Skírnir - 01.01.1874, Side 149

BAKÁTTA VlNSTKlMANNA VIÐ STJÓRNINA.
149
hagslög fyrir næsta Qárhagsár, Jaótt þeim væri hrundið svona
missiri áður. Vinstrimönnum hefSi jafnvel veriS óhætt aS hrinda
þeim í annaS sinn tímans vegna; hvert sinn sem þing er rofiS á aS
lögum nýtt J>ing aS vera tekiS til starfa á tveggja mánaSa fresti. Á
öSrum staS í stjórnarskrá Dana stendur, aS konungur megi
setja bráSabirgSalög milli þinga uppá sitt eindæmi og ábyrgS
ráSgjafanna, ef mikiS liggi á; þó'skuli jafnan bera siík lög
undir næsta J>ing. J>essi regla nær J>ó aS dómi lög-
fróSra manna eigi til fjárbagslaganna, enda mundi vald þingsins
harla rýrt, ef svo væri. Fjárveitingavald er hyrningarsteinn
undir ráSum hvers löggjafarþings. En nú hugsaSist vinum ráS-
gjafanna þaS snjallræSi, aS láta sem þetta væri misskilningur á
lagastafnum; fjárhagslögin væri sömu reglum háS sem hver
lög önnur. Ljetu ráSherrarnir J>ví á sjer skilja, aS þeir mundu
eigi hika viS aS búa til bráSabirgSa- fjárshagslög aS J>ing-
inu fornspurSu, ef á þyrfti aS halda. Og er Vinstrimenn hug-
leiddu J>etta allt saman, þótti þeim óráSlegt aS freista Qársynjan-
arinnar í annaS sinni; en hugsuSu sjer aS mæSa ráSherrana á
einhvern hátt annan. Jessa fyrirætlun ljetu þeir uppi á þing-
inu nýja, skömmu eptir aS þaS var sett (4. desbr.). Bar nú
fátt til tíSinda um hríS. Vinstriraenn sátu lengstum hljóSir á
þinginu, og lofuSu hinum aS halda uppi talinu. Var eigi annaS
sýnna, en aS þingtíminn mundi líSa svo, aS ekkert væri aS hafzt.
J>ótti flestum þaS illt, og loks kom þar, aS einn af fylgismönn-
um ráSherranna, úr miSflokknum, er svo er nefndur, Schjörring
bæjarfógeti, bar undir þingiS uppástungu þess efnis, aS kon-
ungur skyldi beSinn aS breyta til um ráSaneyti. ÆtlaSist hann
raunar ekki til, aS Vinstrimönnum skyldi hleypt aS, heldur aS
þeir Hall, Krieger og Klein, er Vinstrimönnum er verst viS
af ráSherrunum, yrSu látnir fara, og teknir í skarS þeirra ein-
hverir, er Vinstrimenn hef&i minni ýmugust á. Vinstrimenn
greiddu allir atkvæSi meS uppástungunni, og nokkrir af hin-
um, fjelögum Schjörrings í miSflokknum, og var konungi sent
ávarpiS rjett fyrir jólin. Eptir nýjáriS kom svariS frá konungi,
hiS sama og áSur: aS ekki væri völ á mönnum, er betur mundu