Skírnir - 01.12.1911, Síða 66

370
Úr austri og vestri.
Skap hennar var nú orðið mýkra en áður og við
alúðleg hvort við annað á nýjan leik. Umhyggjan fyrir
hinu dauðvona barni hafði svo að segja vaxið yfir sín-
girniskröfur okkar, sem voru orðnar veiklaðar undir af
árekstrum hjónabandsins, og kent okkur ósjálfrátt þá úr-
lausn á gátu lífsins að »sælla er að gefa en þiggja.« —
Hluttekning í annara kjörum er sá grundvöllur, sem sönn
valmenska og mikilmenska stendur á; hún er rót þeirrar
vináttu, sem óhætt er að treysta og þess kærleika, sem
engar vitranir þarf, finnur fullnægjuna í sjálfum sér, brúar
djúpin frá sál til sálar — og slær geislastöfum á dauðans haf.