Skírnir - 01.12.1913, Blaðsíða 18

306
Um vísindalíf á íslandi.
aránægju og ekki ósjaldan í sálarþreki. Nú klingir í eyr-
,um sí og æ hið gjallandi heróp Mammons og hans þræla:
»Græddu peninga fyrst, svo geturðu leyft þér aðra eins
útúrdúra og vísindi og andlegar iðnir*. En eg vildi óska
að það heróp megi aldrei æra vora þjóð. Eins ættum við
ekki að sleppa úr miðaldamenningunni göfugasta einkenn-
inu forfeðra vorra, hinnar fátæku bændaþjóðar, þ v í a ð
unna vísindunum. Og vísindin gera engan mann
að slóða i verklegum efnum. Það má sýna það og sanna,
að margir menn, sem hafa unnið baki brotnu sem bænd-
ur, kennarar, læknar, kaupmenn, bankamenn, embættis-
menn, og í öðrum stöðum í mannfélaginu, hafa líka þrátt
fyrir það gert margt og mikið í þaríir vísindanna, þó þeir
hafi einungis getað sint þeim í tómstundum sínum og þær
verið af skornum skamti.
Einmitt af því, hvað við vorum fátækir og fámennir,
verður miklu meiri nauðsyn fyrir okkur en aðrar þjóðir
að vera samtaka í þessu, eins og öllu öðru sem til þjóð-
þrifa heyrir, og umfram alt ekki eyða tímanum í ónýtt
þref um smáatriði í þessu né öðru, heldur þegar i stað
taka til starfa í fullri vissu um, að öli heiðarleg vinna,
sem til góðs miðar, hvort sem hún er andleg eða líkam-
leg, er gott verk og guði þóknanlegt.