Skírnir - 01.01.1896, Síða 32

32
Átt&vísun.
og víst er um það, að vasinn er honum jafnan viðkvæmastr. Það er þvi
skiljanlegt, að hann finni glögt til þess, bver geigr honum stendr af Þjóð-
verjum sem keppinautum í verzlun, og er tíðrætt um það árlega í tima-
ritum Engla, hve viðsjáll voði hér sé á ferðum. Iðnaðr og verzlun er að-
alatvinna Engla; sé þetta dregið úr höndum þeim, þá er sem skorið sé á
lífæð þjöðarinnar, svo henni mundi blæða til ólífis. En „frekr er hver til
fjörsins", og því er ekki kyn þótt Englar beri þungan hug til Þjóðverja
og reyni að leggja þeim hvern stein í götu, sem þeir geta. Það er ekki
nema sjálfsvörn. Enda er það nú margra raanna mál, að Englar mundu
ekki gera sér langan krók úr leið til að forðast friðslit við Þjóðverjn, ef
svo bæri undir. Sumir bera það enda uppi í sér, að fátt eða ekkert mnndi
Englum jafn-kærkomið sem að fá einhverja sennilega átyllu til að lenda
í styrjöld við Þjóðverja, helzt suðr í Afríku eða annarstaðar á útjöðrum
veraldar, þar sem meir reynir á herflota en Iandher. Það er nefnilega á-
lit sumra, að eini öruggi vegrinn til að buga samkepni Þjóðverja, að
minsta kosti um stund, væri að lama þá rœkilega í ófriði, svo að þeir
ættu lengi um sárt að binda.
En hafi Englar illan bifr á Þjóðverjum, þá má með enn meiri sanui
segja, að Þjóðverjar hata Engla. Yið Frakka er þeim í rauninni ekki
nándar nærri svo illa, enda eiga þeir ekki þeim að mœta í daglegri at-
vinnubaráttu. Er einatt orð á því gert in síðari ár, hve mjög óvild til
Frakka sé í rénun meðal Þjóðverja. Hitt mun satt vera, og hefir þótt
mega merki til sjá nýlega, að Þjóðverjar muni fátt til spara, að koma sér
í vingan við Rússa og sýna þeim fram á, að þeim sé meiri akkr í banda-
lagi við sig en við Frakka. En það mun miðr koma af óvild til Frakka eða
ótta við þá, en af þvi, að Þjóðverjar finna, að þeir og Rússar eiga þar
sameiginlegan fjanda, sem England er.
Þegar þetta, sem hér hefir talið verið, er í huga haft, þá verpr það
nýju skilnings-ljósi á afstöðu beggja, Engla og Þjóðverja, gagnvart Búum
í Transvaal, og fleira það er í Afríku gerist og í hönd fer.
Vonum vér að þetta lýsi nokkuð drögin til sumra þeirra viðburða,
er nú skal frá segja, og víkjum vér þá að því, að segja frá inum helztu
tíðindum, er gerzt hafa í hverju landi, og svo þeim merkisviðburðum árs-
ins nokkrum, er betr þykir fallið að telja með almennum heims-tíðindum,
en að flokka þá undir sérstök lönd.