Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.12.1913, Síða 16

Skírnir - 01.12.1913, Síða 16
304 Um visindalif á íslandi. Eg nefni þetta dæmi sérstaklega og tala ítarlega um það, af því eg sjálfur þekki nokkuð til slíkra starfa, og svo af því eg sé, að þetta er eitt af því sem mest ríður á og er auðveldast að gera. En það mætti nefna mörg fleiri dæmi. Lif lægri dýra er lítt rannsakað á Islandi. Ef 1—2 menn í hverju héraði vildu safna þeim að Stað- aldri og senda miðnefndinni eða náttúrufræðissafninu i Iieykjavík, mundi ekki lítið ávinnast. Þetta er þó erfiðara en orðasöfnunin, því það er alveg nauðsynlegt, að safn- endur þesskonar dýra hafl nokkra undirstöðuþekkingu á því sviði, ef í lagi á að vera. Mér dettur ekki í hug, að félögin okkar og samband þeirra geti fyrst framan af kept við útlendu félögin, sem eiga ólíkt hægra með alt, að því er snertir stærð og fjölda útgefinna rita. En þótt vinna íslenzku félaganna hljóti að vera í smærri stíl, af því við erum fámennari og fá- tækari þjóð, þá getur þó ekki hjá því farið, ef hugur fylgir máli, að hún verði til mikillar blessunar. Við verðum að byrja fljótt á þessu. Nú stendur Is- land á tímamótum, svo alvarlegum og þýðingarmiklum, að þjóðin hefir aldrei áður verið eins stödd. I þau rúm- lega þúsund ár, sem nú eru liðin, síðan landið bygðist, heíir bænda- og sveitamenningin, sem forfeður vorir fluttu með sér frá Noregi, ríkt einvöld. Upp í sveitunum áttum við heima, þjóðin var bændaþjóð, kaupstaðir risu seint, voru litlir og lítilmagnar og þjóðlegrar menningar gætti þar lítið. Landið stóð í stað, og miðaldirnar og þeirra hugsunarháttur, sem víðast er horfið fyrir löngu í Norður- álfunni, lifðu góðu lífl áfram á íslandi fram á okkar daga. Þjóðtrú og þjóðsiðir, verzlunarástand, efnahagur, og ekki sízt búnaðarhættir eru þessa órækur vottur. Nú er alt þetta að breytast, nýi tíminn að komast á, en miðaldirnar að hverfa. Hugmyndir nýja tímans hafa að vísu við og við gægst inn á ísland, en fá hafa þau íslenzk hjörtu verið, sem þær hafa fest rætur í, og menn- ing nýja tímans hefir komist inn i enn færri. En nú er hið forna á förum, bæði kostir og gallar, og kemur aldrei
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.