ekkert á.
Ég fór alltaf ríkari aftur suður eft-
ir dvölina hjá þér.
Fyrir þetta vil ég þakka þér
frændi kær. Ég mun alltaf minnast
þín, - með kankvísan svip og
glettni í augum. Far vel á fund
þinna forfeðra og ástvina.
Ásgeir Friðgeirsson.
Kallið kemur á hvaða tíma sem
er, kveðjustundin er óumflýjanleg
og stundum án fyrirvara.
Ég set þessi orð á blað sem
kveðju til frænda míns Halldórs
Ágústssonar bónda frá Eyri í
Seyðisfirði.
Sem barn var ég í sveit að Eyri í
Seyðisfirði hjá frændfólki mínu
Rannveigu afasystur, Ágústi
ömmubróður mínum og Dóra sem
nú er kvaddur. Annað heimilsfólk
var Dóra ( Halldóra Ólafsdóttir) og
Bogga (Sigurborg Ágústdóttir) og
Guðmundur Halldórsson vinnu-
maður á Eyri.
Heimilið var mannmargt þessi
ár, 1953-1955, sem ég var á Eyri.
Það voru góðar stundir og margs
er að minnast. Algengt var að við
værum saman þrír til fimm krakk-
ar og að auki barnabörn yfir sum-
artímann og allir höfðu nóg fyrir
stafni.
Sérstaklega lærdómsríkt var að
kynnast mjög gömlu búskaparlagi
sem Ágúst viðhafði. Til að nefna
dæmi voru öll tún nema Traðirnar
slegin með orfi og ljá. Fyrir kom að
tað væri malað í kvörn og því ausið
á afmarkað þúfnatún sem einnig
var slegið.
Mjög mikil vinna var við hey-
skap þar sem á fjalli var talið 1200
fjár, þar af 100 sauðir. Sennilega
var þar um síðasta sauðabúskap að
ræða á íslandi í einhverjum veru-
legum mæli. Þá voru einnig þrjár
til fjórar kýr í fjósi og einnig
nokkrir hestar því baggar voru
fluttir frá Uppsölum, ættarjörð
undirritaðs, á hestum eftir slóða í
fjörunni.
Dóri var verkstjóri búsins og
annaðist allan vélakost. Má þar
nefna að ein sláttuvél var á bæn-
um, dráttarvél, ljósavél og trillu-
báturinn Hvítingur.
Dóri var mjög laginn við þessar
vélar sem voru vandasamar í með-
förum í samanburði við það sem
þekkist nú á tímum varðandi um-
gengni við vélar.
Frændrækni og uppeldishlut-
verk gagnvart okkur krökkunum
var einstök. Þess var gætt að við
öll værum vel haldin, ekki gert upp
á milli okkar, verkum skipt jafnt og
þó strangt væri haldið að okkur
vinnu þá fékk sérhver umbun.
Það þurfti ekki að hvetja til
hróss eða að beita aga, það var
gert eftir því sem við átti. Þegar
við ræddum saman síðast við
frændi minn Halldór Ágústsson
vildi hann ekki gera mikið úr þessu
frekar en öðru en samþykkti þó að
allir þeir sem voru í sveit á Eyri
hafi komst vel til manns og verið til
gagns í þjóðfélaginu.
Halldór hafði mjög ákveðnar
skoðanir á málum almennt. Honum
þótti að við alþingismenn værum
ekki sérlega sterkir að geta ekki
komið því í kring að leggja raf-
magn að Eyri, og margt af því sem
landsmenn almennt eru að aðhaf-
ast óráðsía og vitleysa.
Dóra fannst kvótakerfið eins og
það er í framkvæmd vera ólög svo
var um margar aðgerðir og fram-
kvæmdir sem honum þótti ekki
mikið til um.
Frænda mínum varð að ósk sinni
að þurfa ekki að yfirgefa Eyri.
Hann hafði þó samþykkt að vera á
ísafirði í vetur, hafði gert til þess
ráðstafanir og var að undirbúa sig
þegar kallið kom.
Ég þakka vinsemdina og góðar
móttökur þau skipti sem ég kom að
Eyri á liðnum árum.
Far þú í friði frændi, þakka þér
og þínum.
Éyrir hönd fjölmargra í fjöl-
skyldunni og þeirra sem voru í
sveit á Eyri.
Gísli S. Einarsson.
Vér biðjum að þér ljóssins englar lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd.
I nýjum heimi æ þér vörður vísi
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum Guð að geyma
þín göfga minning okkur heilög er.
(GEW)
Elsku Dóri frændi, við viljum
þakka þér fyrir allar skemmtilegu
stundirnar sem við fengum að eiga
með þér, Káti og Vasa á Eyri. Við
ætlum áfram að biðja mömmu að
fara með okkur til Éyrar og skul-
um við hugsa um Eyrina fyrir þig.
Arnúlfur og Hallþór Jökull.
Mig langar hér í örfáum orðum
aðminnast frænda míns Halldórs
Ágústssonar bónda á Eyri.
Fyrsta skiptið sem ég man eftir
mér á Eyri var ég 10 ára gömul.
Ég lærði þar strax hjá Dóra að
gras væri ekki bara gras heldur
hefði það fjölda nafna. Þá var hey-
skapurinn í fullum gangi og eitt af
því skemmtilegasta sem ég geri er
að raka gras, þarna var nóg af heyi