Skírnir - 01.12.1913, Side 92

380
Útlendar fréttir,
hlutlausir í viðureigninni milli sambandsþjóðanna og Tyrkja. En
fyrir það hlutleysi kröfðust þeir launa af Búlgurum, 8000 kílóm.
landspildu norðan og austan af Búlgaríu, vestur frá Svartahafi, og
hafði þetta svœði áður verið þrætuland þeirra í milli. Því var ekki
tekið ólíklega af Búlgurum, að þeir lótu Búmeníu eftir þetta land-
svæði, en þó var enn ekkert ákveðið um það. I Rúmeníu voru
æsiugar miklar út af þessu máli, einkum í höfuðborginni Búkarest.
Yar það almennur vilji, að ráðist væri á Búlgara og þrætulandið
tekið með hervaldi. Færi svo, að Búlgarar bæru hærra hlut í við-
ureigninui við Grikki og Serba, þá óttuðust menu að þeir yrðu svo
voldugir að Rúmeníu stæði hætta af þeim, og hitt þá útilokað, að
Rúmenía færði út kvíarnar á þeirra kostnað. Her Rúmena var vel
búinn, vel æfður og óþreyttur, og það gat ekki komið til mála, að
Búlgarar væru fæiir um að mæta Rúmenum í ófriði, auk Grikkja
og Serba og ofan á alt það tjón, sem þeir höfðu beðið í stríðinu
við Tyrki. Rúmenir sögðu þá Búlgurum stríð á hendur og héldu
her sínum suður yfir landamærin og námu ekki staðar fyr
en í nánd við höfuðborgina, Sofíu, því viðnám var ekkert veitt frá
Búlgara hálfu, herinn allur bundinn á fjarlægum stöðum í viður-
eigninni við hina mótstöðumennina. Rúmenaherinn átti engar or-
ustur í Búlgaríu og ekkert mannsbarn fóll í þeim leiðangri; mun
sú herfór að því leyti eins dæmi. Það kvað líka við frá Rúmenum,
að þeir færu ekki á stað í því skyni, að berja á Búlgurum, heldur
til þess að sjá um, að jafnvæginu milli ríkjanna á Balkanskaganum
yrði ekki raskað með ófriði þeim, sem yfir stóð, og kváðust Rúm-
enir eins vera við því búnir, að veita Búlgurum lið, ef til þess
kæmi, að Grikkir og Serbar ætluðu of mjög að þröngva kosti þeirra.
Rúmenir höfðu samþykki Rússa til þessara afskifta af málunum og
fór nú vinfengi þar í milli mjög vaxandi, en áður höfðu Rúmenir
verið bandamenn Austurríkis í stjórnmálum. Með því að draga
taum Búlgara hafði utanríkisstjórn Austurríkis hrnndið Rúmenum
frá sór og stuðlað til þess, að saman dró með þeim og Rússurn, þvf
áður hafði verið kalt þar í milli.
Það fór nú svo bráðlega, að Búlgarar gátu engum vörnum við
konvið neinstaðar. Rúmenir höfðu herstöðvar skamt fyrir norðan
og austan Sofíu, og her bandamannanna átti opna leið til hófuð-
borgarinnar að sunnan og vestan. Það lá við uppreisn í landinu,
og snerist nú straumurinn gegn þeim, sem ráðið höfðu til hins n/ja
ófriðar og komið af stað þeim æsingum, sem til hans leiddu. Fer-
dinatid konungur baðst nú mjög ákaft friðar af Rúmenum og sneri