Skírnir - 01.01.1874, Page 103

BISKUPAR í DÝFLISSl. SIGLRVARÐI. MA.NNALÁT. 103
ingur af flokki sk}'nsemistrúarmanna, f. 1808, dáinn 8. febr.
1874. Nafnkenndasta rit hans er „Æfi Krists“, prentaB áriB
1835 í fyrsta skipti. Hann segir J>ar alla guöspjallasoguna
vera tómt skrök, búiS til á fyrstu öldunum eptir Krists fæSing.
Raumer, einhver mesti sagnaritari þjóSverja, f. 1781. Mestu
og frægustu rit hans eru „Saga NorSurálfu síSan lok 15. aldar“
og „Saga Hohenstaufa“, þ. e. keisaranna af þeirri ætt. Hart-
mann hershöfSingi, frá Baiern, f. 1795, hafíii veriS í orust-
unni viS Waterloo, stýrSi liSi Bæverjakonungs gegn Prússum
1866 og hlaut mikla frægS í hernaSinum á Frakklandi J>jó8-
söngvaskáldiS Hoffmann von Fallersleben, f. 1796. Karl
Wilhelm, sönglagaskáld, höfundur aS „VerSinum viS Rín“,
ágætum þjóSsöng, er veriS hefir á hvers þýzks manns vörum
síSan hernaSinn viS Frakka. Hohenlohe-Ingelfingen
fursti, ráSaneytisforseti hjá Prússakonungi næst á undan Bis-
marck, og í mörg ár forseti í herradeild þingsins prússneska.
Bernstorff greifi, erindreki í Lundúnum síSan 1862, góSur
stjórnmálamaSur. Pri nce-Smith, ágætur hagfræSingur.
Austurríki
Og
Uugverjaland.
þeir voru dagarnir, og þaS er jafnvel eigi langt á aS minnast,
aS ráSandi þessara landa Ijet sjer eigi lynda aS vera húshóndi á
sínu heimili, og þaS ráSríkur húsbóndi, heldur hafSi hönd í
bagga meS öSrum höfSingjum, og var öndvegishöldur þar á þingi,
er stjórnendur rjeSu ráSum sínum og skipuSu málum allrar álfu
vorrar, En „riki sitt skyli ráSsnotur hver í hófi bafa“. þessa
heilræhis hafa þeir HabsborgarhöfSingjar ekki gætt, Fyrir þá