Skírnir - 01.12.1911, Qupperneq 72

376
Lögmannsdæmi Eggerts Ólafssonar.
ytra; fallegri vitnisburð er varla hægt að hugsa sér. Egg-
ert fekk lögmannsdæmið, og Eantzau tilkynti honum það
með bréfi 9. maí (sjá sömu stiftamtsbréfabók bls. 183) og
segir í því meðal annars:
„Og da höyst bemeldte Hans Mayt. tillige ej alleene har fornndt
Dem Bestalling Gratis, men endog allernaadigst tilladt at De maa være
befriet forat tage Examen juridicum, imod at De efter eeget allerunder-
danigste Tilbud ved een Tractat viiser sin Duelighed i Lovkyndighedenf
Saa har jeg saadan Hans Kongl. Mayt. allernaadigste Yillie her med
viilet ham til allerunderdanigste Efterretning bekiendtgöre. hvorefter jeg
i sin Tiid vil vente mig tilsendt det Specimen, som De for at lægge
Deres Lovkyndighed for Publici Öyne forfatter for videre paa hehörig
Stæd at insinuere.11
Eins og áður er getið og sést á framangreindu, hafði
Eggert lofað að setnja lögfræðislega ritgerð til að sýna
lagaþekkingu sína, og það var honum veitt; var það
mikil ívilnun, en frest hafði Rantzau engan sett honum.
Með bréfi 26. ágúst 1767 skýrði Eggert stiftamtmanni frá,
að hann gæti eigi »i een Hast« samið þessa ritgerð.
Rantzau var ekki harður á. þeirri kröfu og svaraði svo í
bréfi 23. apríi 1768 (sjá tilvitnaða bók bls. 235).
„Og siden dertil (að semja ritgerðina) icke er forelagt ham nogen
vis Tiid, saa kand det icke ankomme paa, om samme saa hastig hliver
færdig, dog önskede jeg, at hand saa snart muelig lagde Haand derpaa,
og at det icke forlænge maatte holdes tilhage, paa det Hans Mayt. aller-
naadigste Yillie og Befaling i saa Maade, med förste maatte blive giort
Fyldest.«
Bréf þetta hefir tæplega náð Eggert lifandi, því 30.
maí s. á. druknaði hann á Breiðafirði eins og alkunnugt er.
Vér vitum ekki, hvaða efni Eggert hefir hugsað sér
að rita um, eða hvort hann var búinn að efna nokkuð til
ritgerðarinnar. I æfisögu Eggerts fyrnefndri bls. 25—26
er þess getið, að hann hafi samið »samansafn ýmissra laga
Islenzkra og Norskra,« var það safn 8 Tomi í Regal Octava,
og »Liteð Olossarium Juridicum«, en bæði þau handrit
eru glötuð, hafa farið í sjóinn. Þó Eggert hafi eigi stund-
að lögvísi er lítill vafi á því, að hann hafi verið fær um
að semja lögfræðisritgerð, er tekin hefði verið gild, á