Skírnir - 01.08.1916, Qupperneq 22

246
Snorri Sturlnson.
[Skírnir.
bróðir hans á leitað« (Sturl. II, 28). Og fyrir vetursetu-
manni sínum, Þorkeli rostungi frá Orkneyjum, lét Snorri
taka mjöl úr útibúri, og lézt sjálfur vilja ráða lagi á. En
Þorkell vildi ráða, hve dýrt hann seldi varning sinn.
Varð af þessu fullur fjandskapur, eins og áður er frá sagt.
Eftir að Þorkell hafði rekið árás Sturlu-sona af höndum
sér, lét hann í haf, en varð afturreka og dvaldi hjá
Sæmundi í Odda veturinn eftir. Snorri sendi þangað
flugumenn þrjá saman, en ekki komu þeir neinu fram
(Sturl. II, 28—30).
Nokkru síðar átti Snorri þingdeilu litla við Magnús
allsherjargoða og Sæmund í Odda. Hlaut Sæmundur að
gera um málið, og líkaði Snorra illa. Og litlu eftir hóf
hann deilu við Magnús um arf Jórunnar auðgu. Var hún
í þingi með Magnúsi og ætlaði hann sér fé hennar, en
Snorri sendi Starkað Snorrason suður á nes, og hafði hann
sunnan með sér »þann mann, er Koðran hét, strák einn,
og kallaði Snorri þann erfingja Jórunnar, og tók hann
það fémál af Koðranú (Sturi. II, 72). Sótti Snorri mál
þetta með kappi mikiu og reið um vorið til alþingis með
sex hundruð manna og voru átta tigir Austmanna í flokki
hans alskjaldaðir. Hafði hann sóma af málum þessum,
þó að málaefni virðist hafa verið vafasöm. »Og í þess-
um málum gekk virðing hans við mest hér á landi«
(Sturl. II, 73).
Það má kalla, að fram að utanför Snorra (1218) hafi
ríki hans og álit verið í uppgangi, þrátt fyrir einstöku
áföll. Sjálf Sturlungaöldin er enn ekki byrjuð, en þeir
bræður, og þá einkum Sighvatur og Snorri, virðast vera
á leiðinni að þoka Oddaverjum úr öndveginu. »Bræður
þessir draga sig svo fram, að nær engir menn halda sig
til fulls við þá« (Sturl. II, 71), segir Sæmundur í Odda
eftir þingdeiluna við Snorra. Og sjálfur hefir Snorri ætl-
að sér meira hlut en bræðrum sínum. Árið 1220 segir
hann við Hákon konung, »að þá voru aðrir eigi meiri
menn á Islandi en bræður haus, er Sæmund leið, en kall-
aði þá mundu mjög eftir sínum orðum vikja, þá er hann