Morgunblaðið - 14.12.2000, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 14. DESEMBER 2000 59 i
ALDARMINNING
+ Kristinn Guð-
steinsson garð-
yrkjumaður fæddist í
Reykjavík 21. apríl
1921. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Skjóli 7. desember
síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
steinn Eyjólfsson,
klæðskerameistari, f.
1.1. 1890, d. 11.7.
1972, og kona hans
Guðrún Jónsdóttir, f.
28.5. 1893, d. 13.11.
1942. Kristinn var
fjórði í röð af átta börnum þeirra.
Eftiriifandi kona hans er Elísa-
bet Magnúsdóttir, f. 21.8. 1911.
Foreldrar hennar voru Magnús
Jónsson hreppstjóri, d. 1943, og
kona hans Jónsína Jónsdóttir, d.
1976. Sveinsstöðum A-Hún.
Þau Kristinn og Elísabet bjuggu
á Hrísateigi 6 frá 1960 þar til þau
fluttu í Hjúkrunarheimiiið Skjól.
Þegar ég og systur mínar vorum
litlar áttum við vin. Það var Kristinn.
Hann var maðurinn hennar Betu
frænku. Hann var rólegur, afalegur
maðui- sem hafði gaman af því að
kynna veröld plantnanna íyrii- litlu
vinkonum sínum.
Hrísateiguiinn, þar sem Beta og
Kristinn bjuggu, er í mínum huga
sem ævintýrastaður. Þangað fóru for-
eldrar mínir með mig og systur mínar
í heimsókn um helgar og jólin voru
aldrei ekta nema farið væri í jólaboð á
Hrísateiginn. Hrísateigurinn var heill
ævintýraheimur fyrir börn. Lítill
sveitabær inni í miðri borg, um-
kringdur töfraskógi og þar var ótrú-
lega mikið af fallegum blómum. Það
var ósjaldan sem ævintýrið um Hans
og Grétu lifnaði við þegar ég og Ásta
frænka vorum þar báðar í heimsókn.
Við hlupum um á litlum stígum sem
voru um garðinn og með fram litlu
stígunum voru hvítir miðar. Á þessum
miðum hafði Kristinn skrifað með
natni nöfnin á þeirri plöntu sem vænt-
anleg var upp úr moldinni eða þeirri
sem stóð þar í fullum skrúða. Ég vissi
alltaf að á þessum miðum væru nöfnin
á plöntunum en ég misskildi það víst í
byxjun vegna þess að ég stóð alltaf í
þeirri trú að Kristinn nefndi allar
plöntumar sínar. Kannski var það
ekkert svo skrýtið, mér fannst alveg
eðlilegt að Kristinn myndi nefna
plönturnar sínar alveg eins og fólk
nefnir gæludýrin sín. Honum þótti
svo vænt um þær og ég vissi vel að
plöntumar vom hans líf og yndi.
Hann hafði meira að segja sérhús fyr-
ir þær. Þar inni voru breiðumar af
allskonar blómum. í minningunni em
lúlsíumar fallegastar. Á sumrin
skoppaði ég á eftir Kristni og pabba
út í gróðurhús til þess að skoða blóm-
Kristinn lauk námi
frá Garðyrkjuskóla
ríkisins 1945, stund-
aði síðan listnám við
listakademíuna í
Kaupmannahöfn
næstu fimm árin.
Kristinn starfaði hjá
garðyrkjudeild
Reykjavikurborgar,
við Grasagarðinn í
Laugardal og við
ýmis garðyrkjustörf
í borginni. Kristinn
hafði það sem áhuga-
mál að flytja inn er-
lendar skrúðgarða-
plöntur og kanna hvað af þeim
þrifíst hér á landi. Margar þeirra
gleðja nú augu landsmanna. Eftir
hann hafa komið greinar í Garð-
yrkjuritið og erlend fagtímarit.
Hann var sæmdur gullmerki
Garðyrkjufélags íslands 1998.
Útför Kristins fer fram frá Ás-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
in og ef maður kom þegar lúísíurnar
vora í blóma, breiddu þær úr sér í öll-
um regnbogans litum. Slíka fegurð
hafði litla bamshjartað sjaldan séð,
og ef ég var mjög heppin átti Ki-istinn
það stundum til að gauka að mér einu
og einu blómi. Mér gekk því miður
ekki eins vel og honum að halda þeim
á lífí. Enda var hann með einstaka
hæfifeika sem sneru að blómarækt.
Inni í húsinu var líka alltaf gaman.
Þar átti Kristinn sitt sæti. í huga mér
er mynd af honum í stólnum sínum
með gömlu ritvélina á bak við sig,
stafla af blómabókum á borðinu, kakt-
usar í glugganum og nokkrir súkkul-
aði- eða lakkrísmolar á bakka á borð-
inu. Honum tókst alltaf að fá Betu til
þess að færa okkur eitthvert gotterí.
En Kristinn var ekki einungis garð-
áhugamaður. Það var margt annað
sem vakti áhuga hans. Inni í hlöðu
geymdi hann marga af sínum dýr-
gripum. Það var alltaf mjög spenn-
andi að komast þar inn. Hurðinni
þangað inn var alltaf lokað með heng-
ilás og ég man eftir því að standa við
hurðina og horfa upp á lásinn, hugs-
andi um hvað gæti leynst þar á bak
við. í dag nær lásin mér í mittishæð.
Inn í hlöðuna mátti maður nefnilega
ekki fara fyrr en maður var orðin
nógu stór svo að engin hætta væri á
að maður skemmdi eitthvað eða slas-
aði sig. Þar var nefnilega svo margt
sem freistaði lítilla fingra. Kristinn
geymdi nefnilega svo margt sniðugt
þar. í mínum huga var hlaðan alltaf
full af fjársjóðum. En svo kom að þvi
að ég fékk að fara þar inn. Ég hef ver-
ið svona um fimm ára. Maður læddist
hálffeiminn ... og bjóst svona hálft í
hvoru við því að annaðhvort kæmi
skrímsli stökkvandi fram eða ég
myndi týnast í völundargöngum. Þeg-
ar inn var komið þá komst ég að því
að þetta var hreinasta himnarDd, þar
vora málaratrönur eins og alvöra
listamenn nota, þvottavél sem bjó til
hænur (seinna komst ég að því að
þetta var útungunarvél), saumavél og
nokkur fiskabúr og oft kom það fyrir
að Kristinn leyfði mér að gefa fisk-
unum. Það vai- mjög spennandi.
Ég vil senda Betu mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur og óska þess að
góður Guð styrki hana í sorg sinni.
Með hlýju í hjarta kveð ég þig, Krist-
inn, og þakka þér kærlega fyrir allar
bemskuminningamar sem þú hefur
gefið mér. I minningunni stendurðu
við hliðið og kveður með gai'ðskófluna
í annarri hendi og mold á hnjánum.
Ég veit að nú ferðu að sjá um him-
neska blómagarða, vonandi era þeir
eins fallegh' og lúísíumar era í minn-
ingunni. Þú varst í raun alltaf afi minn
þótt þú værh’ aldrei skyldur mér.
Þín vinkona,
Elísabet Grétarsdóttir.
Látinn er vinur okkar og félagi,
Kristinn Guðsteinsson.
Viljum við minnast hans með
nokkram orðum.
Kristinn var meðal þeirra fyrstu
sem útskrifúðust úr Garðyrkjuskóla
ríkisins. Alla tíð átti garðyrkjan hug
hans. Fróðleiksfús og með óþreytandi
áhuga reyndi hann við nýjar tegundir.
Hann fékk fræ erlendis frá og einnig
flutti hann inn tré, garðplöntur og
lauka. En hann lét ekki þar við sitja,
heldur gerði hann líka tilraunir með
að búa til nýjar tegundir.
Víðs vegar um bæinn má sjá merki
hans. Hann flutti m.a. inn geislasóp-
inn, einn vinsælasta blómrunnann í
görðum, og margar tegundir af rós-
um og má þar nefna „rósirnar við
Hringbrautina" sem hann flutti inn á
árunum ’65-’70,
Við sem höfum áhuga á garðyrkju
og ræktun yfirleitt megum ekki
gleyma þessum áhugasömu og frá-
bæra framkvöðlum eins og honum,
sem lögðu allt upp í hendumar á okk-
ur. Það væri heldur fátæklegra teg-
undavalið í kring um okkur án þeirra.
Kristinn skrifaði ótal greinar í
„Blóm vikunnar" og Garðyrkjuritið
og var alltaf vel eftir þeim tekið. Hann
var frábær fyrirlesari en afar lítillátur
og fannst betra að segja frá, kenna og
útskýra í minni hópum.
Kristinn missti heilsuna fyrir
nokkrum áram, en áhugi hans var
samur. Hann var að bauka við að sá í
gluggakistunni hjá sér og í haust fékk
hann sér nokkra lauka til að gleðjast
yfii’ í vor.
Kristinn var virkur félagi í Garð-
yrkjufélaginu í áratugi og sat hann
m.a. í stjóm þess. Hann var sæmdur
Gullmerkinu, æðsta heiðursmerki
félagsins fyrir frábær frumkvöðuls-
störf.
Kristins verður frekar minnst í
Gai’ðyrkjuritinu 2001.
Við yiljum fyrir hönd Garðyrkju-
félags íslands senda Elísabetu, konu
hans, innilegustu samúðarkveðjur.
Stjómin.
KRISTINN
GUÐSTEINSSON
HALLDÓRA AÐALBJÖRG
EGGERTSDÓTTIR
+ Halldóra Aðal-
björg Eggerts-
dóttir fæddist á
Skúfum í Norðurár-
dal 7. desember
1916. Hún lést á
Landspítalanum við
Hrmgbraut 25. nóv-
einber síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Háteigs-
kirkju 6. desember.
Þegar fjölþjóðasam-
tökin Delta Kappa
Gamma, Félag kvenna
í fræðslustörfum, hasl-
aði sér völl hér á landi fyrir ald-
arfjórðungi gerðist Halldóra Egg-
ertsdóttir stofnfélagi í fyrstu
deildinni, Alfadeild. Hún var þá
fulltrúi í heimilisfræðum hjá
Fræðsluskrifstofu Reykjavíkur þar
sem hún vann til starfsloka en hafði
verið kennari, skólastjóri og náms-
stjóri fram að því, var
ágætlega menntuð og
fær í starfi sínu. Hall-
dóra var mikil félags-
kona, og það var ekki
að nafninu til. Sem
félagi í Félagi kvenna í
fræðslustörfum sýndi
hún sömu samvisku-
semi, sama dugnað og
áhuga og sama vilja til
verka og í öðrum störf-
um sínum. Hún var
sérlega verkfús og
fylgin sér við hvaðeina
sem hún tók að sér,
áhugasöm um allt sem
að félaginu laut, ekki síst að lög og
reglur væra í lagi og vann mikið að
íslenskri gerð þeirra svo og að ýms-
um verkefnum sem henni vora falin.
Það var dugnaður, kjarkur og
kraftur sem einkenndi Halldóru
Eggertsdóttur. Hún var hress í
framgöngu, ákveðin í skoðunum og
fylgdi því eftir sem henni fannst
rétt eða skylt. Hún var virkur
félagi, neitaði aldrei þegar hún vai’
beðin einhvers fyrir félag sitt, sótti
alla fundi þegar hún var í bænum,
en á námsstjóraárunum þurfti hún
að ferðast um landið á vetuma og
sjálfri sér lík sem jafnan var vont
veður og ill færð eitthvað sem þurfti
að sigrast á en ekki gefast upp fyrir.
Á fundi Alfadeildar í maí sl., síð-
asta fundi starfsársins, var Hall-
dóra með okkur, vel undirbúin til að
ræða skýrslu og reikninga, hún
vann alltaf heimavinnuna sína. Þeg-
ar hópurinn hittist aftur í október
sl. var hún ekki með, var þá orðin
fársjúk. Hún lést 25. nóvember og
fór útför hennar fram frá Hall-
grímskirkju 6. þ.m. Alfadeild Delta
Kappa Gamma þakkai’ henni störf-
in, áhugann og dugnaðinn og sendir
aðstandendum einlægar samúðar-
kveðjur.
Alfadeildin.
EINAR ÁSMUNDUR
HÖJGAARD H
Á þessu ári, nánar
tiltekið 21. maí sL, voru
hundrað ár liðin frá
fæðingiy fóstra míns,
Einars Ásmundar Höj-
gaard, en hann lést 1.
ágúst 1966. Er mér
ljúft að minnast hans
með nokkram orðum.
I minningu minni er
hann það besta sem til
var, enda opnaði hann
faðm sinn og hjarta
fyrir lítilli stúlku, sem
kom inn í líf hans með
móður sinni, ekki árs-
gömul.
Ekki ætla ég að fara að rekja lífs-
hlaup Einars enda kom hann ekki
inn í líf mitt fyrr en tekið var að líða
á ævi hans, hann átti þá að baki gott
hjónaband og stóran mannvænlegan
bamahóp með sinni fyrri konu sem
lést um aldur fram. Með móður
minni eignaðist hann tvo drengi,
sem vart vora af barnsaldri þegar
hann varð bráðkvaddur. Við missi
hans misstu þeir góðan félaga og
föður, vai’ það þungt mótlæti ungum
sonum og harmur móður minni.
Á þeim tíma sem liðinn er síðan
fóstri minn var allur hafa orðið mikl-
ar þjóðfélagsbreytingar og opnari
umræður um hag fólksins í landinu.
Það er ekki lengur einkamál fólks
hvemig það kemst af. Það er liðin
tíð að berjast í þögn
fyrir að hafa ofan í fjöl-
skyldu sína og á. Áður
var þrældómur, út-
sjónarsemi og nægju-
semi dyggð sem varð
að duga þeim sem
minna höfðu. Það var
ekki hrópað: Þetta
verð ég að fá - eða:
Þessu á ég rétt á. Ekki
var talað um greiðslu-
erfiðleika heimilanna ,,
vegna offjárfestinga.
Það var aðeins fjárfest
í fæði og klæðum á fjöl-
skylduna og varla
hægt að láta enda ná saman. Þetta
vora kjör almúgafólks fram yfir
miðja liðna öld, þetta var tími fóstra
míns, mannsins sem ég man fyrst
kominn á miðjan aldur sívinnandi,
þrátt fyrir veikindi sín. Þetta fólk
tók þátt í að leggja granninn að
þessu velferðarþjóðfélagi sem nú er
en fékk því miður ekki að njóta
þeirra fórna sem það færði í lifanda
lífi. Þetta voru hetjur sem ekki
mega gleymast, okkur er skylt að
minnast þeirra með virðingu. Hafðu
þökk fyrir allt og allt, þú varst það
besta sem barnið gat hitt á fyrstu '
áram ævi sinnar. Elskulegastur
allra, hvíldu í friði.
Þín fósturdóttir,
Fanný Bjarnadóttir.
BRIDS
llmsjðn Arnór G.
Ragnarsson
Bridsfélag
Akureyrar
Nú er lokið Sól-Víking hraðsveita-
keppni félagsins og vann sveit
Tryggva Gunnarssonar góðan sigur.
Staða efstu sveita varð þessi:
Tryggvi Gunnarsson 1073
Gylfi Pálsson 1059
Sparisjóður Norðlendinga 1028
Sveinn Stefánsson 1024
Úrslit í sunnudagsbrids þann 10.
desember urðu:
Bjðm Þorláksson - Reynir Heigason 143
Una Sveinsdóttir - Pétur Guðjónsson 129
Frímann Stefánss. - Örlygur Órlygss. 120
Miðlungur var 108.
Spilakvöld Bridsfélags Akureyrar
eru á sunnudögum þar sem spilaðir
era eins kvölds tvímenningar og á
þriðjudögum þar sem era lengri mót.
Næsta þriðjudag verður spilaður
KEA-hangikjötsjólatvímenningur.
Spilað er í félagsheimili Þórs og
hefst spilamennska kl. 19:30 og era
allir velkomnir. Aðstoðað er við
myndun para.
Félag eldri borgara
í Kópavogi
Sl. föstudag mættu 23 pör og að
venju var spilaður Mitchell tvímenn-
ingur. Röð efstu para í N/S varð
þessi:
Sæmundur Bjömss. - Albert Þorsteinss271
Rafn Kristjánss. - Oliver Kristófss. 243
GarðarSigurðss.-Vilhj.Sigurðsson2 39
Hæsta skorin í A/V:
Ólafur Ingvarss. - Þórarinn Ámason 278
Anton Sigurðss. - Hannes Ingibergss. 245
Ingiríður J ónsd. - Heiður Gestsd. 239
Á þriðjudaginn var mættu einnig
23 pör og þá urðu eftirtalin pör efst í
N/S: r
Albert Þorsteinss. - Sæmundur Bjömss. 251
Jón Stefánss. - Eysteinn Einarss. 242
Einar Einarss. - Hörður Davíðss. 240
Hæstaskor í A/V:
Magnús Oddsson - Guðjón Kristjánss. 249
Þórarinn Árnason - Ólafur Ingvarss. 244
Magnús Ingólfss. - Siguróli Jóhannss. 242
Meðalskor var 216 báða dagana.
Síðasta spilakvöldið fyrir jól verð-
ur þriðjudaginn 19. desember. Þá
verða jafnframt veitt verðlaun fyrir
spilamennsku síðustu annar.
Bridsfélag
Hafnarfjarðar
Mánudaginn 11. desember vora
síðustu umferðirnar í aðaltvímenn- .
ingi félagsins spilaðar.
Hæstu skori það kvöld náðu eft-
irtalin pör:
Högni Friðþjófss. - Gunnl. Óskarss. +21
Friðþj. Einarss. - Guðbr. Sigurbergss. +21
Haraldim Hermannss. - Jón Ingi Jónss. +15
Ásgeir Ásbjömss. - Dröfn Guðmundsd. +15
Heildarúrslit keppninnar era því
þannig:
Friðþj. Einarsson - Guðbr. Sigurbergss. +77
Högni Friðþjófsson - Gunnl. Oskarsson +64
Ásgeir Ásbjömss. - Dröfn Guðmundsd. +58
AndrésÞórarinss.-HalldórÞórólfss. +29
Síðasta spilakvöld fyrir jól verður
mánudaginn 18. desember og þá
verður jólasveinakeppni með léttum
verðlaunum í anda jólanna.
+
Innilegar þakkir til þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andiát og útför ást-
kærrar móður minnar, tengdamóður, ömmu,
langömmu og systur,
SESSELJU VALDEMARSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar C á
dvalarheimilinu Hlíð.
Valdemar Gunnarsson, Brit Mari Gunnarsson,
Kristín Irene Valdemarsdóttir, Jón Marinó Sævarsson,
Bryndís Elfa Valdemarsdóttir, Jón Halldór Arnfinnsson,
Berglind Mari Valdemarsdóttir
og barnabarnabörn,
Benedikt Valdemarsson.